ବଳୁଆ କିଏ, ଡରୁଆ କିଏ?

ଅଗନା ଅଗନି ବନସ୍ତ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ପାହାଡ ଥିଲା । ସେ ପାହାଡଟା ଏତେବଡ ଥିଲାଯେ ତା’ର ଅଗ୍ର ଭାଗକୁ ଚାହିଁଲେ ତା’ର ଅଗ୍ରଭାଗ ଦିଶେନି । ଦିନେ ବଣର ରାଜା ସିଂହ ବନସାରା ଘୋଷଣା କରିଦେଲାଯେ- କୀଟ, ପତଙ୍ଗ, ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ ଯିଏ ହଉନା କାହିଁକି ଯିଏ ପାହାଡର ଅଗ୍ରଭାଗରେ ଯାଇ ପହଁଚି ପାରିବ ସିଏ ତା’ର ମନ୍ତ୍ରୀ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ ଓ କୀଟ ପତଙ୍ଗଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ।

ପକ୍ଷୀମାନେ ତ ବହୁତ ଦୂରକୁ ଉଡିପାରନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନେ ଅକ୍ଳେଶରେ ପାହାଡର ଅଗ୍ରଭାଗକୁ ଉଡିଯାଇ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷରେ ବସି ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲେ । ଏକଥା କିନ୍ତୁ ସିଂହ ରାଜା ମୋଟେ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ । ମନ୍ତ୍ରୀପଦ ପାଇଁ ଲାଳାୟିତ ଥିବା ଚତୁର ବିଲୁଆ ନିଜର ସାଙ୍ଗସାଥୀମାନଙ୍କୁ ଧରି ବାହାରି ପଡିଲା । ପାହାଡିଆ ରାସ୍ତାରେ ଯାଉ ଯାଉ ବହୁ ବିଲୁଆ ଆହତ ହେଲେ । ଶେଷରେ ଗୋଟିଏ ବିଲୁଆ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ପହଁଚିଗଲା । ସେ ସିନା ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ପହଁଚିଗଲା କିନ୍ତୁ ପ୍ରମାଣ କେମିତି ଦେବ? ସେଦିନ ଥାଏ ପୁନେଇଁ ରାତି । ଜହ୍ନ କିରଣରେ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶ ଚିକ୍ ଚିକ୍ କରୁଥାଏ । ବିଲୁଆ ସେଇ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ପହଁଚିବା କଥା ପ୍ରମାଣ କରାଇବା ପାଇଁ ସେଠାରେ ଠିଆ ହୋଇ ଖୁବ୍ ବଡ ପାଟିରେ ହୁକେ ହୋ… ହୁକେହୋ… ବୋଲି ଚିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ବଣର ସବୁ ପଶୁପକ୍ଷୀମାନେ ବିଲୁଆର ରଡି ଶୁଣି ବିଲୁଆର କରାମତି ଜାଣି ପାରିଲେ ।

ସିଂହ ରାଜା ସାମାନ୍ୟ ବିଲୁଆର ସାହସ ଦେଖି ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲା ନାହିଁ । ପାହାଡ ଉପରକୁ ଯିବାକୁ ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କରି ସିଂହ ରାଜା ପାହାଡ ଚଢି ଶେଷରେ ବିଲୁଆ ପାଖରେ ପହଁଚି ଗଲେ । ବିଲୁଆ ସିଂହ ରାଜାଙ୍କୁ ଦେଖି ଜୁହାର କଲା । ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ଠିଆ ହୋଇ ସିଂହ ରାଜା ଜୋର୍ରେ ଗର୍ଜନ କରି ନିଜର ପରାକ୍ରମ ଦେଖାଇଲେ । ସେ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ଥାଇ ବଣର ଶୋଭା ଦେଖି ବିମୋହିତ ହୋଇ ଗଲେ କିନ୍ତୁ ପାହାଡର ତଳଦେଶକୁ ଚାହିଁଲା ବେଳକୁ ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ବୁଲାଇ ଦେଲା ଓ ଭୟରେ ଗୋଡ ହାତ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ବିଲୁଆ ସିଂହ ରାଜାର ଏ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି କହିଲା, ହଜୁର ଡରୁଆ କିଏ ଓ ବଳୁଆ କିଏ? ସିଂହ ରାଜା ଛାତି ଫୁଲାଇ କହିଲା ତୁ ସାମାନ୍ୟ ବିଲୁଆଟାଏ ତୁ ଡରୁଆ, ମୁଁ ବଳୁଆ । ସିଂହ ରାଜାଙ୍କ ରାଗ ଦେଖି ବିଲୁଆ ଧୀରେ ଧୀରେ ପାହାଡରୁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇବାକୁ ଲାଗିଲା । ସିଂହ ରାଜା ଦାନ୍ତ କଡମଡ କରି ବିଲୁଆକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ପାଇଁ ତା’ ପଛେ ପଛେ ଗୋଡାଇଲା । ଶେଷରେ ଦୁହେଁ ଯାକ ପାହାଡର ତଳ ଭାଗରେ ଆସି ପହଁଚିଲେ ।

ବିଲୁଆ ମନେ ମନେ ଭାବିଥିଲା ସେ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦ ପାଇିଯିବ । ସବୁ ପଶୁପକ୍ଷୀମାନେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବେ? ବିଲୁଆର କିନ୍ତୁ ଭୟ ଥିଲା ସେ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ସିଂହ ରାଜାକୁ ଅପମାନିତ କରିଥିବାରୁ କାଳେ ତାକୁ ଦଣ୍ଡ ଦେଇ ପାରନ୍ତି । ସମସ୍ତ ପଶୁପକ୍ଷୀ ମିଳି କହିଲେ ବିଲୁଆକୁ ତା’ର ଔଦ୍ଧତ୍ୟ ପାଇଁ ତାକୁ ଦଣ୍ଡ ମିଳୁ । ସିଂହ ରାଜା ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କ କଥାରେ ସମ୍ମତି ଜଣାଇଲେ ।

ବିଲୁଆ କହିଲା – “ହଜୁର ! ମୁଁ ଆପଣଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କଲି, ଅଥଚ ଆପଣ ମୋତେ ପୁରସ୍କାର ଦେବା ବଦଳରେ ଦଣ୍ଡିତ କରୁଛନ୍ତି?”

ସିଂହ ରାଜା କହିଲା – “ତୁ କିପରି ମୋ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କଲୁ?”

ବିଲୁଆ କହିଲା –“ଆପଣ ପାହାଡର ଶୀର୍ଷ ଦେଶରେ ଥାଇ ତଳକୁ ଚାହିଁବା ମାତ୍ରେ ଆପଣଙ୍କର ଗୋଡଠାରୁ ମୁଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସର୍ବାଙ୍ଗ ଶରୀର ଭୟରେ ଥରି ଉଠିଲା । ସେ ଅବସ୍ଥାରେ ଆପଣ ତଳକୁ ମୋଟେ ଓହ୍ଲାଇ ପାରି ନଥାନ୍ତେ । ତେଣୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ସାହସ ଦେବା ପାଇଁ ଡରୁଆ କିଏ ଓ ବଳୁଆ କିଏ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି । ମୋ କଥା ଶୁଣି ଆପଣ ରାଗିଗଲେ । ଆପଣ ରାଗିଯିବାରୁ ପାହାଡର ଉଚ୍ଚତା କଥା ଭୁଲିଯାଇ ମୋ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ ମୋ ପଛେ ପଛେ ସହଜରେ ପାହାଡରୁ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିପାରିଲେ ।”

ବିଲୁଆ ମୁହଁରୁ ପ୍ରକୃତ କଥା ଶୁଣି ସିଂହ ରାଜା ବିଲୁଆକୁ ବହୁତ ପ୍ରଶଂସା କଲା ଓ ବିଲୁଆକୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦରେ ନିଯୁକ୍ତ କରିଦେଲା । ବିଲୁଆର ମନ୍ତ୍ରୀପଦର ଅଭିଷେକ ଉତ୍ସବରେ ବଣର ପଶୁମାନେ ଯୋଗ ଦେଲେ ଓ ଭୋଜି ଭାତ ଖାଇ ବିଲୁଆକୁ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ କହିଲେ । ବିଲୁଆ ମନ୍ତ୍ରୀ ପଦ ପାଇ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଗଲା ।

ଚୁଗୁଲିଆ ଲୋକର ଦୁଷ୍ଟତା ଯେତେ ଦୁଃଖ ଦିଏ ନାହିଁ, ତା’ର ବ୍ୟଙ୍ଗ ଓ କଟୁକଥା ଅଧିକ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ ।