ପ୍ରେମ ଗପ

ହୁଏ ! ସଂଯୋଗ ବସତଃ ଅନେକ କିଛି ନହେବା କଥା ହେଉଥାଏ । ଏଇ ହେଇଯିବାକୁ ମିଛପବନ କହି କେହିକେହି ଉଡେଇ ଦିଅନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କିଛି ମିଛରେ ବହୁକିଛି ସତ ଛପିଥାଏ ।

ଏଇ ଯେମିତି ମଲ୍ଟିପ୍ଲେକ୍ସ୍ ରେ 'ଶିବାନୀ' ସହ ମୋ'ର ଅଚାନକ୍ ଭେଟ !!

ମୁଁ ଶା'ରୁଖ୍'ର କୌଣସି ଫିଲ୍ମ ମିସ୍ କରେନି । ସେ ପୁଣି ଫାଷ୍ଟ ସୋ' । ସେଇ କେବଳ ଗୋଟାଏ ଲୋକ , ଯେ' ନିଜ ଦୁଇବାହୁ ପ୍ରସାରୀ , ନତମସ୍ତକରେ ପ୍ରେମକୁ ସ୍ୱକାରୀ ପାରେ , ଆଉ ସାରା ପୃଥିବୀକୁ ନିଜ ହୃଦୟାଭିମୁଖୀ କରିପାରେ । ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ହିରୋମାନଙ୍କଠୁଁ , ଶା'ରୁଖ୍ ର ପ୍ରେମ କରିବା ଶୈଳୀ ନିଆରା । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ତା'କୁ ଦେଖେ ।

ରଜ ଭିଡ । ନିଜ ହିସାବରେ ଟିକେଟ୍ ମାଗିବା ବୋକାମି । ଯା' ମିଳିଲା ତାକୁ ଧରି ଭିତରକୁ ଗଲାରୁ , ଗେଟ୍ ମୁହଁରେ ଲମ୍ୱା ଧାଡି । ସିନେମା ଦେଖି ଆସୁଥିବା ମଣିଷ ମାନଙ୍କ ପାଖରେ ହୀନମନ୍ୟତା ପ୍ରାୟ ନଥାଏ । ଏଇ ଭିଡଭାଡ , ଠେଲାଘଷାକୁ ଖାତିର୍ ନଥାଏ କାହାର । ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖରେ ତିନିଘଣ୍ଟା ଧରି ଏକତ୍ର ଅନ୍ଧାର କାଟିନେବାର ମନୋବୃତ୍ତିଟେ ରୁହେ । ମୁଁ ଟିକେ ଫାଙ୍କା ପାଇ କଡକଡହୋଇ ବାଟକାଟି ଶିଢୀ ଚଢିଗଲାରୁ , ମହିଳା ଜଣକ କହିଲେ - ଆଉଚ୍ !

ସରି ଟାଏ କହି ମୁଁ ହଜିଗଲି ଭିଡରେ ।

ଏଥର ଅନ୍ଧାର । ଟର୍ଚ୍ଚବାଲାକୁ କହିଲି -

- କୋଣ ଆଡେ ଦେଉନା ?

- ହେମିତି କ'ଣ ହଏ ??

ଠିକ୍ ମଝାମଝି ଅପରିଚିତଙ୍କ ଗହଣରେ ନେଇ ବସାଇଲା ପିଲାଟି । ଭାବୁଥିଲି , ଥରେ ତୋ' ଟର୍ଚ୍ଚ ମୋ' ହାତରେ ଦେଇ ଦେଖେ , ମାନବିକତା କାହାକୁ କୁହନ୍ତି ଶିଖାଇଦେବି । ଷ୍ଟୁପିଡ୍ । ଅନ୍ଧାରରେ ଦର୍ଶକର ମନ ସିନେମାରେ ଥାଏ ନା ସିଟ୍ ରେ ? ଯେଉଠେ ବସେଇଲେ ସେଇଠି ବସିବେ । କୋଣ ସିଟ୍ ର ଏକ ଭାବଗତ ଅଭ୍ୟାସ ଥିବାରୁ ମୋତେ ଭଲଲାଗେ । ଅତଏବ ବସିଲି । ଖେଳ ସୁରୁ ହେଲା ।

