କପି ପେଷ୍ଟ୍

- ଜାଣୁ ! ପୁଅମାନେ ନିଜ ପ୍ରେମ ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ଏକାନ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ମନେକରୁଥିବା ବେଳେ, ଝିଅମାନେ ତାକୁ , ନିଜର ଦକ୍ଷତାରେ ଗଣନ୍ତି।

- ଓଲଟା ବି ହୋଇପାରେ ସାଙ୍ଗ। କିନ୍ତୁ ପୁଅଙ୍କର ଏ ମହାନତା କାହିଁକି ?

- ଏଇଟା ପ୍ରେମିକା ପ୍ରତି ପୁଅଟିଏର ବିଶ୍ୱସ୍ତତା ଆଉ ସମ୍ମାନ ବୋଲି ଭାବେ।

- ଆଛାହେଉ । ଚାଲେ କ୍ଲାସ ଟାଇମ୍ ହେଲାଣି।

ଏ ଥିଲା ଦୁଇ ଜିଗରୀ ଦୋସ୍ତଙ୍କର ହାଲକା କଥୋପକଥନ।

★★★

" ଜାଣ ! ମୁଁ ସବୁବେଳେ କାଇଁ ରିଜର୍ଭ ? ଏଥିପାଇଁ ଯେ , ଶହେକୋଷ ଦୂରରେ ଥିବା ମୋ' ପରିବାରର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ବିଶ୍ୱାସକୁ ନେଇ ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଛି। କୌଣସି ବି ପରିସ୍ଥିତିରେ ତା ଭାଙ୍ଗିଯାଉ , ସେ ଚେଷ୍ଟାରେ ମୁଁ ଆଦୌ ରୁହେନି। ତେବେ ଆଉମାନଙ୍କ ପରି ମୋର ବି ପ୍ରେମରେ ପଡିବାର ଇଚ୍ଛାଟିକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରିପାରୁନି । କିନ୍ତୁ ଏ ୟୁନିଭରସିଟିରେ କିଏ ଯେ ବିଶ୍ଵାସୀ ? ସମସ୍ତେ ମୋ ଚେହେରା ପଛରେ , ହୃଦୟ ଯାଏଁ କିଏ ପହଁଚୁଛି ? ତୁମେ କିନ୍ତୁ ଭିନ୍ନ କିଛି। ୟାକୁ ଗୋଟାଏ ସର୍ତ୍ତରେ , ମୋର ଭଲପାଇବା ଭାବିପାର । ଏଇ ରିଲେସନସିପ୍ ଗୋପନ ହୋଇ ରହିବ ଯେମିତି । ବାହାରକୁ ଆମେ ଦୁହେଁ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ମାତ୍ର । "

ସାରା ୟୁନିଭରସିଟି ଯା' ପଛରେ , ସେ ମୋ ପଛରେ !!! ଏଇ କଥାଟିକୁ କେଉଁ ପୁଅ ଯେ ଗୋପନ ରଖିପାରେ ? ଅନ୍ତତଃ ନିଜ ଜିଗରୀ ଦୋସ୍ତ୍ ନିଲେଶକୁ ତ କୁହାଯାଇପାରେ ବିଶ୍ୱାସରେ ।

ଚାର୍ଟବକ୍ସ୍ ଖୋଲି ପ୍ରିୟାର ମେସେଜ୍ ଦେଖାଇଲା ସୋମେଶ୍ । ଆଶାଥିଲା ନିଲେଶ୍ ଅବିଶ୍ୱାସରେ ଫାଟିଯିବ । କେ.ଏଫ୍. ସିରେ ପାର୍ଟି ମାଗିବ । କିନ୍ତୁ ଓଲଟା ???

ନିଲେଶ୍ ଫାଟିଯାଇ , ନିଜ ମୋବାଇଲ କାଢି ସୋମେଶକୁ ପ୍ରିୟାର ମେସେଜ୍ ଦେଖାଇଲା । କପି ପେଷ୍ଟ୍ !

" ଜାଣ ! ମୁଁ ସବୁବେଳେ କାଇଁ ରିଜ...."

★★★

ଦୁଇ ଜିଗରୀ ବନ୍ଧୁ ସେଦିନ ପ୍ରଥମକରି ବାରକୁ ଗଲେ । ଢେର୍ ମଦ ପିଇଯିବା ପରେ , ନିଜନିଜ ମୋବାଇଲ କାଢି ସମାନ୍ ମେସେଜ୍ ଟାଇପ୍ କଲେ -

" ପ୍ରିୟ ପ୍ରିୟା !

ପ୍ରେମ କଲେ ଯାଇ , ଧୋକା ଦେବା, ଅବା ପାଇବାର ସମ୍ଭାବନଟା ବଢିଯାଏ । ଆଉ ନକଲେ .... ????"

■ ଅମୀୟ ବେଜ୍ , ଘଟଗାଁ , କେନ୍ଦୁଝର ■