ସତ୍ଯ

 

   ଅପରାହ୍ନ ପାଞ୍ଚଟା ସମୟ । ଅର୍ଜୁନ ଓ ରାଘବ ଦୁହେଁ ଚାକିରି ପାଇଁ ହାଇସ୍କୁଲ ପଡିଆରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇ ଦୌଡ ଅଭ୍ଯାସ କରୁଥାନ୍ତି । ରାଘବ ଅର୍ଜୁନକୁ କହିଲା ଆସନ୍ତା କାଲି ଭୋର ସକାଳ ପାଞ୍ଚଟାରୁ ଶୁଳିଆପଦାରେ ପହଞ୍ଚି ସେଇଠୁ ଚିକିଣିଘାଟି ପର୍ଯ୍ଯନ୍ତ ଦୌଡିବାକୁ ହେବ । ଏହା ଶୁଣି ଅର୍ଜୁନ କହିଲା କେମିତି ଯିବା ? ଗାଆଁରୁ ବସ୍ ର ତ ସୁବିଧା ନାହିଁ । ଭୋର ସକାଳୁ ବାହାରିଲେ ପ୍ରତିଯୋଗୀତାରେ ଭାଗ ନେବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଏମିତି ଅନେକ ବିଚାର ବିମର୍ଶ ପରେ ଶେଷରେ ଦୁହେଁ ସାଇକେଲରେ ରାତି ଦୁଇଟାରୁ ଘରୁ ଦେବଗଡ ଅଭିମୁଖେ ବାହାରିବା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ ।

     ରାଘବର ବାପାଙ୍କ ପୁରୁଣା ସାଇକେଲ୍ ରେ ରାତ୍ରୀ ଦୁଇଟାରୁ ବାହାରିଲେ ଦେବଗଡ । ଶୁଳିଆପଦାରେ ସେମାନେ ରାତ୍ରୀ ଚାରିଟାରେ ପହଞ୍ଚି ଗଲେ । ଭୋର ସକାଳ ପାଞ୍ଚ ଟାରୁ ଦୌଡ ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ଆରମ୍ଭ ହେଇଗଲା ।

   ଦୌଡିଲା ବେଳେ ରାଘବର ମନେ ପଡୁଥାଏ ନିଜ ବାପାଙ୍କ କଥା । କେମିତି ମାଟି ବୋହି, ପଥର ତାଡି, କାଠ ହାଣି, ପର ଘରେ ହଳିଆ ରହି ପ୍ରତ୍ଯେକ ଇଣ୍ଟରଭ୍ଯୁ ପାଇଁ ପଇସା ଦେଉଛନ୍ତି । କେଡେ କଷ୍ଟରେ ପରିବାର ପୋଷୁଛନ୍ତି । ତା'କୁ ଆଉ ଅଧିକ ପାଠ ପଢାଇବା ପାଇଁ କେବେ ମନା କରି ନାହାଁନ୍ତି । ଚାରିବର୍ଷ ହେଲାଣି ସେ କେମିତି ହଳେ ସାର୍ଟପ୍ଯାଣ୍ଟ୍ ରେ ଚଳୁଛି । 

   ସମସ୍ତଙ୍କ ପଛରେ ଦୌଡୁଥାଏ ରାଘବ । ମାଆ କହୁଥାଏ, ଏ ପୁଅ ପଛରେ ରହିଗଲୁ । ଏଥର ଦୌଡ୍ । ଘରର ଅବସ୍ଥା ଟିକିଏ ବୁଝ୍ । ମୋ ସୁନାଟା ପରା । ଅଜାଣତରେ ଆଖିରୁ ଅଶ୍ରୁ ଖସି ପଡୁଥାଏ ରାଘବର । ନିଜ ଭଉଣୀ କଥା ତା'ର ମନେ ପଡୁଥାଏ । ଚାକିରିଟିଏ ପାଇଁ ଭୁବନେଶ୍ବର ଯାଇ ଆଉ କେବେବି ଘରକୁ ଫେରିଲାନି । ଭଉଣୀର ହାଣ୍ଡିଘର କରିବା ପାଇଁ ଗାଆଁର ଲୋକମାନେ କେମିତି ତାଙ୍କ ପରିବାରକୁ ବାଧ୍ଯ କରିଥିଲେ ? ସବୁ କଥା ତା'ର ଆଖି ଆଗରେ ଜଳଜଳ ହୋଇ ଦିଶି ଯାଉଥାଏ ।

