Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

2  

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

ଜହ୍ନମାମୁଁ -୧୨୬

ଜହ୍ନମାମୁଁ -୧୨୬

3 mins
7.2K


ଉଦାସୀନ ରାଜପୁତ୍ର - ୨

କିନ୍ତୁ ରାଜପୁତ୍ରଙ୍କ ବ୍ୟବହାରରେ କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖାଗଲା ନାହିଁ ।

ଦିନ ଗଡି ଚାଲିଲା । ରାଣୀ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଅସ୍ଥିର ହେଲେ । ସପ୍ତମ ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେ ରାଜା ତାଙ୍କର ଜଣେ ସାରଥୀକୁ ଯାହା କରିବାକୁ ହେବ କହିଦେଲେ । ସେ ସାରଥୀ ରାଜାଙ୍କ ଆଦେଶ ଯାହା ହେଲେ ବି ତାହା ପାଳନ କରୁଥାଏ ।

ସକାଳେ ସାରଥୀ ରାଜପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଟେକି ନେଇ ରଥରେ ବସାଇ ବାହାରିଗଲା । କିନ୍ତୁ ଭୁଲ୍ କରି ପଶ୍ଚିମ ଦ୍ୱାର ବାଟେ ନ ଯାଇ ପୂର୍ବ ଦ୍ୱାର ବାଟେ ଗଲା ଏବଂ ଶ୍ମଶାନରେ ନ ପହଁଚି ଗୋଟିଏ ସୁରମ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ରଥ ଠିଆ କରାଇ ସେ ଯାଇ ଗାତ ଖୋଳିବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ରାଜପୁତ୍ର ଏତେଦିନ ପରେ ରାଜପ୍ରାସାଦରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲ ଅନୁଭବ କଲେ । ସେ ରଥରୁ ଓହ୍ଲାଇ ବୁଲାବୁଲି କଲେ ଓ ସାରଥୀ ପଛରେ ଠିଆ ହୋଇ ପଚାରିଲେ, “ଗାତ କାହିଁକି ଖୋଳୁଛ?”

ସାରଥୀ ମୁଣ୍ଡ ନ ତୋଳି କହିଲା, “ସେ କଥା ଆଉ କାହିଁକି ପଚାରୁଛ! ମୋତେ ଗୋଟାଏ ଭୀଷଣ କାମ କରିବାକୁ ହେବ । ଅଥର୍ବ ଅଶୁଭ ରାଜପୁତ୍ରକୁ ଏଠି ପୋତି ଦେବାକୁ ହେବ ।”

ରାଜପୁତ୍ର ହସିଲେ ଓ ପଚାରିଲେ, “ରାଜପୁତ୍ର ଅଥର୍ବ ଓ ଅଶୁଭ ବୋଲି କିଏ ତମକୁ କହିଲା?”

ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ସାରଥୀ ଚମକି ପଡିଲା । ଯେଉଁ କଥା କାହାକୁ କହିବାର ନୁହେଁ, ତାହା ସେ କହି ପକାଇଛି ବୋଲି ଅନୁତାପ କରି ପଛକୁ ବୁଲି ଅନାଇଲା । ଯାହାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ସେ ରାଜପୁତ୍ର ଭଳି । କିନ୍ତୁ ରାଜପୁତ୍ର ତ ଏପରି ଭାବରେ ବୁଲିବାର ବା କଥା କହିବାର କେହି କେବେବି ହେଲେ ଦେଖି ନାହିଁ! ସେ ପଛକୁ ଚାହିଁ ରଥକୁ ଅନାଇଲା । ସେଥିରେ କେହି ନଥିଲେ ।

ସାରଥୀର ବିକଳ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ରାଜପୁତ୍ର ହସିଲେ ଓ କହିଲେ, “ତମର କୌଣସି ଭ୍ରମ ହୋଇ ନାହିଁ । ମୁଁ ହିଁ ରାଜପୁତ୍ର । କିନ୍ତୁ ତମେ ମୋତେ ପୋତିବା ଦରକାର ନାହିଁ । ମୁଁ ଆଉ ରାଜ ପ୍ରାସାଦକୁ ଫେରୁନାହିଁ କି କାହାରି ପ୍ରତି ଅଶୁଭ ହେବାର ପ୍ରଶ୍ନହିଁ ଉଠୁ ନାହିଁ!”

