ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୧୪

ସ୍ୱପ୍ନ ସୁନ୍ଦରୀ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟାଘ୍ରଦୀପ - ୨

ତୁମର ଜାଣିରଖିବା ଉଚିତ୍ ଯେ, ସେହି ରତ୍ନହାରଟି ମୋ ନିକଟରେ ଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ, ଭୀଷଣ ମଣିଷ ଭାବରେ ଗଣନା ହୋଇଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ସେ ହାରଟି ମୋ ପାଖରେ ନଥାଏ, ମୁଁ ବି ତୁମପରି ଜଣେ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ଭାବରେ ପରିଚିତ । ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ଅନୁରୋଧକ୍ରମେ ତମେ ଯଦି ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ ରାଜି ହୋଇଯିବ, ତା’ହେଲେ, ମୁଁ ତୁମକୁ ଅଗ୍ନିକୁ ସାକ୍ଷୀରଖି ବିବାହ କରିବି । ଏପରି ବାକ୍ୟରେ ଯଦି ତମେ ସମ୍ମତି ପ୍ରକାଶ ନକର ତେବେ ତମେ ତମର ମନର ଭୟ ଦୂର କରି ତମ କଥା ମୋତେ କୁହ, କାରଣ ମୁଁ ତୁମକୁ ସସମ୍ମାନେ ତମ ଗୃହରେ ନେଇ ଛାଡିଦେଇ ଆସିବି ।

ତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟାଘ୍ରଦୀପର ସମସ୍ତକଥା ଶୁଣିସାରିବାପରେ ସେ ଦେବକୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିନୟ ସହକାରେ କହିଲା ଯେ, ଦେଖନ୍ତୁ… ବ୍ୟାଘ୍ରଦୀପ, ତମେ ଯଦି ତମର ସମସ୍ତ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବିଦ୍ୟାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ସାଧାରଣ ମଣିଷ ଭାବରେ ଆଚରଣ କରିବ, ତେବେ ଯାଇ ତମର ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ମୋର ଆଉ କୌଣସି ଆପତ୍ତି ରହିବ ନାହିଁ ।

ସେ ସମୟରେ ଯୁବରାଜ ମହେନ୍ଦ୍ର ବର୍ମା ତ ସେଇଠାରେ ହିଁ ଥିଲେ, ଏବଂ ଏ ସମସ୍ତ କଥା ସେ ଶୁଣିଥିଲେ । ତେଣୁ ହଠାତ୍ ସେ କହି ଉଠିଲେ, – “ହେ ଦେବକୀ, ସେହି ତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟାଘ୍ର ଦୀପର କୌଣସି ପ୍ରସ୍ତାବରେ ତମେ କଦାପି ରାଜି ହୋଇଯାଅ ନାହିଁ । ଏତେ ଶୀଘ୍ର ତମେ ତମର ଶେଷ ନିଷ୍ପତି ନେଇଯାଅ ନାହିଁ । ଅପେକ୍ଷା କର, କାରଣ ତୁମ ପାଇଁ ଏକ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ ଅଛି । ତାକୁ ଆୟତ କରିବା ଇଚ୍ଛା ରଖି ସେପରି ପ୍ରସ୍ତାବରେ ସମ୍ମତି ଦେଇ ତମେ ଏତେବଡ ଭୁଲ୍ କର ନାହିଁ । କାରଣ ମୁଁ ତୁମ ରାଜ୍ୟର ଯୁବରାଜ ମହେନ୍ଦ୍ର ବର୍ମା । ତମେ ମତେ ବିବାହ କଲେ, ରାଜ୍ୟର ରାଜରାଣୀ ହେବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ପାଇବ ।”

ସେ ସମୟରେ ତାନ୍ତ୍ରିକର ସେ ରତ୍ନ ହାରଟି ତ ଯୁବରାଜଙ୍କର କଣ୍ଠରେ ଥିଲା । ସେହି ରତ୍ନ ହାରର ଆକର୍ଷଣରେ ଦେବକୀ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟାଘ୍ରଦୀପ ସମ୍ମୁଖରୁ ଉଠିଆସି ଯୁବରାଜଙ୍କ ନିକଟରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୁଅନ୍ତେ, ତାହା ଦେଖି ତାନ୍ତ୍ରିକ କେବଳ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସେତେବେଳେ ଯୁବରାଜ ତାନ୍ତ୍ରିକକୁ ପ୍ରଶ୍ନକଲେ, ଏପରି ଅର୍ଥଶୂନ୍ୟ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟର କାରଣ କ’ଣ? ବରଂ ମୋ ବିଚାରରେ ଜଣେ ଅସହାୟ, ନିରୀହା, ସରଳା ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟାକୁ ଚୋରାଇ ଆଣିଥିବାରୁ ତମେ ଅନୁତାପ କରିବା କଥା । ଲଜ୍ଜିତ ହେବାର କଥା । ତାପରେ ତମର ଜାଣିରଖିବା ଉଚିତ୍ ଯେ, ମୁଁ ଏ ରାଜ୍ୟର ଯୁବରାଜ । ତମର ଏହି ନୀଚକର୍ମ ପାଇଁ ତୁମକୁ ଶାସ୍ତି ଦେବାର ଅଧିକାର ମୋର ଅଛି । ଯୁବରାଜ ମହେନ୍ଦ୍ର ବର୍ମାଙ୍କର କଥା ଶୁଣି ତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟାଘ୍ରଦୀପକୁ ଯାହା ବି ଲାଗୁନା କାହିଁକି ସେ କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ ଆଦୌ ଭୟଭୀତ ନହୋଇ ବରଂ ଆହୁରି ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱରରେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏହା ମଧ୍ୟରେ ସେହି ରତ୍ନହାରଟି ନିମନ୍ତେ କିଛି ଦୁର୍ବଳତା ପ୍ରକାଶ ପାଇବା ପାଇଁ ମନେହେଲା । କାରଣ ଯୁବରାଜ ମହେନ୍ଦ୍ର ବର୍ମା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ରତ୍ନହାରଟିକୁ ସମ୍ମୁଖସ୍ଥ ପଥର ଉପରେ କଚାଡି ଦେଲେ ।

ଯୁବରାଜ ଯେତେବେଳେ ସେ ରତ୍ନହାରଟିକୁ ପଥର ଉପରେ କଚାଡି ଦେଲେ, ସେତେବେଳେ ଦେବକୀର ଭାବାଦେଶ ଅନ୍ୟ ପ୍ରକାର ହୋଇ ପଡିଲା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଯୁବରାଜଙ୍କୁ ଚାହିଁ ସେ ଦେବକୀ କହିଲା, ତମେ କିଏ…? ମୁଁ କାହିଁକି ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ ଠିଆ ହୋଇଛି?

ଦେବକୀ ତୁଣ୍ଡରୁ ଏ ବାକ୍ୟ ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଯୁବରାଜ କହିଲେ, ହେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟାଘ୍ରଦୀପ, ଏବେ ମୁଁ ଜାଣିଛି ଯେ ତମେ ହିଁ ଏ ସୁନ୍ଦରୀ କନ୍ୟା ଦେବକୀର ଉପଯୁକ୍ତ ପାତ୍ର ଅଟ । ଯୁବରାଜଙ୍କର ଏପରି ଆଚରଣ ଜାଣିବା ପରେ ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଜଣକ ଖୁବ୍ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ମନେ ମନେ ଯୁବରାଜଙ୍କୁ ବହୁତ ଭାବରେ ପ୍ରଶଂସା କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଆଉ କହିଲା, ତୁମପରି ବିଚାରବନ୍ତ ବିବେକୀ ରାଜପୁତ୍ର ମୁଁ କେଉଁଠାରେ ହେଲେ ବି ଦେଖିନାହିଁ । ଜଣେ ସୁବିଚାରକ ଭାବରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ନ ଦେଇ ମୋଟେ ରହିପାରୁ ନାହିଁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ନ ଦେଲେ ସମ୍ଭବତଃ ଧନ୍ୟବାଦ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ଅଭାବ ରହିଯିବ ।

କାହାଣୀଟିକୁ ଏହିଠାରେ ଶେଷକରି ବେତାଳ ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କୁ ପଚାରିଲା, ହେ ରାଜନ, ଏବେ ମୋ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ସଠିକ୍ ଭାବରେ ଦେଇ ନପାରିଲେ ତୁମ ସ୍କନ୍ଧରୁ ଶିର ଛେଦ ହେବ । ତା’ପରେ ବେତାଳ ପ୍ରଶ୍ନକଲା – ହେ ରାଜନ, ଏଥର ଆପଣ ବିଚାରକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କୁହନ୍ତୁ ଯେ, ଯେଉଁ ଯୁବରାଜ ନିଜର ଜୀବନକୁ ତୁଚ୍ଛ ମନେକରି ଦେବକୀଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଦୁର୍ଗମପଥ ଅତିକ୍ରମ କରି ପାଗଳ ପରାଏ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲେ ଯାଇ ଠିକଣା ସ୍ଥାନରେ । ସେହି ଦେବକୀକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ, କିନ୍ତୁ ଯୁବରାଜଙ୍କର ଅତର୍କିତ ଭାବରେ ଏପରି ପରିବର୍ତ୍ତନର କାରଣ କ’ଣ ହେଇପାରେ? ଯୁବରାଜ କାହିଁକି କହିଲେ ଯେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ସେ ଦେବକୀର ଉପଯୁକ୍ତ ପାତ୍ର?

ବେତାଳ ପ୍ରଶ୍ନର ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ଯାଇ ରାଜା ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ କହିଲେ… ହେ, ବେତାଳ, ତେବେ ତୁମ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଶୁଣ, ଯୁବରାଜ ମହେନ୍ଦ୍ର ବର୍ମା ଜଣେ ରାଜପୁତ୍ର । ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ନ୍ୟାୟ-ଅନ୍ୟାୟ, ବିଚାର-ଅବିଚାର ଜାଣିବାର ସାଧାରଣ ଜ୍ଞାନ ରହିଅଛି । କ’ଣ କରିବା ଉଚିତ୍ କ’ଣ ନ କରିବା ଉଚିତ୍, ଯୁବରାଜ ତାହା ଠିକ୍ ଜାଣିଛନ୍ତି । ଆଚରଣରୁ ଜାଣିହୁଏ କିଏ କାହାର ଶତ୍ରୁ ତ ପୁଣି କିଏ କାହାର ମିତ୍ର । ଯୁବରାଜଙ୍କ ଚିନ୍ତା ଆଉ ଚେତନା ଶକ୍ତି ଯଥେଷ୍ଟ ବେଶି । ଏଣୁ ସେ ଚିନ୍ତାକଲେ, ତାନ୍ତ୍ରିକ ଜଣକ ସ୍ୱଭାବରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଷ୍ଟ, କପଟୀ ତଥା ମାୟାବୀ । ହେଲେ ବି ଦେବକୀକୁ ନିଜ ସହିତ ନିର୍ଜନ ଗୁମ୍ଫାରେ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ପାଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ତାହାର ଦୁଷ୍ଟ ବୁଦ୍ଧିକୁ ପ୍ରୟୋଗ କରି ନଥିଲା କି ସୁନ୍ଦରୀ ଯୁବତୀ ଦେବକୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଅସଦ ବ୍ୟବହାର କରିବା ତ ଦୂରର କଥା, ଦେବକୀଙ୍କୁ ସେହି ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ସ୍ପର୍ଶ ମଧ୍ୟ କରିନାହିଁ । ଏତଦ୍ ବ୍ୟତୀତ ଦେବକୀକୁ ପାଇବାର ଆଶା ରଖି ତା’ର ବାକ୍ୟ ରଖିବା ନିମନ୍ତେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ନିଜର ସମସ୍ତ ବୁଦ୍ଧିକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ସଙ୍କଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇ ସାରିଛି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ଯୁବରାଜ ଜଣେ ଜ୍ଞାନୀ ଓ ସୁବିବେକୀ ବୋଲି ଆଗରୁ ଜାଣିଥିବାରୁ ସେ ସେତେବେଳେ ସେହି କଥାକୁ ମନକୁ ଆଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଉଚ୍ଚ ହାସ୍ୟକଲା । ଏହାକୁ ଯୁବରାଜ ଅତି ସହଜରେ ବୁଝି ଯାଇଥିଲେ । ଆଉ ମଧ୍ୟ ତାନ୍ତ୍ରିକର ରତ୍ନହାର ଅର୍ଥାତ୍ ତନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଭାବ ଯେତେବେଳେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲା, ସେତେବେଳେ ଦେବକୀର ଆଚରଣରୁ ସେ ବୁଝି ପାରିଥିଲେ ଯେ, ମୁଁ ଯୁବରାଜ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେହି ତାନ୍ତ୍ରିକଠାରୁ ହୀନ ଓ ପୁରୁଷ ଭାବରେ ମୋଠାରୁ ତାନ୍ତ୍ରିକ ଦେବକୀ ନିମନ୍ତେ ଉପଯୁକ୍ତ ପାତ୍ର । ଏଇଥି ପାଇଁ ଯୁବରାଜ ପରିଶେଷରେ ଏପରି ବିଚାର କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ ।

ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ଠାରୁ ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ଶୁଣି ସାରିବା ପରେ ବେତାଳ ଆଉ କ୍ଷଣିକ ମଧ୍ୟ ରାଜାଙ୍କ ସ୍କନ୍ଧରେ ରହି ନପାରି ସ୍କନ୍ଧଚ୍ୟୁତ ହୋଇ ନିଜର ସ୍ଥାନକୁ ଫେରିଯାଆନ୍ତେ ରାଜା ପୁନର୍ବାର ବେତାଳ ଚାଲିଯାଇଥିବା ମାର୍ଗରେ ଗମନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।