#ବହୁରୂପୀପ୍ରକୃତି

ସଂଳାପ-୭୪

 

#ବହୁରୂପୀପ୍ରକୃତି         #ଅନୁଗଳ୍ପ

 

ବୁଝିପାରିଲନି ଦିନେ ଫେରିବ,ବୁଝିବ ମତେ, ଫେରିଲ ବି ତୁମେ ଅନାମିକା ହେଲେ ପୁଣି ଯେଉଁ ସେଇ,ଧୂସର କୁହୁଡି ।

          ମିଛମିଛିକା ବୋହୁବାଗୁଡ଼ି ଖେଳ,ନେଡ଼ିଗୁଡ଼ କହୁଣିକୁ ବହିଗଲା ପରେ, ନିଶିକାନ୍ତ ବିହୀନ ଆକାଶ ଓ ରାତି,

ଆଜି ବି ତୁମ ଚେହେରା ନିଶିକାନ୍ତଙ୍କ ଆଖିରେ ରୋମାନ୍ସ କରେ। 

ତୁମ ନିକଟରେ,ତାଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଅଟକି ଯାଏ,

ତୁମ ବିନା ଚାଲିବାକୁ  ଅନାମିକା ଭାରି କଷ୍ଠ ହୁଏ । 

ପ୍ରେମର ପ୍ରଥମପାଦ,ତୁମକୁ ସଲାମ । ନା ହୋଇଥାନ୍ତ ବନ୍ଧୁତା ନା ଭଲ ପାଇ ଥାନ୍ତି ତୁମକୁ, ନା ତୁମେ ସାଜିଥାନ୍ତ ପଳାତିକା । ନା ତୁମ ପ୍ରତି ମୋର ଥାନ୍ତା ସମ୍ପର୍କର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା, ବେଶ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା ।

ଢେର ଅଭିମାନ କରିବାକୁ ଇଛାହୁଏ, ତୁମେ ମୋ ଅଭିମାନକୁ ଝଗଡାର ରୂପ ଦିଅ,

ଏଡାଇ ଦିଅ, ବଦଳାଇ ଦିଅ ତୁମ ମୋଡ଼, "ପଳାତିକା" ଯେ ତୁମେ ଅନାମିକ ।

 ପଞ୍ଚବଟିର "ସୁବର୍ଣମାୟାମୃଗ" 

ତୁମେ ଓ ତୁମ ସତ୍ତା ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ମାୟାଚ୍ଛନ୍ନ, ନା କେବେ ପାଇବ ,

ପାଇବାର ଖୁସି ଅନୁଭବ କରିଛ ନା କେବେ ହରାଇବାର ଦୁଃଖ ବୁଝିପାରିଛ । ଠିକଣା ଯେ ତୁମେ ତୁମ ନିଜର ହଜାଇ ଦେଇଛ ।

          ନିଶିକାନ୍ତ ସେଇଠି, ସେଇ ଅମା ଅନ୍ଧାର ରାତି ଆକାଶର ଛାତି,

ସେଇ ଶିତଳତା,ଛାତିରେ ତୁମ ସ୍ମୃତିର କଳାଦାଗ "ଚନ୍ଦ୍ରକଳା" ନେଇ

ଯେମିତି ସେମିତି ରହିଛି ଚାହିଁ ତୁମକୁ ଅନାମିକା ପ୍ରକୃତି ବହୁରୂପି ।

 

©®କାଶ୍ୟପ,ରାୟଗଡା