   ( ଅନେକ ଥର ଇଣ୍ଟରଭ୍ଯୁ ଦେଲାଣି । ସବୁଥର ମୌଖିକ ପରୀକ୍ଷାରେ ଅକୃତକାର୍ଯ୍ଯ ହେଉଥାଏ । ମାନସିକ ଓ ଶାରୀରିକ ସ୍ତରରେ ଉନ୍ନତ ଥିବା ସତ୍ତ୍ବେ କେମିତି ଅକୃତକାର୍ଯ୍ଯ ହେଉଛି ତା'ର କାରଣ ମନେ ମନେ ଚିନ୍ତା କରୁଥାଏ । )

  ଦୌଡ ପ୍ରତିଯୋଗୀତାରେ ପ୍ରଥମ ହେଲା । ହେଲେ ମୁହଁରେ ଟିକିଏ ବି ଖୁସି ତା'ର ଜଣା ପଡୁନଥାଏ । ତା'ର ସାଙ୍ଗ ଅର୍ଜୁନ ତା'କୁ ମନ ମାରି ବସିଥିବା ଦେଖି ପଚାରିଲା, " ଦୁଃଖ ରେ କାହିଁକି ବସିଛୁ ? " ରାଘବ ଟିକିଏ କାନ୍ଦକାନ୍ଦ ହେଇ କହିଲା- ଚାରିବର୍ଷ ହେଲାଣି ଅନେକ ଇଣ୍ଟରଭ୍ଯୁ ଦେଇଛି । ସବୁଥର ଦୌଡ ରେ ମୁଁ ପ୍ରଥମ । ଲିଖିତ କିମ୍ବା ଶାରୀରିକ ସବୁ ପରୀକ୍ଷାରେ କୃତକାର୍ଯ୍ଯ ହେଉଛି । ହେଲେ ଲାଞ୍ଚ ଦେଇ ପାରେନି ବୋଲି ମୌଖିକ ପରୀକ୍ଷାରେ ଅକୃତକାର୍ଯ୍ଯ ହୁଏ । କ'ଣ କରିବି କିଛି ଉପାୟ ଦିଶୁନି ? ମୋତେ ଜମା ଭଲ ଲାଗୁନି ଆଉ ।

   ସବୁକଥା ଶୁଣି ଅର୍ଜୁନ ତା'କୁ ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ କାର୍ଯାଳୟକୁ ଯାଇ ଆରକ୍ଷୀ ଉପଅଧୀକ୍ଷକ ( ଡି• ଏସ୍• ପି• ) ଙ୍କୁ ଦେଖା କରି ସବୁ କଥା ଜଣାଇବା ପାଇଁ କହିଲା । 

   ରାଘବ ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ କାର୍ଯ୍ଯାଳୟରେ ପହଞ୍ଚି ଆରକ୍ଷୀ ଉପଅଧୀକ୍ଷକ ପ୍ରକାଶ ନାୟକଙ୍କୁ ଦେଖା କରି ସବୁ କଥା ଜଣାଇଲା । ଆରକ୍ଷୀ ଉପଅଧୀକ୍ଷକ ରାଘବକୁ ସଚେତନ କରାଇ ନିର୍ଭୟରେ ଜୀବନ ଜୀଇଁବାର ଗୁରୁ ମନ୍ତ୍ର ଦେଲେ ।

      ସମସ୍ତ ପରୀକ୍ଷାରେ କୃତକାର୍ଯ୍ଯ ହୋଇ ରାଘବ ମୌଖିକ ପରୀକ୍ଷା ହେଲା । ମୌଖିକ ପରୀକ୍ଷା ଦେଲା ବେଳେ ସେ ଶ୍ରାବ୍ଯ ଧ୍ବନି ଲେଖନ ( ଅଡିଓ ରେକର୍ଡିଂ ) ନିଜ ମୁଣି ( ପକେଟ୍ ) ରେ ଲୁଚେଇ ରଖିଥିଲା । ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନର ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ଦେଇ ନିଜେ ଖୁସି ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ ।

