ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୨୪

କିଏ ସମ୍ମାନର ଯୋଗ୍ୟ - ୧

ବେତାଳର ବାରମ୍ବାର ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଦେଖି ରାଜା ବିକ୍ରମ ରାଗିଯାଇ ପୁଣିଥରେ ବୃକ୍ଷ ମୂଳକୁ ଆସିଲେ ଓ କହିଲେ- “ବେତାଳ! ତୁମେ ଏକ ବିଶ୍ୱାସ ଘାତକ ଅଟ । ମୁଁ ତୁମର ମସ୍ତକ ଚ୍ଛେଦନ କରିବି । ତୁମେ ଏମିତି ବାରମ୍ବାର କାହିଁକି ପଳାଇ ଆସୁଛ?” ଏହା କହି ବିକ୍ରମ ପୁଣିଥରେ ବେତାଳକୁ ଆଣି ନିଜ କାନ୍ଧ ଉପରେ ପକାଇ ଚାଲିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ । ଏହାପରେ ପୁଣି ବେତାଳ ସବୁଥର ପରି ଆଉ ଏକ କାହାଣୀ କହିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।

ଅବନ୍ତୀ ନଗରୀରେ ଗୁଣବନ୍ତ ନାମକ ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଜଣେ ପରମ ଧାର୍ମିକ ଏବଂ ଜନତାଙ୍କର ସେବକ ଥିଲେ । ଗୁଣବନ୍ତଙ୍କର ପତ୍ନୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲେ ସତ କିନ୍ତୁ ସେ ଦୁଃଶ୍ଚରିତ୍ରା ଥିଲେ । ଏହି କାରଣରୁ ସେ ଥରେ ମଧ୍ୟ ଜାରଜ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ କରିଥିଲେ । ସେହି ଶିଶୁଟି ଏକ କନ୍ୟା ଥିଲା । ସେ କିନ୍ତୁ ତା’ର ମା’ଠାରୁ ଆହୁରି ଅଧିକ ରୂପବତୀ ଥିଲା । ସମୟକ୍ରମେ ଶିଶୁଟି ଯୌବନ ଅବସ୍ଥାରେ ଉପନୀତ ହେଲା । ସେହି ଝିଅଟିକୁ ତା’ର ମା’ ଅଧିକ ସ୍ନେହ କରୁଥିଲେ । ସେଥିପାଇଁ ମା’ର ପ୍ରଭାବ ତା’ ଉପରେ ବେଶ୍ ପଡୁଥିବାରୁ ଶେଷକୁ ସେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ଦୁଃଶ୍ଚରିତ୍ରା ହୋଇଗଲା । ସେ ଯୁବତୀ ହେବାପରେ ଧନୀ ଗୁଣବନ୍ତ ତା’ର ବିବାହ କରିବାକୁ ମନେ ମନେ ଠିକ୍ କଲେ । ବିଶେଷ ସୂତ୍ରରୁ ସେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ କନ୍ୟାର ତାଙ୍କ ଘରେ ଥିବା ଏକ ଚାକର ସହିତ ଅବୈଧ ସମ୍ବନ୍ଧ ରହିଛି । ଗୁଣବନ୍ତ ଏକଥା ଶୁଣିବା ମାତ୍ରକେ ସଂଗେ ସଂଗେ ସେହି ଚାକରକୁ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ । ସେହି ଚାକର ପିଲାଟି ସେହି ନଗରୀରେ ଅନ୍ୟ ଜଣକ ଘରେ ରହି କାମ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । କିଛି ଦିନ ପରେ ସେ ଅନ୍ୟ ଏକ ସ୍ଥାନରେ ତା’ର ଏକ ଘର ତିଆରି କରିଦେଲା । ଏହାପରେ ସେ ତା’ର ମାଲିକର ଘରେ ନରହି ତା’ର ନିଜ ଘରେ ରହିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏତେସବୁ ଘଟଣା ଘଟିବାପରେ ମଧ୍ୟ ଗୁଣବନ୍ତଙ୍କର କନ୍ୟା ରତ୍ନାବତୀ ତା’ର ପାଖକୁ ଲୁଚି ଲୁଚି ଯାଆନ୍ତି । ସେ ରାତିରେ ତା’ର ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତି ଓ ରାତି ନପାହୁଣୁ ପୁଣି ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଆସନ୍ତି । ଏହି କଥା କେବଳ ରତ୍ନାବତୀର ମା’ ଜାଣିଥାଆନ୍ତି ।

