ଷଷ୍ଠ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ

ହୋଲି......ହୈ.......

ବୁରା ନା ମାନୋ ହୋଲି ହୈ.....

ପିଲା ଓ ବଡ ମାନେ ଏକା ସ୍ବରରେ ଚିତ୍କାର କରି ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗୀ ଅବୀର ଉଡାଇ ହୋଲି ପାଳନର ଶୁଭାରମ୍ଭ କଲେ।

ଗ୍ରୀନ୍ ଫିଲ୍ଡ ହାଇଟ୍....ମେଗାସିଟିରେ ବହୁତଳ ବିଶିଷ୍ଟ ଅଟ୍ଟାଳିକା ମାନଙ୍କର ସମାହାରରେ ବନାହୋଇଥିବା ଏକ ରେସିଡେନ୍ସିଆଲ କମ୍ପ୍ଲେକ୍ସ୍ । ପାଖାପାଖି ଦୁଇଶହଟି ଫ୍ଲାଟ୍ ର ସମାହାର ଏଇଠି କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ସବୁବେଳେ ନଥାନ୍ତି । କେହିକେହି ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ ହୋଇ ଅନ୍ୟ ଜାଗାକୁ ଚାଲିଯାଇଥା'ନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ସେସବୁ ଫ୍ଲାଟ୍ ରେ ତାଲା ଲଗା ହୋଇଥାଏ ତ ଆଉ କେହିକେହି ଛୁଟି ଦିନ ମାନଙ୍କରେ ଆଖପାଖରେ ଥିବା ଜାଗାକୁ ବୁଲିବାକୁ ପଳାନ୍ତି । ଏଥର ହୋଲି ବେଳକୁ କମ୍ପ୍ଲେକ୍ସ୍ ର ପିଲାମାନଙ୍କର ବାର୍ଷିକ ପରୀକ୍ଷା ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଫ୍ଲାଟ୍ ରେ ତାଲା ଝୁଲା ହେଇଥାଏ । ଏଠାରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପିତାମାତା ମାନେ ବେଶୀ ସଚେତନ । ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ପିଲାମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ ମା' ମାନେ ମଧ୍ୟ ପରୀକ୍ଷାରେ ବସିବା ଭଳି ଲାଗେ । ସେଥିପାଇଁ ପରୀକ୍ଷା ସରିବା ପୂର୍ବରୁ ବୁଲିଯିବାର ସମସ୍ତ ସୂଚୀ ପିତାମାତାଙ୍କ ଦ୍ବାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ସାରିଥାଏ ।ଗ୍ରୀନ୍ ଫିଲ୍ଡ୍ ହାଇଟ୍ ର ପ୍ରେସିଡେଣ୍ଟ ଓ ସେକ୍ରେଟାରୀ ପ୍ରି ହୋଲି ମିଟିଂରେ ସମସ୍ତ କମିଟି ମେମ୍ବର୍ ତଥା ଲେଡିଜ୍ କ୍ଲବ୍ ମେମ୍ବର୍ ଙ୍କ ସହ ମିଶି ଏହି ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ଉପନୀତ ହେଲେ ଯେ ......ଏଥର ହୋଲିରେ ତିନୋଟି କାଉଣ୍ଟର୍ ବନା ହେବ । ଗୋଟିଏରେ ଇଚ୍ଛୁକ ମହିଳା ରେସିଡେଣ୍ଟ ମାନେ ନିଜର ହାତରେ ବନେଇଥିବା ବ୍ୟଞ୍ଜନ ମାନଙ୍କର ଷ୍ଟଲ ଲଗାଇବେ । ଯାହା ଲାଭ ହେବ ତାହାର ପଚାଶ ସତାଂଶ ସେମାନେ ଆର୍ମୀ ଓ୍ବେଲଫେୟାର ଫଣ୍ଡ୍ କୁ ଦାନ କରିବେ ।

ଅନ୍ୟ ଏକ କାଉଣ୍ଟର୍ ରେ କମିଟି ତରଫରୁ ରଙ୍ଗ,ଅବୀର,ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପିଚ୍ କାରୀ ଇତ୍ୟାଦିର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯିବ । ଠିକ୍ ଦଶଟା ବାଜିବା ବେଳକୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜର ଫ୍ଲାଟ୍ ରୁ ଆସି ଯିବାକୁ ପଡିବ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ କଡାକଡି ଭାବରେ ମନା କରି ଦିଆଯିବ ଯେମିତିକି ସେମାନେ କୌଣସି କାନ୍ଥରେ ରଙ୍ଗ ପକେଇବେ ନାହିଁ,ବୟସ୍କ ମାନଙ୍କୁ ତଥା ଅଜଣା ଆଗନ୍ତୁକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରଙ୍ଗ ପକାଇବେ ନାହିଁ।

ତୃତୀୟ କାଉଣ୍ଟର୍ ଟି ଦୁଇଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ ହେବ । ଗୋଟିଏ ପଟେ ବୟସ୍କ ତଥା ମହିଳା ମାନଙ୍କର ବସିବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ରହିବ ଏବଂ ଅନ୍ୟପଟେ ପୁରୁଷ ମାନଙ୍କର ଆଡ୍ଡା ଜମିବ । ଆଡ୍ଡା ଶବ୍ଦର ବ୍ୟବହାରରେ ଆଭାସ ମିଳିଯାଏ ଯେ ମଦିରା ପାନ ଯାହାକି ଆଧୁନିକ ସମାଜର ଏକ ଅଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗ । ପ୍ରତ୍ୟେକ get together ରେ ଏହା ଏକ ଚିରାଚରିତ ପ୍ରଥା ଭାବେ ଚାଲି ଆସିଛି ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । ଦିନ ଗୋଟାଏ ବାଜିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଲିଖେଳ ହେବ । ତାପରେ ସମସ୍ତେ ଯେଝା ଘରକୁ ଯାଇ ଫ୍ରେସ୍ ହୋଇ ଲଞ୍ଚ ଖାଇବା ପାଇଁ କମ୍ୟୁନିଟି ହଲ୍ ରେ ପୁଣି ଏକତ୍ରିତ ହେବେ ଦିନ ଦୁଇଟାରୁ ଅଢେଇଟା ମଧ୍ୟରେ । ଯେହେତୁ ହୋଲି ଗ୍ରାଉଣ୍ଡରେ ଖେଳା ହେବ ,ରନ୍ଧା ରନ୍ଧି କାମ ଛାତରେ ହେବ ବୋଲି ସ୍ଥିର କରାଗଲା । ସିକ୍ୟୁରିଟି ଦୁଇଜଣ ରୋଷେଇ କାମ ସମ୍ଭାଳିବେ କାରଣ ଏ ବାବଦରେ କିଛି ଟଙ୍କା ମିଳିଯିବ ତାଙ୍କୁ । ଦୁଇଜଣଙ୍କର ପତ୍ନୀ ଓ ଜଣେ ସିକ୍ୟୁରିଟିର ଝିଅଟି ମଧ୍ୟ କଟା ବଟାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଦେବେ ତେଣୁ ଅସୁବିଧା ହେବନି । ପ୍ରତିବର୍ଷ ସରସ୍ବତୀ ପୂଜା,ହୋଲୀ,ଦଶହରା ଓ ଦିଓ୍ବାଲୀରେ ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ହୁଅନ୍ତି । ଖେଳ,ମଜା ମଉଜ ସହିତ ଖାଇବାର ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାହୁଏ । ବ୍ୟସ୍ତ ଜୀବନରେ କେହି କାହାର ମୁହଁ ଦେଖିବାକୁ ସମୟ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ । ବର୍ଷରେ ଅନ୍ତତଃ ଚାରିଟି ଅବସର ହେଉନା କାହିଁକି ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ହୋଇ ଭାବର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କ ସମ୍ମତି ପ୍ରଦାନ ସହିତ ମିଟିଂ ଶେଷହେଲା।