    ଭାବୁଥାଏ ନିଜ ପରିବାରର ଅବସ୍ଥା ଏଥର ସୁଧୁରି ଯିବ । ଆମେ ଆଉ ପଇସା ପାଇଁ କାହା ପାଖରେ ହାତ ପତାଇବୁ ନାହିଁ । ମୋ ଭଉଣୀ ଯେଉଁଠାରେ ଥିଲେ ବି ମୁଁ ତା'କୁ ଖୋଜିକି ଆଣିବି । ଏମିତି ସଂକଳ୍ପ ନେଇ ଚାକିରି ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାଏ ।

  ନିଯୁକ୍ତିର ଚିଠି ପାଇବା ପାଇଁ ଆଉ ମାତ୍ର ଛଅ ଦିନ ବାକି ଥାଏ । ରାଘବକୁ ତାଙ୍କ ପଞ୍ଚାୟତର ସରପଞ୍ଚ ଘାସିରାମ୍ ଆସି କହିଲେ, ତୋର ଚାକିରି ହେଇଯିବ ତୁ ତିନି ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ୍ କର୍ । ମୋତେ ଆଜି ଫୋନ୍ ଆସିଥିଲା । ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ୍ ହେଲେ କହିବୁ । ପଇସା କଥା କାହାକୁ ଜଣାଇବୁ ନାହିଁ । ଯଦି କାହାଠାରୁ ଶୁଣିଲି ତୋର ଚାକିରି ଗଲା ବୋଲି ଜାଣ୍ ।

    ରାଘବ ସେଦିନ ସରପଞ୍ଚର ସବୁ ଚାଲ୍ ଜାଣିଦେଲା । ଫୋନ୍ ନମ୍ବରଟି ମାଗିକି ରଖିଲା । ତା' ଆରଦିନ ସକାଳ ଛଅଟାରେ ମଣ୍ଟୁର ଟେମ୍ପୁ ଗାଡିରେ ବସି ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ ପାଇଁ ବାହାରକୁ ଯାଉଛି କହି ବାହାରିଲା । ଅର୍ଜୁନ ଠାରୁ ତିରିଶ ହଜାର ଟଙ୍କା କରଜ ସ୍ବରୂପ ନେଇ ବ୍ଯାଗରେ ଧରିଥାଏ । ବ୍ଯାଗ୍ ଉପରୁ ହାତ ତା'ର ଜମାରୁ ହଟୁ ନଥାଏ । ଟେମ୍ପୁରେ ବସିଥିବା ସବୁ ଲୋକ ରାଘବକୁ ଉପହାସ କରି କହୁଥାନ୍ତି, " ଏତେ ପାଠ ସାଠ ପିଲାଟା ପଢିଲା, ଚାକିରିଟେ ପାଉନି " ! ସେଦିନ ସମସ୍ତେ ତାକୁ ଦେଖି ଜୋର୍ ରେ ହସୁଥିଲେ । ସେ ପୀଡା ଅନୁଭବ କରୁଥିଲା । 

   ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ କାର୍ଯାଳୟରେ ପହଞ୍ଚି ଏତଲା ( ଏଫ୍• ଆଇ• ଆର୍• ) ଦେଇ ସବୁ କଥା ଜଣାଇଲା । ସମସ୍ତ କଥାବାର୍ତ୍ତାର ଧ୍ବନି ଲେଖନ ( ରେକର୍ଡିଂ ) ଶୁଣାଇଲା । ନ୍ଯାୟ ଦେବାପାଇଁ ଅଧିକାରୀ ଓ ସାକ୍ଷୀ ସଜବାଜ ହେଲେ । ସମସ୍ତ ସାକ୍ଷୀ ଓ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ରାଘବ ହାତ ଯୋଡି କହିଲା,

