Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

2  

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

ଜହ୍ନମାମୁଁ -139

ଜହ୍ନମାମୁଁ -139

3 mins
7.2K


ସାହୁକାରର ଶିକ୍ଷା - ୧

ଗୋଟାଏ ଗାଁରେ ଜଣେ ସାହୁକାର ରହୁଥିଲା । ସେ ଅନେକ ଟଙ୍କା କଉଡି ସଂଚୟ କରିଥିଲା । ବାପାଙ୍କଠାରୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ସୂତ୍ରେ ଗୋଟାଏ ବିରାଟ ଫଳ ବଗିଚା ମଧ୍ୟ ସେ ପାଇଥିଲା । ସେଥିରେ ବହୁତ ଆମ୍ବ ଫଳୁଥିଲା । ସାହୁକାର ଆମ୍ବତକ ବିକ୍ରି କରି ନିଜ ସଂଚୟ ବଢାଇ ଚାଲିଥାଏ । ନିଜେ ଅତି ଗରୀବ ଭାବରେ ସେ ଚଳୁଥାଏ । ଯିଏ ନିଜ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥାଏ, ସେ ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ବା କାହିଁ ଉଠୁଛି?

ପାଚିଲା ଫଳ ସବୁ ଦେଖି ପ୍ରତିବେଶୀମାନେ ଅନେକ ସମୟରେ ଆତୁର ଭାବରେ ଅନାଉଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସାହୁକାର ତା’ ଜୀବନରେ କାହାରିକୁ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ହେଲେ ବି ଫଳ ଦେଉ ନଥାଏ ।

ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ବ ପାଚିବା ସମୟ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ସେ ତିନିଜଣ ମଜୁରିଆ ଲଗାଇ ସେସବୁ ତୋଳି ଗଣାଗଣି କରି ରଖେ । ଜଣେ ବେପାରୀ ଆସି ଦରଦାମ ଛିଡାଇ ସେସବୁ ତାହାଠୁଁ କିଣି ବଜାରକୁ ପଠାଏ ।

ଦିନେ ମଜୁରିଆ ତିନିଜଣ ଆମ୍ବ ତୋଳୁଥାନ୍ତି । ସାହୁକାର ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ସହ କାମ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଆଖି ବି ରଖିଥାଏ ।

ସେ ଦେଖିଲା ଜଣେ ମଜୁରିଆ ତଳେ ଖସି ପଡିଥିବା ଗୋଟିଏ ପାଚିଲା ଆମ୍ବ ଖାଉଛି । ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦୌଡିଯାଇ ପାଟିକରି କହିଲା, “ଚୋର ଧରା ପଡିଛି!”

ମଜୁରିଆ କହିଲା “ନା ବାବୁ, ମୁଁ ଚୋର ନୁହେଁ । ମୁଁ ତ ଆପଣଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ ଖାଉଛି । ଚୋର କେମିତି ହେଲି? ଏଇଟାର ଗୋଟାଏ ପାଖ ପଚି ଯାଇଛି । ତେଣୁ ବେପାରୀ ଏ ଗୋଟିକ ନିଅନ୍ତା ନାହିଁ । ମୁଁ ସକାଳେ କିଛି ଖାଇ ନଥିଲି । ତେଣୁ ଖାଇ ପକାଇଲି ।”

ସାହୁକାର କହିଲା “ତୁ ଯଦି ଚୋର ନୋହୁଁ, ତେବେ ଏହାର ଦାମ ଦେଇ ଦେ ।”

ମଜୁରିଆ ପଚାରିଲା “ବାବୁ, ଏ ପଚା ଆମ୍ବର ଦାମ୍ କେତେ?”

ସାହୁକାର କହିଲା “ତୋର ଦୁଇଦିନର ମଜୁରି । ତୁ ଗତକାଲି କାମ କରିଥିଲୁ । ଆଜି ସାରାଦିନ ବି କାମ କର । ହେଲେ ମଜୁରି ଆଶା କରନା ।”

“କ’ଣ କହିଲେ ବାବୁ? ଗୋଟାଏ ପଚା ଆମ୍ବର ଦାମ୍ ମୋର ଦୁଇଦିନର ମଜୁରି? ଆପଣ କ’ଣ ବେପାରୀକୁ ଏଇ ଦାମ୍ରେ ବିକନ୍ତି?”