ହୋଲି ଯଥାରୀତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । ସବୁଠାରୁ ଖୁସି ଥିଲେ ପିଲାମାନେ । ଦୌଡାଦୌଡି କରି କାଉଣ୍ଟର୍ ରୁ ନିଜ ନିଜର ଇଚ୍ଛା ମୁତାବକ ଅବିର ଓ ପିଚକାରୀ ନେଇ ପରଷ୍ପର ଉପରେ ରଙ୍ଗ ପକେଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ।

ଏପଟେ ମହିଳା ମାନେ ନିଜ ନିଜର ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସ୍ଥାନରେ ବିଭିନ୍ନ ଖାଦ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀ ସଜାଇବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ । ଦହିବରା,ଆଳୁଦମ୍,ପାପଡି ଚାଟ୍,ଛୋଲେ ଭଟୁରେ,ପାଓଭାଜି,ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ରୋଲ୍,ଢୋକଲା,ମାଲପୁଆ,ଗୋଲାପଜାମୁ,କ୍ଷୀରସାଗର ଆଦି ସ୍ବାଦିଷ୍ଟ ତଥା ମନଲୋଭା ଖାଦ୍ୟ ସବୁ ନିଜ ନିଜ ଜାଗାରେ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ସଜାଇ ରଖୁଥାଆନ୍ତି ସେମାନେ । ଏହିପରି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଜରିଆରେ ଏଠିକାର ମହିଳା ମାନେ ନିଜନିଜର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ରୋଷେଇ କଳାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରନ୍ତି।

ବୟସ୍କ ଲୋକମାନେ ନିଜ ନିଜର ବନ୍ଧୁ ମାନଙ୍କ ସହିତ ଏକାଠି ବସି ଗପର ଆସର ଜମେଇ ଦେଇଥିଲେ । ପୁରୁଷ ମାନେ ରଙ୍ଗ ଖେଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିଲେ । ଯେଉଁ ମହିଳାମାନେ ଖାଇବା ଷ୍ଟଲ୍ ଲଗାଇ ନଥିଲେ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ରଙ୍ଗ ଖେଳିବାର ମଜା ନେଉଥିଲେ ।

କୋଲ୍ଡ /ସଫ୍ଟ ଡ୍ରିଙ୍କ ର ଷ୍ଟଲ ପାଖରେ କିଛି ଲୋକ କିଣିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିଲେ । ଏପଟେ ଦହିବରା ଆଳୁଦମ୍ ଷ୍ଟଲ୍ ପାଖରେ ଭିଡ ବଢି ଚାଲୁଥିଲା । ଷ୍ଟଲ୍ ଲଗାଇଥିବା ମହିଳା ଦୁଇଜଣଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଖୁସିର ହସ ଝରି ପଡୁଥିଲା । ମିଠା ପସନ୍ଦ କରୁଥିବା ଲୋକମାନେ ମିଠାଇ ଷ୍ଟଲ୍ ଆଡକୁ ମୁହାଁଇଲେ । ଘରେ ଜଳଖିଆ ଯେଉଁମାନେ ଖାଇନଥିଲେ ସେମାନେ ସ୍ନାକ୍ସ୍ ଷ୍ଟଲ୍ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ଲାଗିଲେ । 

ଏପଟେ ପୁରୁଷ ମାନଙ୍କର ମାନଙ୍କର ମଦିରା ସେବନର ଆସର ଜମିଯାଇଥାଏ । ସ୍ବୟଂ କମିଟି ପ୍ରେସିଡେଣ୍ଟଙ୍କ ଘରୁ ବଡ ଏକ ଟ୍ରେ ରେ ମିକ୍ସ୍ ଚର୍,ସଲ୍ଟେଡ୍ ଚିନାବାଦାମ୍ , ସଲ୍ଟେଡ୍ କାଜୁ ଓ ଚିକେନ୍ ପପ୍ କର୍ଣ୍ଣ୍ ଆସିଥିଲା । ଗୋଲ ଟେବୁଲ୍ ବୈଠକରେ ବସିଯାଇଥିଲେ ପୁରୁଷ ମାନେ ।