       ମୁଁ ରାଘବ ଜୟପୁରିଆ । ମୋ ବାପା ଆମ ଗାଆଁର ଜଣେ ଠିକାଦାରଙ୍କ ଘରେ ହଳିଆ ରହିଛନ୍ତି । ମାଆ ସବୁଦିନେ ଅନ୍ଯର କାମ ପାଇଟି କରେ । ମୋତେ ସ୍ନାତକ ଯାଏଁ ପାଠ ପଢାଇଲେ । ମୁଁ ଅନେକ ଥର ଚାକିରି ପାଇଁ ଇଣ୍ଟରଭ୍ଯୁ ଦେଇଛି । ସବୁଥର ମୌଖିକ ପରୀକ୍ଷାରେ ଅକୃତକାର୍ଯ୍ଯ ହୁଏ । ଏଥର ବି ମୌଖିକ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇଛି । ମୋତେ ତିନି ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଲାଞ୍ଚ ମାଗିଛନ୍ତି । ଆମ ଗାଆଁ ର ସରପଞ୍ଚ ଘାସିରାମ୍ ହାତରେ ଟଙ୍କା ଦେଲେ ନିଯୁକ୍ତିର ଚିଠି ମିଳିବ । ଏକଥା ଖୋଦ୍ ସରପଞ୍ଚ କହିଥିବାର ରେକର୍ଡିଂ କରିଅଛି । ମୁଁ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଚାକିରି କରିବାକୁ ପାପ ବୋଲି ବିଚାର କରେ । ଏଣୁ ଆଜି ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ ବିଭାଗର ଦ୍ବାରସ୍ଥ ହୋଇଅଛି । ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିବ ବୋଲି ମୋର ଦୃଢ ଆଶା ଓ ବିଶ୍ବାସ ଅଛି । ଧାର୍ ଆକାରରେ ମାତ୍ର ତିରିଶ ହଜାର ଟଙ୍କା ପାଇଲି । ୟା ଠାରୁ ଆଉ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ମୁଁ ଯୋଗାଡ୍ କରି ପାରିବି ନାହିଁ । 

     ରାଘବ ଠାରୁ ସମସ୍ତ କଥା ଶୁଣି ସାରିବା ପରେ ତିରିଶ୍ ହଜାର ଟଙ୍କା ଉପରେ ରାସାୟନିକ ପ୍ରଲେପ ଦିଆଯାଇ ସାକ୍ଷୀ- ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ ( ଡେମୋ ) ଦେଖାଗଲା । ଟଙ୍କା ସବୁ ଚିହ୍ନଟ ପାଇଁ ସେଗୁଡିକର କ୍ରମିକ ସଂଖ୍ଯା ଲେଖି ରଖାଗଲା ।

     ଘାସିରାମ୍ କୁ ସବୁ ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ୍ ହେଇଗଲା ବୋଲି ରାଘବ ଫୋନ୍ କରି ଜଣାଇବାରୁ ଘାସିରାମ୍ କହିଲା - କେଉଁଠାରେ ଅଛୁ ରାଘବ ?

- ( ରାଘବ ଉତ୍ତର ଦେଲା ) ମୁଁ ପ୍ରଧାନପାଟ ରାସ୍ତାରେ ଏକୁଟିଆ ଛିଡା ହେଇଛି ଆଜ୍ଞା ।

- ହଉ ହଉ ତୁ ସେଇଠି ଥା' । ମୁଁ ଘଣ୍ଟାଏ ଭିତରେ ପହଞ୍ଚୁ ଅଛି ।

   ସେଦିନ ଘାସିରାମ୍ ସମେତ ଅନେକ ଅଧିକାରୀ ଲାଞ୍ଚ ନେଉଥିବା ଅଭିଯୋଗରେ ଧରାପଡି ସମ୍ବଲପୁର ଜେଲ୍ ଖାନାକୁ ଗଲେ । 

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

   ରାଘବ ଚାକିରି ପାଇ ପରିବାର ସହ ଖୁସିରେ ଥାଏ । ତା'ର ମାଆ ସୁଲୋଚନା ପୁଅର ବିବାହ ପାଇଁ ଭଲ ପ୍ରସ୍ତାବ ଖୋଜୁଥାଏ ।

   ରାଘବ ନିଜ ଗାଆଁ ଝିଅ ରୁକ୍ମିଣୀକୁ ପିଲା ଦିନରୁ ଭଲ ପାଉଥାଏ । ରୁକ୍ମିଣୀ ଅଙ୍ଗନୱାର୍ଡି ରେ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଚାକିରି କରୁଥାଏ । ଚାରି ହଜାର ଟଙ୍କା ପାଉଥାଏ । ସୁବିଧା ଅସୁବିଧାରେ ସେ ରାଘବକୁ ସାହାଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ କରୁଥାଏ । ଅଙ୍ଗନୱାର୍ଡି ରେ ଦିନେ ରୋଷେଇ କରୁଥିବା ବେଳେ ରୁକ୍ମିଣୀ ଦେଖିଲା ଡାଲିରୁ ପୋକ ବାହାରୁଛି । ସେ ରାଘବକୁ ସବୁକଥା ଜଣାଇଲା । ରାଘବ ସଂଗେ ସଂଗେ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କଲା । 