★★★

ମୋ' ସାମ୍ନାରେ ଜଣେ ମହିଳା । ତାଙ୍କ କଡରେ ବୋଧେ ସେ ଜଣକ ପତିଦେବ । ବାଁ ପଟେ କୁରୁକୁରେ ଚୋବାଉଥିବା ଛୁଆଟେ । ହାପି ଫ୍ୟାମିଲି । ମୋ'ର ଧାରଣା ଯେ ' , ଏକତ୍ର ସିନେମା ଦେଖି ଆସିପାରୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାରକୁ ହାପିଫ୍ୟାମିଲିରେ ଗଣାହେବା ଉଚିତ୍ । ବାକିମାନଙ୍କୁ ସନ୍ଦେହ କରିହେବ !!! ମହିଳା ଜଣଙ୍କ କହୁଥାନ୍ତି -

- ଆଉ ଆଗପରି ଶା'ରୁଖ୍ ର ଦମ୍ ନାହିଁ ।

- ଦମ୍ ମାନେ ?

- ମାନେ ପ୍ରେମ କରିବାକୁ ।

- ଓଃ! ବୟସ ବି ତ ହେଲାଣି ।

- ହୁଁଉଁଉଁଉଁ ବୟସ !!!!!

ଠିକ୍ ଏଇପରି ଶିବାନୀ କୁହେ । ଶିବାନୀ ହିଁ ଏକା , ଏ ସହରରେ ରୋକଠୋକ୍ ସ୍ୱରରେ କହିପାରେ ।

★★★

ଶିବାନୀ ସହ ଯେତେଥର ମୁଁ ଶା'ରୁଖ୍ କୁ ଦେଖିବାକୁ ଆସେ , ତା'ର ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସର୍ତ୍ତ ଥାଏ । କୋଣ ସିଟ୍ ।

ଅକ୍ତିଆର କରିବାକୁ ମୁଁ ଢେର୍ କସରତ କରେ । ମୋ' ପରିଶ୍ରମର ଅବଶ୍ୟ ସୁଫଳଟେ ସବୁବେଳେ ମିଳେବି ।

ଫିଲ୍ମ ସରିବାପରେ ସେ ଅନେକ୍ ଥର ମୋତେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଏ -

- ଶା'ରୁଖ୍ ପରି ହେଇଯାଉନ କାହିଁକି ଯେ' ?

ହଲ୍ ବାହାର ଗାଡିଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଆଗରେ ଦୁଇହାତ ପ୍ରସାରି ମୁଁ ତା'ରି ଆଡକୁ ମୁଣ୍ଡ ଝୁକାଇ ଦିଏ ।

- ତୁମ ଦେଇ ହେବନି ! ପାରିବନି !!

ଶିବାନୀ ଆଗକୁ ଚାଲିଯାଏ ।

★★★

ମୁଁ , ଶିବାନୀର ମନ ମୁତାବକ , ଅନେକ କିଛି ପାରିନଥିଲି । ସେଇକଥା ସେ ଦିନେ ଆସି କହିଲା ବି ।

- ତୁମ ଭାଗର ପ୍ରେମତକ ତୁମକୁ ଦେଇସାରିଛି । ତୁମେ ନେଇସାରିଛ । ଆଉ ଦେବାନେବାର କିଛି ବଳକାଟେ ନାହିଁ ବି । ଚାଲ ମୁକୁଳିଯିବା ।

- ମୁକୁଳିଯିବା ??? ଭଲପାଇବାଟା ଗୋଟେ ଫାଶ ଯେ' ମୁକୁଳିଯିବା ??

- ଭଲକି ଭାବ । ପ୍ରେମ ଏକ ଫାଶ ମାତ୍ର ।

- ଭାବିପାରୁନି ଭଲକି ।

- ହେଇ ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ କହିଲ , କ'ଣ ଦିଶୁଛି ?

- ନୀଳ ଆକାଶ , ଭସା ବାଦଲ , ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ଏମିତି କିଛି ।

- ଆଉ ସେ ଉଡାଜାହାଜ ?

- ସେଇଟା କୁତ୍ରିମ ।

- ହଁ ! ପ୍ରେମ ପ୍ରାକୃତିକ । ଜୀବନ କିନ୍ତୁ ଚାହେଁ କୁତ୍ରିମତା ! ପାରିବ ମୋତେ ଡେଣାହୀନା ସ୍ୱତ୍ତେ ଆକାଶରେ ଉଡାଇ ?