ଲେଡିଜ୍ କ୍ଲବ୍ ର ପ୍ରେସିଡେଣ୍ଟ ନୀଲମ୍ ରଙ୍ଗ ଖେଳୁ ଖେଳୁ ଚାରି ଆଡକୁ ନଜର ବୁଲାଉ ଥା'ନ୍ତି । ଖୁବ୍ ଦାୟିତ୍ୱ ସମ୍ପନ୍ନ ମହିଳା ସେ।ତାଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ଦକ୍ଷତା ଯୋଗୁଁ ପ୍ରତିବର୍ଷ ସେ ଅପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦୀ ଭାବେ ମହିଳା କ୍ଲବ୍ ର ପ୍ରେସିଡେଣ୍ଟ ଭାବେ ନିର୍ବାଚିତ ହୁଅନ୍ତି।ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅନ୍ତି କାରଣ ସେ କମ୍ପ୍ଲେକ୍ସ୍ ର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଯେଉଁସବୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତି ସେସବୁ ସମସ୍ତଙ୍କର ପସନ୍ଦ ହୁଏ । ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିଯୋଗିତାର ଆୟୋଜନ କରାଇବା,ବଡମାନଙ୍କର ମନୋରଞ୍ଜନ ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରିବା,ପିକ୍ ନିକ୍ ସ୍ପଟ୍ ଠିକ୍ କରିବା ଇତ୍ୟାଦି ତାଙ୍କର କାମ । ତା'ଛଡା ଦୁସ୍ଥ ଓ ଅସହାୟ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅନୁଦାନ ସଂଗ୍ରହ କରି ସେମାନଙ୍କର ଉନ୍ନତି ମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମହିଳା ମାନଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା,ଅବସର ସମୟରେ ମହିଳା ମାନଙ୍କ ସହାୟତାରେ ଗରୀବ ପିଲାଙ୍କୁ ମାଗଣାରେ ପାଠ ପଢାଇବା ଇତ୍ୟାଦି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ତାଙ୍କର ମାନସ ପ୍ରସ୍ତୁତ । ପରୀକ୍ଷା ପରେ ପରେ ମୀନାବଜାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଜରିଆରେ ପରିବାରରେ ଏବଂ ସମାଜରେ ରହୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କିପରି ଏକ ସୁସ୍ଥ ସଂପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରାଯାଇପାରିବ ।

ବୟୋବୃଦ୍ଧ ମାନଙ୍କର ମହତ୍ତ୍ୱ ସମ୍ପର୍କରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ,ପିଲାମାନଙ୍କର ମନସ୍ତତ୍ତ୍ବ ଭିତ୍ତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଗୁଡିକର ସୁଚିନ୍ତିତ ଭାବେ ଚୟନ ଓ ସୁଚାରୁ ରୂପେ ଉପସ୍ଥାପନା କରାଇବା ତାଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁ ଦାୟିତ୍ଵ ଥିଲା । ମୋଟ ଉପରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ଆଜିକାଲିର ସମୟରେ ସମସ୍ତେ କିପରି ସମ୍ପର୍କ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମନ୍ୱୟ ରଖି ଚଳି ପାରିବେ ଏଇଟା ଥିଲା ନୀଲମ୍ ଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ । ଯେହେତୁ ଖୁବ୍ ସହଜରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ମିଶିପାରୁଥିଲେ ସେଥିପାଇଁ ପିଲାଠୁଁ ବଡଯାଏ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଖୁବ୍ ପ୍ରିୟ ଥିଲେ ସେ ।