    ତା' ଆରଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ପେପରରେ ସମ୍ବାଦଟି ବାହାରିଲା । ଅଙ୍ଗନୱାର୍ଡି ସେଣ୍ଟର ଗୁଡିକରେ ଦିଆଯାଉଥିବା ଡାଲିରେ ପୋକ ବୋଲି ସମସ୍ତେ ଜାଣିଗଲେ ।

    ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ ବିଭାଗ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଚଢାଉ କରି ଡାଲିର ନମୁନା ସଂଗ୍ରହ କଲା । ସେ ଡାଲି ସବୁ ଅସଲି ନା ନକଲି ଜାଣିବା ପାଇଁ ସମ୍ବଲପୁର ଯୋଗାଣ ବିଭାଗକୁ ପଠାଇ ଦିଆଗଲା । ସାତ ଦିନ ପରେ ଜଣା ପଡିଲା ଯେ, ସେ ଡାଲି ସବୁ ବୁଟ ଡାଲି । ହରଡ ଡାଲି ବଦଳରେ ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ବୁଟ ଡାଲି ଦିଆ ଯାଉଥିବା ପ୍ରମାଣିତ ହେଲା । ସେଥିରେ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ଥିବା ସମସ୍ତ ଆସାମୀ ବ୍ଯବସାୟୀ, ସରକାରୀ ଅଫିସର, କର୍ମଚାରୀ ମାନଙ୍କୁ କାରାଗାରରେ ଭର୍ତ୍ତି କରାଗଲା । 

       ( ସବୁ ଜିଲ୍ଲାରେ ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ ବିଭାଗ ଚଢାଉ କଲା । ଡାଲି ଦୁର୍ନୀତିରେ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ ଥିବା ଅଧିକାରୀ ମାନଙ୍କୁ ଚାକିରିରୁ ବହିଷ୍କାର କରାଗଲା, ବ୍ଯବସାୟୀଙ୍କୁ କଳା ତାଲିକା ଭୁକ୍ତ କରାଗଲା । ନେତା - ମନ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ନିଜର ପଦ ମର୍ଯ୍ଯାଦା ହରାଇଲେ । )

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

       ସକାଳୁ ସକାଳୁ ସମ୍ବଲପୁର ବସ୍ ଷ୍ଟାଣ୍ଡ୍ ରେ ଶ୍ଯାମ ଆଉ ସୁର ପହଞ୍ଚିଲେ । ( ସେମାନେ ଦାଦନ । ଟଙ୍କା ରୋଗଗାର କରି ପରିବାର ପୋଷିବା ପାଇଁ ବାଙ୍ଗାଲୋର ଯାଇଥିଲେ । ସେଦିନ ରେଳଗାଡିରେ ବାଙ୍ଗାଲୋରରୁ ଆସି ସମ୍ବଲପୁରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ) ନିଜ ଗାଆଁ କୁ ଆସୁଥିବା ବସ୍ ରେ ଦୁହେଁ ଏକାଠି ବସିବା ପାଇଁ ସିଟ୍ ପାଇଲେ । ସୁର ଧରିତ୍ରୀ ପେପର୍ ଟିଏ କିଣି ପଢୁଥାଏ ।

   - ( ସୁର କହିଲା ) ଶ୍ଯାମ ଭାଇ ।

   - କଣ ହେଲା ?

   - ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ, ସବୁ ସ୍ତରରେ, ସେ ଅଧିକାରୀ ହୁଅନ୍ତୁ ଅବା ଚପରାଶି । ଦୁର୍ନୀତି ନ କଲେ କାହାରି ମନରେ ଟିକେ ଶାନ୍ତି ଲାଗେ ନାହିଁ ବୋଧେ । ଦେଖୁନୁ ଆଜି ଧରିତ୍ରୀ ପେପରରେ ବାହାରିଛି " ଡାଲି ଚୋର " ଶୀର୍ଷକ । ପଢିଲେ ତୋର୍ ମଥା ଘୁରି ଯିବ । ଆମେ ଛୁଆ ପିଲାଙ୍କୁ ଛାଡି ବାହାରକୁ ଯାଉଛନ୍ତି କାମ ପାଇଁ । ଦୁଇ ପଇସା ଆଣିଲେ ପରିବାର ପୋଷୁଛନ୍ତି । ଆଉ ଏମାନଙ୍କୁ ଦେଖ ରାଜକୋଷକୁ ପୁରା ଦିନ୍ ଦାହାଡେ ଲୁଟୁଛନ୍ତି ।

     ଆରେ ବାପ୍ ରେ ! ଏ ଡାଲି ର ନମୂନା ସବୁ ଆମର ଗାଆଁ ରୁ ବ ଶ୍ଯାମ ଭାଇ । ଆମର ଗାଆଁ ର ନାଆଁ ବାହାରିଛି ପେପର୍ ରେ । ଅଙ୍ଗନୱାର୍ଡିର ରୁକ୍ମିଣୀ ଅପା ଯିଏ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ ତା'ର ବି ନାଆଁ ବାହାରିଛି । 

    - କିଏ କିଏ ଚୋରେଇ ଛନ୍ ହୋ । ସେ ଡାଲି ସବୁ ?

    - ଆମ ଜିଲ୍ଲା ର ସବୁ ମୁଖିଆ ରା ହୋ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ମାରିଛନ୍ । ଆମର ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ ସେମାନେ ହରଡ ଡାଲି ନାଇଁ ଦେଇ କରି ବୁଟ ଡାଲି ଖୁଆଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ବଡେ ମୁସ୍କିଲ୍ ଲୋକ ସବୁ ଦୁନିଆରେ ଅଛନ୍ ଭାଇ ।

    - ତୁଇ ସତ୍ କହୁଛୁ କି ମିଛ୍ କହୁଛୁ ବ ।

    - ମିଛ କାହିଁକି କହିବି ବୋ । ଯାହା ପେପରରେ ଲେଖା ହେଇଛି ସେଇରା ତ ପଢୁଛି । ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ ବିଭାଗ ଧରିଛି ପରା । ଦେଖ୍ ! 

    - ଯାହା ହେଉ ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ ବିଭାଗ ଥିଲେ ଆଉ ଭୟ ନାହିଁ । ଏମିତି ଦୁର୍ନୀତି କରୁଥିବା ଅଧିକାରୀ ମାନଙ୍କୁ ସାବାଡ୍ କରିବା ପାଇଁ କେହି ନଥିଲେ ଏମାନେ ତ ଦୁନିଆଟାକୁ ପୁରା ବିକି ଦେଇତେ । ମଲାବେଳେ ଏ ଦୁନିଆରୁ ଏମାନେ କାଣା ନେଇକି ଯିବେ କେଜାଣି ? ଏମାନଙ୍କୁ ଧରେଇ କରି ଆମର ଛୁଆ ମାନଙ୍କୁ ବଞ୍ଚେଇ ଦେଲ ପ୍ରଭୁ । ନହେଲେ ସବୁଦିନେ ଆମର ଛୁଏ ହରଡ ଡାଲି ଭାବି କରି ବୁଟ ଡାଲି ଖାଉ ଥାଇତେ ।

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

     ରାତ୍ରୀ ପ୍ରାୟ ଦୁଇଟା । କେହି ସୁରର ଦୁଆର ଠକ୍ ଠକ୍ କଲା । ସୁର କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲା ତାଙ୍କ ଗାଆଁ ପିଲା ରାଘବ ରକ୍ତ ଜୁଡୁବୁଡୁ ହୋଇ ସାହାଯ୍ୟ ପାଇଁ କାଉଳି ହେଉଥାଏ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସୁର ତା'କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆଗେଇ ଆସିଲା । ଆମ୍ବୁଲାନ୍ସରେ ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ନେଉଥିବା ବାଟରେ ରାଘବର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା । ରାଘବ ମରିବା ଆଗରୁ ସୁରକୁ ସବୁ କଥା କହିଲା । ସୁର ଗରିବ ଲୋକ । ପୋଲିସ୍ କୁ ଜଣାଇଲା । ହେଲେ ତା' କଥା କେହି ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ । ଆମ କଥା କେହି ଶୁଣିବେ ନାହିଁ ବୋଲି କହି ଶ୍ଯାମ ସୁରକୁ ଅନେକ ବୁଝାଇଲା ।