ସାରଥୀ ଅନେକ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଉ କିଛି କଥା କହିପାରିଲା ନାହିଁ । ତା’ପରେ ରାଜପୁତ୍ରଙ୍କ ଗୋଡ ତଳେ ପଡିଯାଇ ସେ କହିଲା, “ମହାତ୍ମା! ଆପଣ ନଅରକୁ ଚାଲନ୍ତୁ ଓ ସିଂହାସନରେ ବସନ୍ତୁ ।”

ରାଜପୁତ୍ରରୂପୀ ବୋଧସତ୍ୱ କହିଲେ “ନା ବାବୁ! ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ଥରେ ରାଜା ହୋଇଥିଲି । ସେତେବେଳେ ଯାହା କରିଥିଲି, ସେଥିପାଇଁ ମୋତେ ନର୍କ ଭୋଗ କରିବାକୁ ପଡିଛି । ରାଜା ହେବି ନାହିଁ ବୋଲି ତ ଏତେ ଅଭିନୟ କଲି!”

ସାରଥୀ କହିଲା “ଆପଣଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୋ ଭିତରେ ବି ବୈରାଗ୍ୟର ଉଦୟ ହୋଇଛି । ମୋତେ ଆପଣ ସାଥିରେ ନିଅନ୍ତୁ ।”

ରାଜପୁତ୍ର ପଚାରିଲେ “ତମେ ରାଜାଙ୍କ ରଥ ନେଇ ଆସିଛ । ତାହା ନ ଫେରାଇ କିପରି ମୋ ସହ ଆସିବ?”

ସାରଥୀ ପ୍ରତିଶୃତି ମାଗିଲା “ତେବେ ମୁଁ ରଥ ଫେରାଇ ଦେଇ ଆସିବା ଯାଏଁ ଆପଣ ଏଠାରେ ଅପେକ୍ଷା କରିବେ ତ?”

ବୋଧିସତ୍ୱ ସେଥିରେ ରାଜି ହେଲେ । ସାରଥି ଚାଲିଗଲା । ସେ ଖାଲି ରଥ ଧରି ଫେରିବାର ଦେଖି ରାଣୀ କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ । କାରଣ ସେ ତ ଆଗରୁ ଶୁଣିଥା’ନ୍ତି ରାଜପୁତ୍ରଙ୍କୁ କି ଦଣ୍ଡ ଦିଆଯିବ । ସେ କଥା ଭାବି ସେ ହୃଦୟରେ ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ କଲେ, କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ତାଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁତର ହେଲା ସାରଥୀ ଆଉ ସହ୍ୟ କରି ପାରିଲା ନାହିଁ । ସେ ରାଣୀଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲା, “ମା’ ଆପଣ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ ଜଣେ ମହାପୁରୁଷ । ତାଙ୍କର କୌଣସି ଅନିଷ୍ଟ କେହି ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ମୁଁ ବା କି ଛାର । ସେ ହସୁଛନ୍ତି, କଥା କହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସଶରୀରେ ଅଛନ୍ତି । ଏବେ ରାଜାଙ୍କୁ କୁହନ୍ତୁ ସେ ସେହି ମହାଜ୍ଞାନୀ ରାଜପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଯାଇ ଦେଖା କରନ୍ତୁ । ମୁଁ ସିନା ତାଙ୍କୁ ମାରିଦେବାକୁ ନେଇଥିଲି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଦିବ୍ୟ ଐଶ୍ୱରିକ ପ୍ରଭାବ ମୋ ପରି ଅଧମ ମନରେ ମଧ୍ୟ ଦିବ୍ୟ ଭାବ ଆଣି ଦେଇଛି; ସେ ପ୍ରେମମୟ, ଜ୍ଞାନୀ ମହାପୁରୁଷ । ମୁଁ କେଡେ ବଡ ପାପ କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲି । ତାଙ୍କରି ଦୟାରୁ ସେ ଭୟଙ୍କର ପାପରୁ ମୁଁ ଆଜି ରକ୍ଷା ପାଇଲି । ଏବେ ରାଜାଙ୍କୁ ସବୁ କଥା କୁହନ୍ତୁ ଓ ଚାଲନ୍ତୁ ଦେଖିବେ ସେଇ ମହାନ୍ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ।”

ରାଣୀ ଯାଇ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରାଜାଙ୍କୁ ସେସବୁ କଥା କହିଲେ । ରାଜାଙ୍କ ବିସ୍ମୟର ଆଉ ସୀମା ରହିଲା ନାହିଁ । ସେ ଓ ରାଣୀ ସେହି ନିର୍ଜନ ସ୍ଥାନକୁ ଯିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲେ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପାତ୍ର ମିତ୍ରମାନେ ମଧ୍ୟ ବାହାରି ପଡିଲେ ।

ସେମାନେ ଦେଖିଲେ ସାରଥୀର କଥା ଆଦୌ ମିଛ ନୁହେଁ । ରାଜପୁତ୍ର ମୃଦୁ ହସି ବୁଲାବୁଲି କରୁଛନ୍ତି ।

ରାଜା ଯାଇ କହିଲେ, “ବାପା! ନଅରକୁ ଚାଲ । ରାଜ୍ୟ ଭାର ତମକୁ ଦେଇ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୁଏ ।”

ବୋଧିସତ୍ୱ ନମ୍ର ଭାବରେ କହିଲେ “ନା, ମହାରାଜ । ମୁଁ ବୈରାଗୀ । ରାଜ୍ୟ ଭାର କିପରି ନେବି?”

ରାଜା ପୁଣି ବୁଝାଇ କହିଲେ “ବାପା! ମୁଁ ବରଂ ବୈରାଗୀ ହୋଇ ଏଠାରେ ରହୁଛି । ତମେ ରାଜ୍ୟ ସମ୍ଭାଳ!”

ବୋଧିସତ୍ୱ କହିଲେ “ଆପଣଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ହେଲେ ଆପଣ ବୈରାଗୀ ହୋଇ ପାରନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଆଉ ଜଣେ ବୈରାଗୀକୁ ଆପଣ ସଂସାରୀ କରିବାକୁ କାହିଁକି ଚାହୁଁଛନ୍ତି? ରାଜ୍ୟ ଭୋଗରେ ମୋତେ ତିଳେ ମାତ୍ର ବି ସୁଖ ମିଳିବ ନାହିଁ । କୌଣସି କ୍ଷଣିକ ସୁଖ ସମ୍ପଦ ମୋତେ କେବେବି ସନ୍ତୋଷ ଦେଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ଆପଣ ଯେପରି ମୂଳରୁ ରାଜା, ସେହିପରି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମୂଳରୁ ବୈରାଗୀ ।”

ବୋଧିସତ୍ୱଙ୍କ ବାଣୀ ରାଜା ଓ ଅମାତ୍ୟମାନେ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଶୁଣିଲେ । ଜୀବନ ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ବଦଳିଗଲା । ସେମାନେ ବୋଧିସତ୍ୱଙ୍କ କଥାମାନି ସେଠୁ ଫେରିଗଲେ ସତ, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ମନ ସଦା ସର୍ବଦା ବୋଧିସତ୍ୱଙ୍କ ପାଖରେହିଁ ରହିଲା । ସାରା ନଗରୀର ସମସ୍ତ ଲୋକେ ବାରମ୍ବାର ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି ଉଭୟ ଜ୍ଞାନ ଓ ଶାନ୍ତି ଆହରଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Children