ଦିନ ସେତେବେଳକୁ ଗୋଟାଏ ପାଖାପାଖି ହେଲାଣି । ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଅଧିବାସୀ ମାନେ ନିଜ ନିଜ ଫ୍ଲାଟ୍ କୁ ଫ୍ରେସ୍ ହେବାପାଇଁ ଯାଇ ସାରିଥା'ନ୍ତି । ନିଲମ୍ ଙ୍କର ଆଖି ଦୁଇଟି ଘୁରି ବୁଲୁଥାଏ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ସି.ସି.ଟିଭିର କ୍ୟାମେରା ପରି । ହଠାତ୍ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ କ୍ୟାମେରାର ଲେନ୍ସ ଅଟକି ଗଲା । ଦୁଇଜଣଯାକ ସିକ୍ୟୁରିଟି ଗାର୍ଡ ଓ ତାଙ୍କର ପରିବାର ହୋଲି ଖେଳରେ ସାମିଲ ହୋଇ ସାରିଥିଲେ । ହେଲେ ବୟସ୍କ ସିକ୍ୟୁରିଟି ଗାର୍ଡର ଝିଅ ଅନୁଭା ସେଠାରେ ଦେଖାଯାଉନଥିଲା । ହଠାତ୍ ତରୁଣ ମାନଙ୍କୁ ନଦେଖି ଚାରି ଦିଗରେ ଦୃଷ୍ଟି ଘୁରାଇ ଆଣିଲେ ନୀଲମ । ତାଙ୍କର ଷଷ୍ଠଇନ୍ଦ୍ରିୟରେ ମୃଦୁ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟି ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ହିନ୍ଦୀ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଦାମିନୀର କିଛି ଅଂଶ ତାଙ୍କର ମାନସପଟରେ ଉଙ୍କି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ନିଜକୁ ଆୟତ୍ତରେ ରଖିବା ଅସମ୍ଭବ ହୋଇପଡିଲା । ନିଜର ମୋବାଇଲ ଫୋନ୍ ଟି ଉଠାଇ ଏକ ରକମ ଦୌଡିବାକୁ ଲାଗିଲେ ସେ ଲିଫ୍ଟ୍ ଦିଗକୁ । ଦଶ ମହଲା ପରେ ଛାତ । ଅଣ ନିଃଶ୍ବାସୀ ହୋଇଯାଉଥାଆନ୍ତି ଭିତରୁ । ଚାରି ପାଞ୍ଚ ସେକେଣ୍ଡ ତାଙ୍କପାଇଁ ବର୍ଷଟିଏ ପରି ଲାଗୁଥାଏ । ଲିଫ୍ଟ୍ ପହଞ୍ଚିଲା ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ । ଫଟାଫଟ୍ ଦରଜା ଖୋଲି ଛାତ ଆଡକୁ ଦୌଡିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ନାନା ପ୍ରକାରର ବ୍ୟଞ୍ଜନର ସୁଗନ୍ଧ ଚାରିଆଡେ ଖେଳାଇ ଯାଇଥାଏ । ତାଙ୍କର ମନର ଉଦ୍ ବେଗ ସେ ସୁଗନ୍ଧ ଆଘ୍ରାଣ କରିବାର ଅବସ୍ଥାରେ ନଥାଏ । ଆଖି ତାଙ୍କର ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ସେଇ ପନ୍ଦର ଜଣିକିଆ କିଶୋର ଓ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀକୁ । ପାଦ ଦୁଇଟି ପହଞ୍ଚି ଗଲେଣି ରୋଷେଇ ହେଉଥିବା ଜାଗାରେ । ଆରେ ସେ ଏ କ'ଣ ଦେଖୁଛନ୍ତି ?

