ନିଧି ଅଜା ଓ ବରଗଛ

ଗଛ କଟାଳୀଙ୍କ ଟାଙ୍ଗିଆ ଆଘାତରେ ସ୍ରୁଷ୍ଟି ହେଉଥିବା ଠକ୍ ଠକ୍ ଶବ୍ଦ ନିଧି ଅଜାଙ୍କ ହ୍ରୁଦୟକୁ ଟିକ୍ ଟିକ୍ କରି ହାଣି ଦେଉଥିଲା ଯେପରି । ଏଇ ବରଗଛ ,ତାଙ୍କ ଅତିପ୍ରିୟ ବରଗଛ ଆଜି ମ୍ରୁତ୍ୟୁ ମୁଖରେ ।

ସେ ଛୋଟ ଥିଲାବେଳେ କେତେଥର ସେ ଏଇ ବରଗଛ ତଳ କୁ ଆସିଛନ୍ତି ବାପା ଙ୍କ ସହିତ । ବାାପା ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ଗପୁଥିଲା ବେଳେ ସେ ଗପନ୍ତି ଏଇ ବୁଢା ବରଗଛ ସହ । ତା ଓହଳରେ ଝୁଲନ୍ତି । କଲେଜରେ ପଢିବା ବେଳେ ଯେବେ ସେ ଛୁଟିରେ ଗାଁ କୁ ଆସୁଥିଲେ ,ସେତେବେଳେ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ଏଇ ବରଗଛ ତଳେ ମେଲାଇ ଦେଉଥିଲେ ଗପର ପସରା ନହେଲେ ତାସର ଆସର । ଏତେ କଥା ମନେ ପଡିବା ସହିତ ଆହୁରି ମନେପଡେ ତାଙ୍କ ଆଦ୍ୟ ଯୌବନର ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ । ଏଇ ବରଗଛ ପଛପଟେ କେତେ ଯେ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୂହୁର୍ତ୍ତ ସେ ବିତାଇଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକା ସହିତ । ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର ଛାଇ ଆଲୁଅରେ ପ୍ରେମିକାର ଝାପସା ମୁହଁ ଆହୁରି ଉନ୍ମାଦନା ଭରି ଦେଉଥିଲା ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକ ପ୍ରାଣରେ । ପ୍ରେମିକା ସ୍ପର୍ଶରେ ପବିତ୍ର ସେଇ ଓହୋଳ କୁ ଏବେବି ଭଲ ପାଆନ୍ତି ସେ । ଆଜି ବୟସରରୁତୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଗଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ହ୍ରୁଦୟରେ ଲୁକ୍କାୟିତ ଅତିତର ସ୍ମୃତିରେ କଳଙ୍କି ଲଗାଇ ପାରିନି ସମୟ । ସେେଇ ଓହୋଳ କୁ ଛୁଇଁ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ସେ ତାଙ୍କ ପ୍ରେମିକାର ପ୍ରେମର ବାସ୍ନା ।

ତା ହସ, ତା କାନ୍ଦ ସବୁକିଛି । ଏଇ ଗଛ ହିଁ ତାଙ୍କର ଅତିତ ସ୍ମୃତିର ସାକ୍ଷୀୀ ,ଦୂ8ଖ, ସୁଖର ସାଥୀ ।

. ଟାଙ୍ଗିଆର ଠକ୍ ଠକ୍ ଶବ୍ଦ ତାଙ୍କ ହ୍ରୁଦୟକୁ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରୁଛି । ସତେ ଯେପରି ତାଙ୍କ ପ୍ରୀୟ ସାଥୀ କହୁଛି, "ତୁକଣ ଜାଣିନୁ ମୋତେ ,ମୋତେ କଣ ଚିହ୍ନିନୁ ,ତୁ ସହି ପାରୁଛୁ ମୋ ବେଦନା ,ମୋ କଷ୍ଟ । ତୋତେ ମୁଁ କଣ ନ ଦେଇଛି, ଅମ୍ଳଜାନ ଦେଲି ,କାଠ ଦେଲି ,ଛାଇ ଦେଲି ,ପବନ ଦେଲି ,ତୋ ସୁଖ ,ଦୂ8ଖରେ ତୋ ସାଥୀ ହେଲି । ତଥାପି ତୁ ମୋ ଦୂ8ଖ ଦେଖି ନିରବରେରହି ପାରୁଛୁ । ତୋୋର ବାପ ,ଅଜା ଅମଳରୁ ସମସ୍ତ ଙ୍କ ସାଥୀ ହୋଇରହିଆସିଛି । ଗାଁର ନ୍ୟାୟ, ନିଶାପ ,ବାହା,ପୁନେଇ,ପରବ ସବୁର ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଆସିଛି । ଆଉ ଆଜି ତୋର ଦାୟାଦ ମାନେ ମୋତେ ହାଣି ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁ ପ୍ରତିବାଦ କର ,ମୋତେ ବଂଚାଅ ,ମୋତେ ବଂଚାଅ ..।

ନିଧି ଅଜା ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲେନି ,ରଡି ଛାଡିଲେ , ମୋ ବନ୍ଧୁକୁ କାଟନି ,ସେ ମୋର ସାଙ୍ଗ, ସାଥୀ ସବୁକିଛି, କେବଳ ମୋର ନୁହଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ସାଥୀ ସେ, ଜୀବନ ସେ ..ଥରେ ତା ସହିତ ହାତ ମିଳାଇ ଦେଖ ,ସେ ତୁମକୁ କଣ ଦେଉଛି ,କାଟନି....କାଟନି...କାଟନି ତାକୁ...

" କଣ କିହୋ ,ଏମିତି ଦିନ ଦି ପହରେ ବିଳି ବିଳଉଛ । "ଆଇ ପାଟି କରି ଅଜାଙ୍କୁ ହଲାଇ ଦେଲେ । ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ନିଧି ଅଜାଙ୍କର । ଝରକା ପାଖକୁ ଯାଇ ଆଖି ମଳି ମଳି ଦେଖିଲେ ,ବରଗଛ ତାର ପତ୍ର,ଡାଳର ହାତ ହଲାଇ ହଲାଇ ନାଚୁଥିଲା । ସେ ଆଶ୍ବସ୍ତ ହେଲେ ଯେ ସେ ଏଯାଏଁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ ,ଭଗବାନଙ୍କୁ ଡାକିଲେ ତାଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନ କେବେ ବି ସତ ନହେଉ । ପୁଣି ଥରେ ଚାହିଁଲେ ସେ ବରଗଛ କୁ ,ସତେ ଯେପରି କା ଝାପସା ମୁହଁ ବର ଓହୋଳ ପଛପଟରୁ ଉଙ୍କି ମାରୁଛି । ବ୍ରୁଦ୍ଧ ବୟସର କୋଟରଗତ ଆଖି ଦୁଇଟି ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ହୋଇ ଆସୁଥିଲା ଧିରେ,ଧିରେ ।