      ( ସୁର କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କହୁଥାଏ ) ଆଜି ମୁଁ ପାପୀ ହେଇଗଲି । ସବୁ ଦେଖି ସବୁ ଜାଣି ଦୋଷୀ ମାନଙ୍କୁ ସଜା ଦେଇ ପାରିଲିନି । ରାଘବକୁ ନ୍ଯାୟ ଦେଇ ପାରିଲିନି ।

     ( ଶ୍ଯାମ କହିଲା) ଏ ସଂସାରରେ ଗରିବର ଜୀବନ କିଛି ନୁହେଁ, ତୁଚ୍ଛ । ଧନୀ ବ୍ଯବସାୟୀ, ଅଧିକାରୀ ମାନେ ଯେତେ ଭୁଲ୍ କଲେ ମଧ୍ଯ ସେମାନଙ୍କୁ ସମାଜରେ ଆଗରୁ ଯେଉଁ ସମ୍ମାନ ମିଳୁଥାଏ, ତାହା ହିଁ ମିଳେ । କେବଳ ଗରିବ ମାନେ ହିଁ ବଳି ପଡିଯାନ୍ତି, ରାଘବ ପରି । ଦୁର୍ନୀତି ଗ୍ରସ୍ତ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ବିରୋଦ୍ଧରେ ଯିବାରୁ ଆଜି ରାଘବର ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା । ଡାଲି ଦୁର୍ନୀତି ଭଳି ଭୟାନକ ସତ୍ଯକୁ ସମସ୍ତଙ୍କର ସାମ୍ନାରେ ଉନ୍ମୋଚନ କରି ସେ କ'ଣ ଭୁଲ କଲା ? ଏ ସମାଜ ତା'କୁ କ'ଣ ସତରେ ଚିହ୍ନି ପାରିଲା ? ତା' ପରିବାର ଆଜି ନିଃସହାୟ । ଆଗରୁ ନିଜ ଝିଅ ହଜି ଯିବା ଆଉ ଏବେ ପରିବାରର ଏକମାତ୍ର ରୋଜଗାରିଆ ପୁଅର ମୃତ୍ୟୁରେ ବାପମାଆ ଦୁହିଁଙ୍କ ଆଖି ଜମାରୁ ଶୁଖୁନି । କିଏ ସେମାନଙ୍କର ଲୁହ ପୋଛିବ ? ଇଏ କଳିଯୁଗ ସୁର ଭାଇ । ଯେତେ ଦୁର୍ନୀତି ହେଉଛି ହେବାକୁ ଦିଅ । ମୋ ପରିବାର ହେଉ ଅବା ତୁମ ପରିବାର ଯିଏ ଦୁର୍ନୀତିର ଶୀକାର ହେଉଛି ହୁଅନ୍ତୁ । ଚୁପ୍ ରହିଲେ ଆଗ ନିଜେ ତ ବଞ୍ଚିବା । ଦୁନିଆ ଦେଖିବା ।

     ( ସୁର କହିଲା) ଏ ଜୀବନଟା ପାଣି ଫୋଟକା । ଆଜି ଅଛି କାଲିକି ନାଇଁ । ମରିବା ଭୟରେ ଦୁର୍ନୀତି ଦେଖି ଚୁପ୍ ରହିବି । ମୋ ଦ୍ବାରା ଏସବୁ ହେବନି ସାଙ୍ଗ । ରାଘବ ଆମ ଗାଆଁର ଗୌରବ । ସେ ଦୁନିଆରୁ ସିନା ଚାଲିଗଲା, ହେଲେ; ମୋତେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଗଲା ।

   ଆଜି ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରି କହୁଛି, ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏଁ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ବଜ୍ର ଭଳି ଛିଡା ହୋଇ ମୋର ସଂଗ୍ରାମ ଜାରି ରଖିବି । ଦୁର୍ନୀତି ଗ୍ରସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ କେବେ ଏ ସଂସାରରେ ଶାନ୍ତିରେ ଜୀଇଁବାକୁ ଦେବିନି ।