ହୃତ୍ ସ୍ପନ୍ଦନ କିଛିକ୍ଷଣ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ପରି ଲାଗିଲା । ଓଃ...ତାପରେ ସ୍ବଃସ୍ତିର ନିଃଶାସଟି ଏମିତି ବାହାରିଲା ଯେ ,ସେହି ନିଃଶ୍ବାସ ଟିକକୁ ବହୁକ୍ଷଣ ନିଜଭିତରେ ଧରି ରଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ ନୀଲମ । ଅପୂର୍ବ ଏକ ଦୃଶ୍ୟକୁ ମୂର୍ତ୍ତିବତ୍ ହୋଇ ଦେଖୁଥିଲେ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପଛରେ ଠିଆ ହୋଇକି । ପନ୍ଦର ଜଣିଆ ଯୁବ ଓ ତରୁଣ ଦଳ ହାତରେ ଅବୀର ଥାଳି ଓ କିଛି ଖାଦ୍ୟ ପଦାର୍ଥ ସହିତ ଛାତ ଉପରେ ସିକ୍ୟୁରିଟିର ଝିଅ ଅନୁଭା ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି । ତାଙ୍କ ଭିତରୁ ସବୁଠାରୁ ଯେ ବଡ ଥିଲା ସେ ଥିଲା ଜୀତ୍ ଯେକି ଏବର୍ଷ ଦ୍ବାଦଶ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇଛି। ସେ ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଉଥିଲା ଅନୁଭା ପାଇଁ ଫୁଡ୍ ଷ୍ଟଲ୍ ରୁ ଆଣିଥିବା ଖାଦ୍ୟକୁ ତାକୁ ଦେବାପାଇଁ । ଦଳର ସବୁଠୁ ସାନ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିବା ରାଜ୍ ତା ବଡଭଉଣୀ ଡେଜି କୁ କହୁଥାଏ.....ଦିଦି ଜଲଦି ଅନୁଭାକୁ ରଙ୍ଗ ଲଗାଇଦେ । ସେବି ଫ୍ରେସ୍ ହୋଇ ଆମ ମାନଙ୍କ ସହିତ ଖାଇବାକୁ କମ୍ୟୁନିଟି ହଲ୍ କୁ ଯିବନା । ସମସ୍ତେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ବରରେ ହୋଲି ହୈ ବୋଲି ଚିଲେଇବାକୁ ଲାଗିଲେ ଆଉ ସେଇ ସମୟରେ ଡେଜି କିଛି ଅବୀର ନେଇ ଅନୁଭାର ମୁହଁରେ ଲଗାଇ ଦେଲା । ତୁ ମତେ ଅବୀର ଲଗେଇବୁନି କି ?....ପ୍ରଶ୍ନ କଲା ଡେଜି । ଅବିଶ୍ବାସ ଏବଂ କୁଣ୍ଠାର ସହିତ ଅବୀର ଥାଳିରୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ଟିପରେ ଅଳ୍ପ କିଛି ଅବୀର ନେଇ ଡେଜିର ଗାଲରେ ଲଗାଇ ଦେଲା ଅନୁଭା । ସ୍ବପ୍ନ ପରି ସବୁକିଛି ଲାଗୁଥିଲା ଅନୁଭା କୁ । ବଡଘରେ ରହୁଥିବା,ଚକଚକିଆ ଗାଡିରେ ଯାଉଥିବା ପିଲାମାନେ ଏମିତି ହୋଇପାରନ୍ତି ତାହା ଅନୁଭାର ସରଳ ମନର ସୀମାରେଖା ବାହାରେ ରହିଯାଉଥିଲା ।

ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଜାଣତରେ ସେମାନଙ୍କ ପଛରେ ଠିଆହୋଇ ସବୁକିଛି ଶୁଶୁଥିବା ଆଉ ଦେଖୁଥିବା ନୀଲମ ଆଉ ନିଜକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ରଖିପାରିଲେନି । ସାବାସ୍....ସାବାସ୍ କହି ଜୋରରେ ତାଳି ବଜାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଚମକି ଗଲେ ପିଲାମାନେ । ପଛକୁ ଚାହିଁ ଦେଖିଲେ ନୀଲମ ଆଣ୍ଟି ମୃଦୁ ମୃଦୁ ହସୁଛନ୍ତି ।

ଆଗକୁ ଆଗେଇ ଆସି ଜୀତ୍ ପଚାରିଲା.... ଆଣ୍ଟି ଆପଣ ଏଠି ହଠାତ୍?