ସାହୁକାର କହିଲା “ବେପାରୀ ସବୁ ଆମ୍ବ ଏକାବେଳେ ନିଏ । ଗୋଟାଏ ଗୋଟାଏ ବିକୁଥିଲେ ଏହି ଦାମ୍ରେ ବିକନ୍ତି!”

“ରଖନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କ କାମ । ମୁଁ ଆଉ ଆପଣଙ୍କ ପାଖେ କାମ କରିବି ନାହିଁ । ଏପରି ଅନ୍ୟାୟ ମଣିଷ ପକ୍ଷରେ ସହ୍ୟ କରିବା ଭାରି କଷ୍ଟ । ମୁଁ ଏଠୁ ଯାଉଛି ।” ଏତିକି କହି ମଜୁରିଆ କାମଦାମ ଛାଡି ସେଠାରୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା ।

“ତୋ ଇଚ୍ଛାରେ କ’ଣ ସବୁ ହେବ । ଏତେ ଯଦି ତୋତେ ବାଧିଗଲା ଟଙ୍କାଟା ଦେଇ ଦେଇ ଯା’ । ଟଙ୍କା ନ ଦେଇ ସେମିତି କୁଆଡେ ଚାଲିଯିବୁ?” ଏକଥା କହି ସେ ସାହୁକାର ଦୌଡି ଯାଇ ତା’ ହାତକୁ ଧରି ଝିଙ୍କିଲା ।

ମଜୁରିଆ ତ ରାଗି ଯାଇଥିଲା । ସେ ସାହୁକାର ହାତକୁ ଛିଂଚାଡି ଦେବାରୁ ସାହୁକାର ତଳେ ପଡିଗଲା ଓ ରାଗିଯାଇ ସେ ସବୁ ମଜୁରିଆଙ୍କ ଉପରେ ଗାଳି ଓ ଅଭିଶାପ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲା । ପ୍ରଥମ ମଜୁରିଆ ତା’ ଆମ୍ବ ପଇସା ଦେଇଦେଲା ଓ କାମ ଛାଡି ଚାଲିଗଲା । ଅନ୍ୟ କେତେଜଣ ମଜୁରିଆ ତା’ର ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଦେଖି ଓ ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତ କଥା ଭାବି ସାହୁକାରଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଇ କାମ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ ।

ତେଣିକି ସେ ସାହୁକାର ଆଉ ମଜୁରିଆ ରଖେ ନାହିଁ । ଆମ୍ବତକ ନିଜେ ତୋଳି ବେପାରୀକୁ ସେ ବିକ୍ରି କରେ । ଅନେକ ଆମ୍ବ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ । ସେ ଗଛ ଚଢି ନ ପାରିବାରୁ ଅନେକ ଆମ୍ବ ସେହି ଗଛରେହିଁ ରହି ତଳେ ପଡି ଫାଟି ଯା’ନ୍ତି । ବେପାରୀ ସେଗୁଡିକ ନେବାକୁ ଆଦୌ ରାଜି ହୁଏ ନାହିଁ । ତଥାପି ମଧ୍ୟ ସେ ହିସାବ କରି ଦେଖିଲା ମଜୁରିଆମାନଙ୍କୁ ପଇସା ଦେଇ ରଖିବା ଅପେକ୍ଷା ଆମ୍ବ ଏପରି ଭାବରେ ନଷ୍ଟ ହେବାଟା ଯଥେଷ୍ଟ ଭଲ । କ୍ଷତିରେ ବିଶେଷ ତାରତମ୍ୟ ହେଉ ନାହିଁ । ମଜୁରିଆ ରଖିଲେ ସେମାନଙ୍କ ସହ ଝଗଡା ହେବ ଓ ଫଳରେ ସେ ମାଡ ଖାଇବା କିଛିବି ଅସମ୍ଭବ କଥା ନୁହେଁ ।


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Children