ଜହ୍ନମାମୁଁ -151

ବୁଦ୍ଧିମାନ ଶିଶୁ 3

ବିଶୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲା, “ଓହୋ, ତେବେ ଏପରି କଥା? ମୁଁ ତ ନୂଆଲୋକ । ୟାଭିତରେ ପୁଣି ଏତେକଥା ଅଛି ବୋଲି ମୁଁ କିପରି ଜାଣିବି?”

ଉଷା କହିଲା, “ସେପରି କୁହନାହିଁ । ଏପରି କ୍ଷେତ୍ରରେହିଁ ନିଜର ବୁଦ୍ଧି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବା ଉଚିତ୍ । ତମେ ଏବେ ବାବାଙ୍କ ଦୋକାନରେ ବସିଲେ ଜାଣନ୍ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ନୂଆ ନୂଆ ଲୋକ ଆସନ୍ତି, ତାଙ୍କ ସହିତ ବୁଦ୍ଧି ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଚଳିବାକୁ ହେବ । ତମେ ସେପରି କ୍ଷେତ୍ରରେ କ’ଣ କରିବ? କଥାବାର୍ତ୍ତା ଚାଲିଚଳନରୁ ଏହା ବୁଝିନେବାକୁ ହେବ ଯେ ସେ କିପରି ଲୋକ । ତାକୁ ଉଧାର ଦେବା ଉଚିତ୍ ହେବ ନା ନାହିଁ । ଏହାକୁହିଁ ସଂସାରୀ ବୁଦ୍ଧି ବୋଲି କୁହନ୍ତି । ଖାଲି ବ୍ୟବସାୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନୁହେଁ, ମଣିଷ ସବୁ ସ୍ଥାନରେ ବୁଦ୍ଧି ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ସବୁକିଛି କରିବା ଉଚିତ୍ ।”

ଉଷାର କଥା ଦ୍ୱାରା ବିଶୁ ବହୁତ ପ୍ରଭାବିତ ହେଲା, କଥାବାର୍ତ୍ତାର ମୋଡ ବଦଳିବାରୁ ସେ ଖୁବ୍ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ।

ବିଶୁ କହିଲା, “ଏବେ ଆମ ମଧ୍ୟରେ ସଖ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ କି?”

ଉଷା କହିଲା, “ହଁ, ତେବେ ଏକଥା ହଠାତ୍ କାହିଁକି?”

ବିଶୁ କହିଲା, “ତେବେ ଭାବିଦେଖ ଯେ ତୁ ବନ୍ଧୁ ବା ସଖା ଭାବରେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବୁ । ଶୁଣିଛୁ ମୁଁ ଭୋଲାଭାଲା ଲୋକ । ମୋ ପିତା ଆସି ବୁଢା ହେଲେଣି । ସବୁ କଥା ବୁଝିବାକୁ ଘରେ ମୁଁ ଜଣେ ଲୋକ, ପୁଣି ଆଉ କେହି ଭାଇଭଉଣୀ ବି ନାହାଁନ୍ତି । ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତୋର ସଂସାର ବୁଦ୍ଧି ଦେଇ ମୋତେ ଯଦି ଟିକିଏ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ!”

ବିଶୁର କଥା ଶୁଣି ଉଷା ଟିକିଏ ଲାଜେଇ ଗଲା ଓ କହିଲା, “କିଏ କହିଲା ତୁମର ଉପସ୍ଥିତି ବୁଦ୍ଧିନାହିଁ ବୋଲି? କେତେ ଚତୁର ଭାବରେ ତମେ ମୋତେ କଥା ଭିତରେ ବାନ୍ଧି ପକାଇଲ? ଏସବୁ ମୋତେ ନ କହି ମୋ ବାବାଙ୍କୁ କୁହ ।” ତା’ପରେ ଉଷା ଅନ୍ୟପଟ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା । କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ବିଶୁର ମାମୁଁ, ମାଇଁ ଓ ଭାଇମାନେ ସେଠାକୁ ଆସିଗଲେ । ବିଶୁ ନିଜର ଆସିବାର କାରଣ ମାମୁଁଙ୍କୁ କହିଲା ।

ମାମୁଁ କହିଲେ, “ଏ ବର୍ଷ ଚାଷୀଙ୍କଠାରୁ ଜିନିଷ ମିଳିବାକୁ କିଛି ଡେରି ହୋଇଛି । ପୁଣି ଦାମର ତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇନାହିଁ । ତୁ ଯାଇ ତୋ ବାପାକୁ ଏସବୁ କଥା ବୁଝାଇ କହିଦେ ।”

ତା’ପରେ ବିଶୁ ତା’ ମାମୁଁଙ୍କୁ କହିଲା, “ମାମୁଁ, ମୁଁ ଯଦି ଆପଣଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଅମୂଲ୍ୟ ବସ୍ତୁ ମାଗେ ତ ଆପଣ କ’ଣ ମୋତେ ତାହା ଦେଇ ପାରିବେ?”

ମାମୁଁ ପଚାରିଲେ “ମୋ ପାଖରେ ଥିବା ଅମୂଲ୍ୟ ବସ୍ତୁ? କ’ଣ କହ ତ?”

ବିଶୁ କହିଲା, “ସେକଥା ମୁଁ ତ ପରେ କହିବି । ପ୍ରଥମେ କୁହନ୍ତୁ ତାକୁ ମୋତେ ଦେବେ ନା ନାହିଁ ।”

ମାମୁଁ ହସି ହସି କହିଲେ, “ଆରେ ତୁ ତ ମୋର ଅତି ଆଦରର ଏକମାତ୍ର ଭଣଜା, ତୁ ମାଗିବୁ ଆଉ ମୁଁ ଦେଇପାରିବି ନାହିଁ, ଏହା କିପରି ସମ୍ଭବ? ମୋତି ମାଣିକ ମାଗିଲେ ବି ମୁଁ ତୋତେ ତାହା ଖୁସିରେ ଖୁସିରେ ଦେଇଦେବି ।”

ବିଶୁ ପଚାରିଲା “ଆପଣଙ୍କ ଧର୍ମଝିଅ ଉଷାକୁ ଆମ ଘରର ବୋହୁ କରି ନେବାକୁ ମୋର ଭାରି ଇଚ୍ଛା । ଏଥିରେ ଆପଣଙ୍କ ମତ କ’ଣ?”

ତା’କଥା ଶୁଣି ମାମୁଁ ପ୍ରଥମେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ଓ ପରେ ସେ ହସି ହସି କହିଲେ, “ବାଃ ବାଃ ଭଣଜା, ମୁଁ ତ ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାବିଥିଲି ଯେ ତୁ ଜଣେ ଓଲୁ ଓ ମୂର୍ଖ । କିନ୍ତୁ ତୁ ଏତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି ।”

ତା’ପରେ ବିଶୁ ଘରକୁ ଫେରିଲା ଓ ସବୁକଥା କହିଲା ଏକଥା ଶୁଣି ତା’ ବାପ ମା’ ଖୁବ୍ ଖୁସି ହେଲେ । ବିଶୁର ପିତା ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀକୁ କହିଲେ, “ଲୋକେ କୁହନ୍ତି ଯେ ପତ୍ନୀ ନିର୍ବାଚନରୁହିଁ ମଣିଷର ବୁଦ୍ଧି କେତେ ତାହା ଜଣାଯାଏ । ମୋ ପୁଅ ମୂର୍ଖ ବୋଲି କିଏ କହିଲା? ମୁଁ ତ ମୋ ପୁଅକୁ ଆଜିଠାରୁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବିଶୁ ବୋଲି କହିବି ।”