Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

2  

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

ଜହ୍ନମାମୁଁ -32

ଜହ୍ନମାମୁଁ -32

3 mins
7.4K


ଦୋଷାରୋପ 1

ଦୟାନିଧି ଜଣେ ବଡ ପଣ୍ଡିତ ଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟରେ ଖୁବ୍ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଜମିଦାର ତାଙ୍କୁ ଦଶଏକର ଜମି ଦେଇଥିଲେ । ଭୂଷଣ ତାଙ୍କ ଜମିର ଦେଖାଶୁଣା କରେ । ବେଳେ ବେଳେ ଘର କାମରେ ମଧ୍ୟ ସେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ ।

କିନ୍ତୁ ଦୟାନିଧି, ତା’ କାମରେ ଆଦୌବି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନଥିଲେ । ସେ କହୁଥା’ନ୍ତି “ତୁମେ ସଦାବେଳେ କାମ ଧୀରେ ଧୀରେ କରୁଛ । ମନ ଦେଇ କାମ କରୁନାହଁ, ତେଣୁ ଦୁଇଗୁଣ ଅଧିକ ସମୟ ଦେଉଛ । ଏଣିକି ମନ ଦେଇ ଭଲ ଭାବରେ କର ଓ ସବୁକିଛି ସଫାସୁତୁରା ରଖ ।”

ଭୂଷଣ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ କଥାରେ ମୋଟେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ; ତା’ମନରେ ତାଙ୍କ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ ପ୍ରତି ବେଶ୍ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସମ୍ମାନ ଥାଏ । ତେଣୁ ତାଙ୍କ କଥା ଅନୁସାରେ ସେ ନିଜ ସ୍ୱଭାବରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ । କିନ୍ତୁ ପଣ୍ଡିତେ ତାର କାମ ଦେଖି ଜିରାରୁ ସିରା କାଢନ୍ତି; ଅଭିଯୋଗ କରିବେ କାମ ଧୀର ଭାବରେ ହେଉଛି, ଭୂଷଣ ଯଦି ଶୀଘ୍ର କାମ କରେ, ତେବେ କହିବେ, ତରବରରେ ଭଲ କାମ ହୁଏ ନାହିଁ ।

ଦିନେ ପଣ୍ଡିତେ ତାକୁ କୁଅରୁ ପାଣି ଆଣି ବାଲ୍ଟି ବାଲ୍ଟି କରି ବଡ କୁଣ୍ଡ ଭରିବାକୁ କହିଲେ । କିନ୍ତୁ ଭୂଷଣ ଦେଖିଲା ଡେରି ହେବ । ତେଣୁ କୁଣ୍ଡଟି ଦଉଡିରେ ବାନ୍ଧି ତାକୁ ସେ କୁଅରେ ପକାଇଲା କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ପାଣିରେ ଭରା କୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ଆସିଲା । ପଣ୍ଡିତେ ଏ ଘଟଣା ଦେଖି କ୍ଷେପିଯାଇ କହିଲେ, “ତୁମେ ଏ କ’ଣ କଲ?”

ଭୂଷଣ କହିଲା “ଆପଣ ତ କାମ ଦେଲେ ମୁଁ ନିଜ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରୟୋଗ କରି କ୍ଷଣକ ମଧ୍ୟରେ ତାହା କରିଦେଲି ।”

ପଣ୍ଡିତେ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ କହିଲେ “ଯାହାର ବୁଦ୍ଧି ଅଛି ସେମାନେ ସିନା ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରୟୋଗ କରିବେ । ବୁଦ୍ଧି ନଥାଇ ମୂର୍ଖତା ପ୍ରୟୋଗ କରି ତାକୁ ବୁଦ୍ଧି ବୋଲି କହୁଛ? ତୁମେ ଏପରି ପାଣି ଆଣିବା ଦ୍ୱାରା ଏତେ ଓଜନ ଯମାରୁ ସହି ନପାରି ଦଉଡି ଛିଡି ଯିବ । ତେଣୁ ମୁଁ ବାଲ୍ଟିରେ ପାଣି ଆଣିବାକୁ କହିଲି । ତୁମେ ମୋତେ ନ ପଚାରି ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟ ଆଉ କେବେବି ମଧ୍ୟ କରିବ ନାହିଁ ।”

ଭୂଷଣ କହିଲା “ପଣ୍ଡିତ ମହାଶୟ, ମୁହିଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଭୂଲ୍ କହିଲି । ମୋର ବୁଦ୍ଧି କେଉଁଠୁ ଆସିବ ଯେ ମୁଁ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରୟୋଗ କରିବି? କିନ୍ତୁ କିଛି ଦିନ ଧରି ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟପାଇଁ ନାନା ଉପାୟ ପାଂଚିଛି । ଯଦ୍ୱାରା, ମୋର ପରିଶ୍ରମ କମ୍ ହେବ ।”