କିଛି ଦିନ ପରେ ଗୁଣବନ୍ତ ରତ୍ନାବତୀ ପାଇଁ ଏକ ସୁଯୋଗ୍ୟ ପାତ୍ର ଠିକ୍ କରିଦେଲେ । ତିଥିବାର ଠିକ୍ କରି ଗୁଣବନ୍ତ ତା’ର ବିବାହ ମଧ୍ୟ କରିଦେଲେ । ରତ୍ନାବତୀ ସିନା ବିଭା ହୋଇ ସ୍ୱାମୀ ଗୃହକୁ ପଳାଇ ଆସିଲେ ହେଲେ ଚାକର ପିଲା ସହିତ ତା’ର ସମ୍ପର୍କ ଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ଦୈବ ଯୋଗରୁ ରତ୍ନାବତୀର ସ୍ୱାମୀ ଗୃହଠାରୁ ଅଳ୍ପଦୂରରେ ତା’ର ପ୍ରେମୀକର ଘର ଥିଲା । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଦିନକୁ ଦିନ ବଢିବାକୁ ଲାଗିଲା । ରତ୍ନାବତୀ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଘରେ ରହୁଥିବା ଚାକରାଣୀକୁ ହାତ କରି ତା’ରି ସାହାଯ୍ୟରେ ଏପରି କୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ମାତିଥାଏ । କିଛି ଦିନ ପରେ ରତ୍ନାବତୀର ସ୍ୱାମୀକୁ ଏମାନଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଦେଖି ସନ୍ଦେହ ଲାଗିଲା । ତେଣୁ ସେ ତହିଁ ଆରଦିନ ଚାକରାଣୀକୁ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲା । ଏହାପରେ ରତ୍ନାବତୀ କିପରି ତା’ର ପ୍ରେମିକକୁ ସାକ୍ଷାତ କରିବ, ସେହି ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲା । ଦିନେ ଲୁଚି ଛପି ଯାଇ ପ୍ରେମିକର ଘରେ ପହଁଚି ତାକୁ ସମସ୍ତ ଘଟଣା କହିଲା । ପ୍ରେମିକଟି ବର୍ତ୍ତମାନ କିଛିଦିନ ପାଇଁ ତା’ ପାଖକୁ ନଆସି ସ୍ୱାମୀର ବିଶ୍ୱାସ ଭାଜନ ହେବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଲା । କିନ୍ତୁ ରତ୍ନାବତୀର ମନ ମାନୁଛି କୋଉଠୁ । ସେ ସବୁ ସମୟରେ କେବଳ ତାରି ପ୍ରେମିକକୁ ହିଁ ଭାଳି ହେଲା ।

ରତ୍ନାବତୀର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ତା’ର ସ୍ୱାମୀ ମନେ ମନେ ଏକ ଉପାୟ ପାଂଚିଲେ । ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ଜଣେ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଲୋକକୁ କିଛି ଧନରତ୍ନ ଦେଇ ରତ୍ନାବତୀର ପ୍ରେମିକକୁ ବିଷପାନ କରାଇ ମାରିଦେବାକୁ କହିଲା । ପ୍ରେମିକର ଖାଇବାରେ ବିଷଦେଇ ବିଷଦେଇ ରତ୍ନାବତୀ ସ୍ୱାମୀର ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଲୋକଟି ତାକୁ ମାରିଦେଲା । ସେହି ଦିନ ରାତିରେ ରତ୍ନାବତୀ ପ୍ରେମିକକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଘରୁ ଲୁଚି ଲୁଚି ବାହାରିଗଲା । ରତ୍ନାବତୀ ଯିବା ସମୟରେ ରାସ୍ତାରେ ଗୋଟିଏ ଚୋର ତାକୁ ଦେଖିଲା । ଚୋରଟି ମନେ ମନେ ଏତେ ରାତିରେ ଏକା ଗୋଟିଏ ନାରୀକୁ କେଉଁ ଆଡକୁ ଯାଉଥିବାର ଦେଖି କାରଣ କ’ଣ ଜାଣିବାପାଇଁ ସେ ତାର ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଲା । ଚୋରଟି ମଧ୍ୟ ରତ୍ନାବତୀର ପଛେ ପଛେ ଯାଇ ତା’ର ପ୍ରେମିକର ଘର ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ନିରାପଦ ସ୍ଥାନ ଦେଖି ଲୁଚିଗଲା ।

ପ୍ରେମିକର ଘର ସାମ୍ନାରେ ଗୋଟିଏ ବୃକ୍ଷ ଥିଲା । ସେହି ବୃକ୍ଷରେ ଗୋଟିଏ ପିଶାଚ ରହୁଥିଲା । ପିଶାଚ ମଧ୍ୟ ରତ୍ନାବତୀର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ତାକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାପାଇଁ ମନେ ମନେ ଚିନ୍ତା କଲା । ପିଶାଚ ତା’ର ମୃତ ପ୍ରେମିକ ଦେହରେ ପ୍ରବେଶ କରି ରତ୍ନାବତୀକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାପାଇଁ ଠିକ୍ କଲା । ଏହି ଚିନ୍ତା ମନକୁ ଆସିବା କ୍ଷଣି ପିଶାଚ ସଂଗେ ସଂଗେ ମୃତ ପ୍ରେମିକର ଦେହରେ ପ୍ରବେଶ କରିଗଲା ଓ ରତ୍ନାବତୀକୁ ଉପଭୋଗ କଲା । ପିଶାଚଟି ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇ ଉଠିଲା ଯେ, ଉତ୍ତେଜନା ବଶତଃ ସେ ରତ୍ନାବତୀର ନାକକୁ କାମୁଡି ଦେଲା । ଯାହାଫଳରେ କି ନାକର କିଛି ଅଂଶ ପ୍ରେମିକର ପାଟି ଭିତରେ ରହିଗଲା । ଏହାପରେ ପିଶାଚ ସଂଗେ ସଂଗେ ପ୍ରେମିକର ଦେହରୁ ବାହାରିଯାଇ ଗଛ ଉପରକୁ ପଳାଇଗଲା ।