- ମନଆକାଶରେ ତ ପାରିବି ।

- ହା ହା । ସେଥିରେ ମନ ଭରେ , ଈଛା ପୁରେନି ।

ଶିବାନୀ ଏଯାଏଁ କଠୋର ହୋଇପାରେ , ଏ ମୋ' ହିସାବରେ ନଥିଲା । ମୁଁ ପଞ୍ଜୁରୀ ଖୋଲିଦେଲି । ସେ ଆକାଶମୁହାଁ ହୋଇ ଫୁରର୍ ହୋଇଗଲା ।

★★★

ପରିଣତ ବୟସରେ ପର୍ଦାରେ ଶା'ରୁଖ୍ ଖୁବ୍ ପ୍ରେମଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । ନାୟିକା ଥିଲା ଦୀପିକା । ତାଠୁଁ ସାତସାନ । ଝିଅଟା ଯଦିଓ କାଜଲ୍ ମାଧୁରୀ ପରି ମାଗ୍ନିଫାଇଂଗ୍ ନଥିଲା , ତଥାପି ଉତ୍ତେଜକ ଥିଲା । ମୁଁ ଅନ୍ଧାରରେ ଦେଖିଲି , ସାମ୍ନାର ପତିଦେବ ଜଣକ ଧିରେଧିରେ ବାହୁ ପ୍ରସାରୁଥିଲେ । ବାଁ ହାତଟା ତାଙ୍କର କ୍ରମେକ୍ରମେ ପତ୍ନୀଙ୍କ କାନ୍ଧ ଛୁଇଁବାରୁ , ମହିଳା ଜଣକ ଚିହିଁକି ଉଠି କହିଲେ -

- ଚୁପଚାପ୍ ବସ କହୁଛି ।

ଏସବୁ ହରକତ ଦେଖି ମୋତେ କିଛି ଭଲ ଲାଗୁନଥିଲା । ନା ଶା'ରୁଖ୍ ର ବୟସ୍କ ପ୍ରେମ ନା' ସାମ୍ନା ମହିଳା ଜଣକଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଏପରି ଛିଞ୍ଚଡା ଭାବ । ମୁଁ ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସଟାଏ ଛାଡିଲି । ବୋଧେ ମୋ' ଉଷୁମ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରସାରୀ ହୋଇଗଲା , ସାମ୍ନା ସିଟ୍ ର ମହିଳାଙ୍କ ମୁକୁଳା ପିଠି ଆଡକୁ । ଚମକିପଡି ସେଇ ଅନ୍ଧାରଟାରେ ସେ' ମୋ' ଆଡକୁ ଚାହିଁଲାରୁ ଶିବାନୀ !!!!

ଏବେଯାଇ ଜାଣିଲିଯେ' ଏଇ ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ପରି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଦୃଶ୍ୟ ପଦାର୍ଥ ମାନଙ୍କର ବି ଗୋଟେ ଚିହ୍ନାପଣ ଥାଏ ।

ମୁଁ ବିଚଳିତ ହେଲି । ସେ' ମୋତେ ସଠିକ୍ ଠଉରାଇ ନେବା ପୂର୍ବରୁ , ସୁଖୀ ସଂସାର ଉପରେ ବାହାର ନିଃଶ୍ବାସ ନପଡିବା ଉଚିତ୍ ଭାବି , ସନ୍ତର୍ପଣରେ ବାହାରିଗଲି ପଦାକୁ । ସିଗ୍ରେଟ୍ ଟେ ଟାଣିବାର ପ୍ରବଳ ଇଛା ହେଲା । ଟୟଲେଟ୍ ଭିତରେ ଲୁଚିଛପି ସିଗ୍ରେଟ୍ ରେ ନିଆଁ ଧରେଇଛିକି ନାହିଁ ସାମ୍ନା ମିରର୍ ରେ ପୁଣି ଶିବାନୀ !!!

- ଏଯାଏଁ ସିଗ୍ରେଟ୍ ଛାଡିନ ?

- ଆରେ ? ତୁମେ ? ଏଇଟା ଜେଣ୍ଟସ୍ ଟୟଲେଟ୍ ।

- ହଁ ! ମୋ' ପୁଅବି ଜେଣ୍ଟସ୍ ।

- ଓଃ! ତା'କୁ ତା' ପାପା ଆଣିଥାନ୍ତେ ନା ଆଉ ?

- ନାଃ ! ସେ ଶା'ରୁଖ୍ ନୁହଁ !!

- ଆଉ ?????

- ତୁମେ ଅନ୍ତତଃ ଶା'ରୁଖ୍ ପରି ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ତ କରୁଥିଲ !!!

ଅମୀୟ ବେଜ୍ , ଘଟଗାଁ , କେନ୍ଦୁଝର