ପିଲାମାନେ..... ମୁଁ ଦେଖିବାକୁ ଆସିଥିଲି ଖାଦ୍ୟପ୍ରସ୍ତୁତି କେତେଦୂର ଯାଏ ଗଲାଣି ? ସମସ୍ତେ ଖାଇବାକୁ କମ୍ୟୁନିଟି ହଲ୍ ରେ ପହଞ୍ଚି ଗଲେଣି ଯେ।

ହଁ ଆଣ୍ଟି ଆମେମାନେ ତଳେ ହୋଲି ଖେଳୁଖେଳୁ ଦେଖିଲୁ ଯେ ସମସ୍ତେ ଖୁସିରେ ହୋଲିର ମଜା ଉଠାଉଛନ୍ତି । ସିକ୍ୟୁରିଟି ଅଙ୍କଲ ଓ ଆଣ୍ଟି ମଧ୍ୟ ହୋଲି ଖେଳରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ । କେବଳ ଅନୁଭା ଏଠି ଏକୁଟିଆ ରହିଯାଇଥିଲା । ତାର ବି ଇଚ୍ଛା ଥିବ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ହୋଲି ଖେଳିବାକୁ । ସେଥିପାଇଁ ଆମେମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ପକେଟ ମନିରୁ ତା ପାଇଁ କିଛି ଖାଇବା ଜିନିଷ ଫୁଡ୍ ଷ୍ଟଲ୍ ରୁ କିଣି ଆଣିଲୁ । ରାଜ୍ ତା ଦିଦିକୁ ଡାକିକି ଆଣିଲା ଅନୁଭାକୁ ରଙ୍ଗ ଲଗାଇବା ପାଇଁ । ଏସବୁ ଆମେ ଗତବାର ଦୁର୍ଗାପୂଜା ସମୟରେ ଆମ ର ଯେଉଁ ସ୍କିଟ ହୋଇଥିଲା ସେଥିରୁ ଶିଖିଛୁ । ସମାଜରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ବଞ୍ଚିବାର ଅଧିକାର ଅଛି । ସମସ୍ତଙ୍କ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ ଏକ ରଙ୍ଗର ରକ୍ତ ବହୁଛି । ତେଣୁ ଭାବିଲୁ ଯେ ହୋଲି ଅବସରରେ ଅନୁଭାକୁ ତାର ଖୁସିରୁ ବଞ୍ଚିତ କରିବା ଠିକ୍ ହେବନି ।

ଖୁସିରେ ଗଦ୍ ଗଦ୍ ହୋଇଯାଉଥିଲେ ନୀଲମ୍ । ଭୟରେ ଆତୁର ତାଙ୍କର ମନ ଏମିତି ଏକ ଉପହାର ପାଇବ ଏହା ତାଙ୍କ କଳ୍ପନାର ବାହାରେ ଥିଲା । ମନେମନେ ଭାବୁଥିଲେ ସଂସ୍କାରଧର୍ମୀ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସବୁ ସେ ତାଙ୍କ କ୍ୟାମ୍ପସ ରେ କରାଇଛନ୍ତି ତାହାର ପ୍ରଭାବ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ପିଲାଙ୍କର ମନରେ ପଡିଛି । ଆଗାମୀ ପିଢି ଉପରେ ତାଙ୍କର ଭରସା ଦୃଢୀଭୂତ ହେଉଥିଲା। ସମାଜ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିବାକୁ ନୀଲମ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିଲେ।