ବାଜେଝିଅ

{୧}

ମୋର କିଛି ଅସୁବିଧା ନଥିଲା । ପୁଅମାନଙ୍କୁ କିଛି ଅଡୁଆ ନଥାଏବି । ସବୁଥିରେ ଅବାଧ ।

- ଲିତୁ ! କଣ ରେଡ୍ଡି ?

- ନା ମଁ ! ଏ ମ୍ୟାଟ୍ରନ୍ ବୁଢ଼ୀ ର ଦୁନିଆ କେଁ !

- ଓଃ! ସିଟ୍ । 

- କାଇଁ ଏମିତି ହେଉଛ କଇଲ ?

- ମୁଡ୍ ବିଗାଡନି କହୁଛି ।

- ତୁମର ଏଇ ସେମିଷ୍ଟର୍ ବେଳେ କାଇଁ ମୁଡ୍ ହଏ ?

- ତୋର ଯେମିତି ହଏନି !

- ନାଇଁଯେ , ସତରେ ୟେ' ମୌସମ୍ ବଡି ବେଇମାନ୍ ହେ' ଜାନୁ ।

- ସେଇତ । କିଛିଗୋଟେ କରନା ପ୍ଲିଜ୍ ।

- ରୁହ । ମୁଁ କିଛିଗୋଟେ ଡ୍ରାମା କରେ ।

- ଦ୍ୟାଟ୍ସ ଲାଇକ୍ .....

{୨}

ପ୍ରେମ କୁ ଆଜିକାଲି ଭୟଙ୍କରପ୍ରେମ ବି କୁହାଯାଇପାରେ । ମା' ଦେହ ଖୁବ୍ ଖରାପ କହି , ଅଚିରେ ହଷ୍ଟେଲ୍ ରୁ ବାହାରି ଆସିଲା ଲିତୁ । ଭୟଙ୍କରତା ହେଲା ଏୟା ।

ଲିତୁ କହେ - ବିନା ଦେହରେ ପ୍ରେମ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ !

ବିଚାର ଉନ୍ମୁକ୍ତ ନଥିଲେ , ପ୍ରେମ ଅସ୍ଥାୟି ।

ମୁଁ ଭାବେ ପ୍ରେମ କେଉଁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ ଯେ ? ଭାବପ୍ରବଣତା କୁ ବିଛଣାରେ ଦେଖାଇପାରିଲେ , ସୁଖ ଅଧିକା ।

ବିଛଣା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲା ପୁରୀରେ । ଓଡ଼ିଶା ରେ ପୁରୀ ଏକ ସହଜ ସୁଲଭ ଯାଗା । ସେଇଠି ଅଛି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଦ୍ୱାର , ଆଉ ନର୍କକୁ ବି । ଅଛି ବି ପାପ ଧୋଇବା ପାଇଁ ସମୁଦ୍ର । ଲିତୁ କହେ -

ପାପପୂଣ୍ୟ ବୋଲି ନଥାଏ କିଛି । ଏ ସଂସାରରେ ଯୋଗୀର ବି ଭୋଗ ଇଛାଟେ ଅବଦମିତ ହୋଇ ଥାଏ । ସାଧାରଣ ମଣିଷ ତ ବିଚରା ଟିଏ ।

ପୁରୀହୋଟେଲ୍ ର ଦଶ ବାଇ ଦଶ ରୁମରେ ଆମ ପ୍ରେମର ପରୀକ୍ଷା ଚାଲିଥିଲା । କେ' କାହାକୁ କେତେ ଭଲପାଏ ! ବାସ୍ !

{୩}

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ବେଳାଭୂମି ଥିଲା ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରସନ୍ନ । ସମୁଦ୍ରର ଗର୍ଜନ , ଲୋକଙ୍କ କୋଳାହଳ , ବୁଲା ବିକାଳୀଙ୍କ ଜବରଦସ୍ତି ସବୁ ଆମକୁ ମନେହେଉଥିଲା ଶାନ୍ତ ସୁନ୍ଦର ।

ପ୍ରସନ୍ନ ନାରୀ ପ୍ରଗଳ୍ଭ ହୋଇଯାଏ । ଅନେକ୍ ଆବୁରୁଜାବୁରୁ କଥାପେଡି ଖୋଲି , ଲିତୁ ଲୋଟି ପଡୁଥିଲା ଖୁସିରେ । 

କଥାର ଖିଅ ବଦଳାଇବାକୁ ଯାଇ ମୁଁ ପଚାରିଦେଲି 

- ଆଛା ! ତୁମ ହଷ୍ଟେଲ୍ ର ସେ ଫାଷ୍ଟଇୟର ନେହା କେମିତିକା ଝିଅ ?

- କାଇଁ ? କ'ଣ ହେଲାକି ?

- ନା , ସେ ମୋତେ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ରିକ୍ୱୋଷ୍ଟ୍ ଦେଇଛି ତ ।

- ଓଃ! ଭାରି ଇଣ୍ଟ୍ରେଷ୍ଟ୍ ଦେଖୁଛି ?

- ନା ମଁ ! ସବୁବେଳେ ଗୋଟେ ଚିପାଚାପା ପ୍ରୋଫାଇଲ୍ ରେ ରହୁଛି ତ !

- ବି କେୟାର୍ ଫୁଲ୍ ! ହ୍ୟାଣ୍ଡସମ୍ ପିଲା ଦେଖି , ଗିଳି ପକାଇବାର ମୁଡ୍ ରେ ଥାଏ ସବୁବେଳେ ସେ।

- ହ୍ୱାର୍ଟ ?

- ୟେସ୍ ! ନିହାତି ବାଜେଝିଅ ସେଟା ।

- ଓଃ!

ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମୁଦ୍ର କୋଳରେ ବିଶ୍ରାମ ନେଇ ସାରିଥିଲେ । ମୁଁ କୋଳେଇ ନେଲି ବାଜେଝିଅକୁ । ତା' ସାମ୍ପୂକରା ବାଳରୁ କେମିତି ଗୋଟେ ମିଠା ବାସ୍ନା ଆସି ମୋତେ ଅଥୟ କରିପକାଉଥିଲା ...।

@ ଅମିୟ ବେଜ୍