କିନ୍ତୁ ପଣ୍ଡିତେ ତା’କଥା ପ୍ରତି କର୍ଣ୍ଣପାତ ନ କରି ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ କହିଲେ, “ଯେଉଁଠି ଜ୍ଞାନ ଓ ପାଣ୍ଡିତ୍ୟ ନଥାଏ ସେଠାରେ ଅନୁଭୂତିର ବା କ’ଣ ମୂଲ୍ୟ? କୌଣସି ପାହାଡ ଉପରେ ତୁମେ ଯଦି ବାଘଟିଏ ଦେଖିବ, ସେଇଠାରୁ ଭୟରେ ତଳକୁ ଡେଇଁବ । ମୃତ୍ୟୁ ଦୁଇ ଦିଗରୁ ହିଁ ନିଶ୍ଚିତ । କାରଣ ତୁମର ଶରୀର ଶାସ୍ତ୍ର ଭୌତିକ ଶାସ୍ତ୍ର, କୌଣସିଟିରେହିଁ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ଏପରି କାମ କରି ଚାଲିଛ । ଭାଗ୍ୟ କୁହ ବା ମୋର ଆଶୀର୍ବାଦ କୁହ, ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବିତ ଅଛ । ଭବିଷ୍ୟତରେ ଏପରି କାମରୁ ନିଜକୁ ଯଥାସମ୍ଭବ ଦୂରେଇ ରଖ ।”

ଭୂଷଣ ବୁଝିପାରିଲା ନାହିଁ ଯେ ପଣ୍ଡିତେ ସଦାବେଳେ କାହିଁକି ତା’କାମକୁ ଏତେ ବାଛୁଛନ୍ତି । ଭଲ କଲେ ବା ଖରାପ କଲେ ଏକହିଁ କଥା । ପ୍ରଶଂସା କେବେ କରିବାର ତା’ର ତ ଯେପରି ମନେ ପଡୁନାହିଁ । ସେ ଜାଣି ନଥିଲା କି ପଣ୍ଡିତଙ୍କର ସ୍ୱଭାବହିଁ ଠିକ୍ ସେହିପରି । ତା’ପରେ ପଣ୍ଡିତ ସଦାସର୍ବଦା ତାକୁ ଘରଦ୍ୱାର ଲୁଗାପଟା ସବୁ ସଫା ରଖିବାକୁ କୁହନ୍ତି । ଭୂଷଣ ଭାବିଲା ଘରଦ୍ୱାର ଲୁଗାପଟା ପରିଷ୍କାର ରଖିଲେ, ବୋଧ ହୁଏ ପଣ୍ଡିତେ ତା’ ଉପରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବେ ଓ ସେ ପ୍ରଶଂସା ପାଇବ । ତେଣୁ ଦିନେ ଭୂଷଣ ଭଲକରି ଗାଧୋଇ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଲୁଗାଟିଏ ପିନ୍ଧି ସଫାସୁତୁରା ହୋଇ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲା ।

ପଣ୍ଡିତ ତାକୁ ଦେଖି କହିଲେ, “କାମ କରିବାକୁ ଆସିଛ ନା ମୋ ସହିତ ଏଠାରେ ବସି ଖାଇବାକୁ ଆସିଛ?”

ଭୂଷଣ ବିନୟପୂର୍ବକ କହିଲା, “ସଦାବେଳେ ତ ଆପଣ କୁହନ୍ତି କି ସଫା ସୁତରା ରୁହ । ସେଥିପାଇଁ ଭଲକରି ଗାଧୋଇ, ଭଲସଫା ଲୁଗା ପିନ୍ଧି ଆଜି ମୁଁ ଆସିଲି ।”

ପଣ୍ଡିତ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇ କହିଲେ “ତୁମେ ମିଛ କଥା କହୁଛ । ତୁମେ ବେଶପଟା ପିନ୍ଧି ଆସିଛ, ଯେପରି ମୁଁ ତୁମକୁ ଆଉ କାମ ବରାଦ ନ କରେ । ଲାଟସାହେବ ପରି ବେଶ ପିନ୍ଧିଛ । କାମ କିପରି କରିବ? ପରିଷ୍କାର ପରିଚ୍ଛନ୍ନ ମାନେ ନୁହେଁ ଯେ ବରଯାତ୍ରୀରେ ଯିବା ପରି ଲୁଗାପଟା ପିନ୍ଧି ବେଶ ପକାଇ ଆସିବା; ଏହି ବେଶଭୂଷାରେ ତୁମେ କି ପ୍ରକାର କାମ କରିପାରିବ? ଦିନକରେ ତ ତୁମ ଲୁଗାପଟା ମଇଳା ଅସନା ହୋଇଯିବ । ତୁମର କାମ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନଥିଲେ ନ କର, କିନ୍ତୁ ସିଧା ସିଧା କହିଦିଅ । ଏସବୁ ନାଟକ କରିବାର କିଛିବି ଦରକାର ନାହିଁ । ତୁମେ ଏବେ ଏଠୁ ଯାଇପାର । ମୁଁ ମୋ ନିଜ କାମ ନିଜେ କରିନେବି ।”


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Children