ବାପା / ସ୍କୁଲ୍/ ବଢୁଥିବା ଝିଅ

✿ ବାପା /ସ୍କୁଲ୍/ବଢୁଥିବା ଝିଅ ✿

[୧]

ପୁତ୍ରମୋହୀମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ, ବାକିସବୁ ମୋ'ପରି ଝିଅଟିଏର ବାପାମାନେ ଅହେତୁକ ସୁଖ ଲଭୁଥିବେ । ମୁଁ ଅପୁତ୍ରିକ । ପୁଅଟେ ଥିବାର ସୁଖ ଜାଣିବାର ଅବକାଶ ନାହିଁ । ତେବେ ଝିଅଟିଏ ନଥିବାର ଯନ୍ତ୍ରଣା କେଉଁ ବାପ ହୃଦୟରେ ଲୁଚିନାହିଁ ? ମୁଁ ଲିଙ୍ଗଭେଦରେ ଅମୃତର ସନ୍ତାନକୁ ପୃଥକୀକରଣ କରୁନି ସତ, ତଥାପି ଝିଅ । 

- ହସିବ - ଋଷିବ

ମାନିବ - ମନାଇବ

ବୁଝିବ - ବୁଝାଇବ

କାନ୍ଦିବ - କନ୍ଦାଇବ

ଲୋଡିବ - ସାହାହେବ

ଫରକ୍ ଏତିକି ପୁଅଟିଏ ପୁଅହୋଇ ରହିଥିବ କେବଳ ।

[୨]

ଷ୍ଟାଣ୍ଡାର୍ଡ଼ ସିକ୍ସରେ ପିଂକି । ସ୍କୁଲ୍, ଟ୍ୟୁସନ୍ ନେବାଆଣିବା ଦାୟିତ୍ୱ ମୋର । ସେଦିନ ଚମକାଇଦେଲା ମୋତେ । ଫେରିବାବେଳେ ପଚାରିଲି - ମାମା ! ଆଇସକ୍ରିମ୍ ?

- ନାଃ

- ମନଦୁଃଖ ? ମିସ୍ ଗାଳି କରିଛନ୍ତି ?

- ନା , ଭଲଲାଗୁନି ।

- ହେଲା କ'ଣ ?

- ମୁଁ ବଡହେଲିଣି ବାପା !

ହଠାତ୍ କାଲିରୁ ଆଜି ଭିତରେ ବଡ ହେଇଯିବା, ପ୍ରୀୟ ଆଇସକ୍ରିମ୍ କୁ ମନାକରିବାର ସମୀକରଣରେ ଅବୁଝା ହୋଇ ଚୁପଚାପ୍ ଘରକୁ ଫେରିଲି ।

[୩]

ସୌମ୍ୟା ଆଉରି ଚମକାଇଲା ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ।

- ଗୋଟେ ଫୋଲ୍ଡିଂ ଖଟ ଆଣିବ ।

- କାଇଁ ?

- ପିଂକି ଏଥର ତା' ପଢାଘରେ ଶୋଇବ ।

- କ'ଣ ! ଛୁଆଟା ଏକା ଡରିବନି ?

- ନାଃ ! ସେ ବଡ ହୋଇଗଲାଣି ।

ସୌମ୍ୟା ବୁଝାଉଥିଲା ମୋତେ । ମୁଁ କିଛି ବୁଝୁ ବି ଥିଲି । ତଥାପି କେମିତି ଲାଗୁଥିଲା ମୋ ପ୍ରାଣରୁ, ବଡହେବା ବାହାନାରେ , ମୋ ଝିଅକୁ ମୋଠାରୁ ଅଲଗା କରାଯାଉଛି ।

[୪]

ଖବରଟେ ପଢି ବଡବାବୁ ଚିଲ୍ଲାଇଲେ ।

- ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ରେ ଗୋଟେ ଛ' ବର୍ଷ ଛୁଆକୁ ସ୍କୁଲରେ ରେପ୍ !

ଏକଥାକୁ ନେଇ ଜଳୁଛି ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ସହର । ପିଲାଟା ଓଡିଆ ଦମ୍ପତିଙ୍କର ।

- ଛ' ବର୍ଷ ! ନାଃ ଅଧିକା ହୋଇଥବ । ଏତେ ଛୋଟ ପିଲାକୁ ...

ଷ୍ଟେନୋବାବୁ କଥା ଯୋଡିଲେ ।

- କିଛି ଅସମ୍ଭବ ନୁହଁ । ସେ କ'ଣ ମଣିଷ ହୋଇଥିବ ? ଛୁଆଖିଆ ରାକ୍ଷସଟେ

ନା !

ପ୍ରମିଳା ଦିଦି ଚିହିଁକି କହିଲେ ।

- ଆରେ ନୂଆକଥା କ'ଣ ? ନୀଠାରିରେ କ'ଣ ହେଇଥଲା ? ଆମ ଏଠି ପରା

ନବମ ଦଶମ ଛୁଆଙ୍କୁ ପ୍ରେଗ୍ନେଟ୍ କରି ପକାଉଛନ୍ତି ?

ମୁଁ ଶୁଣୁଥିଲି ଚୁପ୍ ହୋଇ । ଛାତି କମ୍ପୁଥିଲା । କମ୍ପିବନି କେମିତି ?

ମୁଁ ଝିଅର ବାପାଟିଏ ପରା !

[୫]

ପିଂକି !

ଆଗପରି ଆଉ ଚୁଲବୁଲି ନଥିଲା । ଟିକେ ଚୁପଚାପ୍, ଟିକେ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ।

ମୋ କୋଳକୁ ଆସୁନଥିଲା । ସବୁକଥା ଏବେ ମା' ପାଖରେ । ସେଇ ଇର୍ଷାରେ ମୁଁ କଷ୍ଟ ପାଉଥିଲି ।

ସୌମ୍ୟା ବୁଝାଏ -

- ଏସବୁ ସାଧାରଣ । ମୋ' ଛୋଟବେଳେ ଏମିତି ହୋଇଥିଲା । ଦୁଃଖ କରନା ।

ଝିଅ ବଢୁଛି ।

ମୋ'ଠୁଁ ଦୁରେଇ, ଆଉ କା' ନିକଟ ହୋଇଯିବନି ତ ପିଂକି ?

ସେଇ ଆଉ କିଏ ଜଣେ ସ୍ନେହର ସଜ୍ଞା ବଦଳାଇବାକୁ କେତେବା ସମୟ

ନେବ ଆଉ ?

ଭୟଟିଏ ଦୁଃଖକୁ ଆଉଟାଇ ଦେଉଥିଲା ଖାଲି ।

[୬]

- ଶିଘ୍ର ଆସ ଘରକୁ ।

- କ'ଣ ହେଲା ?

- ପିଂକି ସାଙ୍ଗ ମା' ଫୋନ୍ କରିଥିଲେ ଏବେ । ସ୍କୁଲ ଛାତରେ ଝିଅଟେ ମରିପଡିଛି ।

- ଏ ! କ'ଣ କହୁଛ ? କାହା ଝିଅ ? ମିସ୍ ଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କର !

- କରିଥିଲି । ସୁଇଚ୍ ଅଫ୍ । ଆସ ଶିଘ୍ର ।

କେମିତି ସ୍କୁଲରେ ପହଞ୍ଚିଲୁ ଜଣାନାହିଁ । ଭିଡ଼ ଥିଲା । ପୋଲିସ୍ ପହଞ୍ଚିସାରିଥିଲା । ଭିତରକୁ ଛାଡ଼ୁ ନଥିଲେ । ଛୁଆଙ୍କୁ ପରିଚୟ ପତ୍ର ଦେଖି ଗେଟ୍ ବାହାରକୁ ଛାଡ଼ୁଥିଲେ ।

ପିଂକି ଆସିଲା । ଏକରକମ୍ ଦୌଡିଦୌଡି । ଭୟାତୁର ଛଳଛଳ ଆଖି ।

କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା ମୋତେ । କିଛିକ୍ଷଣ ମୁଁ ବି ଜାବୁଡି ଧରିଲି ଝିଅକୁ

। ଅଲଗା କରୁଥିଲା ସୌମ୍ୟା ଅପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ।

- ଛାଡ଼ ତାକୁ । ବଡ଼ ପିଲାଟା । ଅଣନିଃଶ୍ଵାସୀ ହୋଇଯିବ ।

- "ଚୋପ୍" !!!!!

ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ରଡିଟାଏ କଲି ମୁଁ ।

ଅର୍ଦ୍ଧାଧିକ ଭିଡ, ମୁହଁ ବୁଲାଇ ମୋରି ଆଡକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ...।

✿ ଅମିୟ ବେଜ୍ , ଘଟଗାଁ , କେନ୍ଦୁଝର ✿