ଆକବର ବିରବଲ - ୬୧

ଇଏତ ରାମଦାସ-୨

ଏହିପରି ଭାବରେ ରାମଦାସ ବିଚାର କରୁଥିବା ମଧ୍ୟରେ ହଠାତ୍ ତାଙ୍କର ଆଖି ଆଗରେ ବିରବଲଙ୍କ ଚେହେରା ଦେଖାଯାଉଥିଲା । ତହୁଁ ସେ ଖୁବ୍ ମନ ଦୁଃଖରେ ଯାଇ ବିରବଲଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଁଚନ୍ତେ । ବିରବଲ ରାମଦାସଙ୍କୁ ଦେଖି ମିତ୍ର ଭାବରେ ସମ୍ବୋଧନ କରି ନେଇ ନିଜ ପାଖରେ ବସାଇଲେ ସମସ୍ତ ଭଲମନ୍ଦ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲେ ।

ରାମଦାସ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ବନ୍ଧୁ ବିରବଲଙ୍କ ନିକଟରେ ଗୁହାରୀ କରିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ, ସେ ସମସ୍ତ କଥା ଗୋଟି ଗୋଟି କରି କହି କାନ୍ଦି ପକାଇଲେ ।

ରାମଦାସଙ୍କଠାରୁ ଏ ସମସ୍ତ କଥା ଶୁଣି ସାରି ବିରବଲ ତାଙ୍କୁ ଶାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ କହିଲେ, ତୁମେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ଘରକୁ ଯାଅ, ମୁଁ କଥା ଦେଉଛି ଯେ ମୋତିଲାଲ୍ ନିଜେ ଯାଇ ତୁମର ସମସ୍ତ ଜିନିଷପତ୍ର ତୁମ ଘରେ ଦେଇ ଆସିବେ ।

ରାମଦାସ ବିରବଲଙ୍କଠାରୁ ଏପରି ଆଶ୍ୱାସନା ବାଣୀ ଶୁଣିବା ପରେ ଘରକୁ ଫେରି ଆସି ସମସ୍ତ କଥା ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ କହିଲେ । ଏହାପରେ ରାମଦାସ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ମୋତିଲାଲ୍ଙ୍କୁ ଡାକି ଆଣିବା ନିମନ୍ତେ ଜଣେ ରାଜକର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଗୃହକୁ ପଠାଇଲେ ।

ମୋତିଲାଲ୍ ଯେତେବେଳେ ଜାଣିଲା ତାଙ୍କୁ ଲୋକପଠାଇ ବିରବଲ ଡକାଇଛନ୍ତି, ଏଥିରେ ରାମଦାସ ଯେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଗୁହାରୀ କରିଥିବା ସଂଦେହକୁ ଆସିଲା; ତଥାପି ସମ୍ରାଟଙ୍କର ଦେୱାନ୍ ହେଉଛନ୍ତି ବିରବଲ । ତାଙ୍କ କଥାକୁ ବେଖାତିର କରିବ ବା କିଏ, ଯାହା ହେଲେ ବି ତାକୁ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ଏହା ଭାବି ମୋତିଲାଲ୍ ରାମଦାସଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯାହାସବୁ କହିବେ ସେଥିଲାଗି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ସେଦିନ ଖରା ମଳାଚିବା ପରେ ସେ ଯାଇ ବିରବଲଙ୍କ ନିକଟରେ ହାଜର ହୋଇଗଲେ ।

ବିରବଲ ବହୁ ଚାଲାଖ୍ ଲୋକ । ମୋତିଲାଲ୍ଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ତାଙ୍କୁ ଖୁବ୍ ଆଦର କରି ନେଇ ନିଜ ଆସନରେ ବସାଇଲେ । ମୋତିଲାଲ୍ଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ବ୍ୟବସାୟ ଲାଭକ୍ଷତି, ଗୃହରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ଦେହ ପା’ ଖବରମାନ ପଚାରି ତାଙ୍କ ମନରେ କାଳେ ରାମଦାସଙ୍କ ବିଷୟରେ କିଛି କଥା ରହୁଥାଏ ତାହାକୁ ଦୂର କରାଇ ଦେଲେ ।

ତା’ପରେ ବିରବଲ ପଚାରିଲେ, ଆହେ ମୋତିଲାଲ୍, ଦେଖ ତୁମର ମୋର ବହୁଦିନର ଜଣା ଶୁଣା ଅଛି । ତମ ପ୍ରତି ମୋର ଅନେକ ପ୍ରେମ ସରାଗ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଆମ୍ଭ ରାଜ୍ୟରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଜଣେ ନୀତିବାନ୍ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ଜାଣେ । ସେଥିଲାଗି ମୋର ତୁମ୍ଭ ପ୍ରତି ଏକ ନିବିଡ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଥିବାରୁ ଗୋଟିଏ ମଙ୍ଗଳ କାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଏଠାକୁ ଜରୁରୀ ଭାବରେ ଡକାଇଅଛି ।

ବିରବଲଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏପରି କଥାମାନ ଶୁଣି ମୋତିଲାଲ୍ ଅବଶ୍ୟ କିଛି ବୁଝିପାରୁ ନଥିଲେ । କ’ଣ କହିବେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିବା ସମୟରେ ବିରବଲ କହିଲେ – ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଯେ ତୁମ୍ଭର ବିଚାର କରିବାର ଶକ୍ତି ଅଧିକ । ସେହିପରି ତୁମ୍ଭେ ନ୍ୟାୟବନ୍ତ । ଗତକାଲି ରାତିରେ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ସହିତ ଗୋଟିଏ କଥା ଗୋପନରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇଥିଲା । ଆଉ ମାତ୍ର ଦୁଇ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରସ୍ତାବିତ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସମ୍ରାଟ୍ ଆରମ୍ଭ କରିବେ । ଆଉ ମଧ୍ୟ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟର ମୁଖ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱ କିପରି ସମାପନ ହେବ, ସେ ଦାୟିତ୍ୱ ମୋତେ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟଟିକୁ ତୁମ୍ଭେ ଏପରି ଭାବରେ କରିବ ଯାହା କାନକୁ ଯେପରି ଦୁଇ କାନ ନ ହୁଏ ।

ଏହିଭଳି ଭାବରେ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ସହିତ ମୋର ଗୋପନରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇଗଲା । ଏଥିଲାଗି ଯାହାଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟଟି ଜୁଟିବ, ଜାଣିବ ସେ ସତ୍ୟରେ ଧନୀ ହୋଇଗଲା । ସ୍ୱୟଂ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ପରେ ରାଜ୍ୟରେ ସମ୍ମାନ ପ୍ରାପ୍ତି ହେବାର ଦ୍ୱିତୀୟ ବ୍ୟକ୍ତି ହେବେ ସେ, ଏହାଛଡା ଏଥିରେ ମୋଟା ଅଙ୍କର ରୋଜଗାର ମଧ୍ୟ ରହିବ ।

ମୁଁ ତୁମକୁ ସେଥିପାଇଁ ରାଜକର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ପଠାଇ ମୋ ପାଖକୁ ଡାକି ଆଣିଛି । ଯେହେତୁ ଆପଣ ହେଉଛନ୍ତି ମୋ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଉତ୍ତମ ଲୋକ ଓ ନ୍ୟାୟବନ୍ତ ।

ବିରବଲ ଯାହା ସବୁ କହିଗଲେ ସେହି କଥାକୁ ମୋତିଲାଲ୍ ଖୁବ୍ ମନଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଶୁଣୁଥିଲେ । ଯାହା ଯାହା ବିରବଲ କହିଲେ ସେଥିରେ ଯେ ଏତେ ଲାଭ ଅଛି ସେହି କଥାକୁ ବୁଝିବା ନିମନ୍ତେ ସେ ମନେ ମନେ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ତଥାପି ବୁଝି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଶେଷରେ ମନେ ମନେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ମୋତିଲାଲ୍ ତୁଣ୍ଡ ଖୋଲିଲେ । ଦେୱାନ୍ ସାହେବ୍, ମୋତେ କାହିଁକି ଏପରି ଅସମୟରେ ଜରୁରୀ ଭାବରେ ଡକାଇଲେ ତାହା ତ କହିଲେ ନାହିଁ । ତା’ଛଡା ଆପଣ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯାହା ସବୁ କହି ଯାଉଛନ୍ତି ସେ କଥାର ଆଦିଅନ୍ତ ମୁଁ କିଛି ଠଉରେଇ ମଧ୍ୟ ପାରୁନାହିଁ ।

ମୋତିଲାଲ୍ଙ୍କଠାରୁ ଏକଥାଶୁଣି ବିରବଲ କହିଲେ – ଆପଣ କିପରି ଏତେ ଗହନ କଥାକୁ ମୁଣ୍ଡରେ ପୂରାଇ ପାରିବେ ମୋତିଲାଲ୍, ଏ ପରା ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଘରର କଥା । ତାହା ହେଲେ ମୁଁ ଏବେ ସେହି କଥାକୁ ଖୋଲି କରି କହୁଛି, ଆଉ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ମୋ କଥାରେ ନିଶ୍ଚୟ ରାଜି ହେବାକୁ ପଡିବ । ଆଜି ତୁମର ମତାମତ ମୋ କାନରେ ପଡିଗଲେ କାଲି ଦିବସରେ ଅନ୍ତିମ କାଳରେ ସେହି କଥାକୁ ମୁଁ ସମ୍ରାଟଙ୍କ କାନରେ ପକାଇ ଦେଲେ କଥା ପକ୍କା ହେଲା ବୋଲି ଜାଣିବାକୁ ହେବ । ତେବେ ତୁମକୁ ଡାକିବାର କାରଣ ଏବେ କହୁଛି ଶୁଣ ।