ଦୌଡା

              କିଛି ଲୋକ ଆସିଲେ ଗାତ ଖୋଳି କବର ଦେଇଦେଲେ ବିଲ୍ କୁ ।  ଉପରେ ରଖିଦେଲେ କିଛି ଫୁଲ ତୋଡ଼ା ।  ସ୍ମୃତି ଫଳକଟିଏ କରି ତା ଉପରେ ଲେଖିଦେଲେ ପ୍ରିୟ ଵିଲ୍ ଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ରେ ।  ଜନ୍ମ ତା ୧୩.୨.୬୮ ମୃତ୍ୟୁ ତା ୨୪.୫.୧୯  ।

           ଵିଲ୍ କବର ତଳୁ ଦେଖୁଥିଲା କେହି ଜଣେ ପଛକୁ ବୁଲି ଚାହିଁଲେ ନାହିଁ ।  ଥରେଟିଏ ଚିନ୍ତା କଲେନି ଵିଲ୍ କେମିତି ରହିବ ଏ ଛୋଟ କଫିନ୍ ଭିତରେ । ଐସ ଆରାମ ଜୀବନ ଛାଡି ସେ କେମିତି ଶୋଇବ ଏଡିକି ଟିକି ଜଗାଟିରେ ।  ଵିଲ୍ ଜଣେ ଏ କ୍ଲାସ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟର ।  କେତେ ପୋଲ,କୋଠା,ରାସ୍ତା ସେ କରିଛି ।  କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର ଟେଣ୍ଡର ଧରେ ସେ ।  ମୁଠା ମୁଠା ପଇସା ରୋଜଗାର କରେ ।  ଵିଲ୍ ଜଣେ ସାଧାରଣ ଫୁଲ ବିକାଳୀ ପୁଅ ।  ଅଭାବ ଅନାଟନ କଣ ସେ ଭୋଗିଛି ।  ବିନା ପଇସାରେ କେମିତି ଜୀବନ ବଞ୍ଚା ଯାଏ ଵିଲ୍ ହିଁ କହି ପାରିବ ।  ଦିନେ ଦିନେ ପାଣି ପିଇ ଶୋଇଯିବାର ଅନୁଭବ ତା ପାଖରେ ଢେର ଅଛି ।

       ପିଲା ଦିନେ ସେ ଦେଖିଛି ମା ତାର କେମିତି ମରିଛି ଡହଳ ବିକଳ ହୋଇ ପେଟ ଘା ଅପରେସନ ନ ହୋଇ ପାରିବାରୁ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦରକାର କେଉଁଠୁ ଆଣିବ ଗୋଟିଏ ଫୁଲ ବିକାଳୀ! ।  ଵିଲ୍ କୁ ମିଶାଇ ଚାରି ଭାଇ ଭଉଣୀ ସେମାନେ ।  ମା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ ପାପା ।  ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟ ପଟ ହୋଇ ମା ଆଖି ବୁଜିଲା ।

      ଵିଲ୍ କୁ ସେତେବେଳେକୁ ମାତ୍ର ଏଗାର ବର୍ଷ ।  ମାକୁ ହରାଇ ଯେତିକି ଦୁଃଖ ନ ଲାଗିଥିଲା,ମା ପଇସା ପାଇଁ ମରିଗଲା ଏଇଟା ବେଶୀ ବାଧିଥିଲା ଵିଲ୍ କୁ ।  ସେଇ

ଦିନଠାରୁ ଵିଲ୍ ପାଠ ଛାଡିଦେଲା ।  ସେ ଗୋଟିଏ ହୋଟେଲରେ ବୋଲ ହାକ କରିବା ପାଇଁରହିଲା ।  ତା ସମୟରେ ତାରି ପରି ଅନେକ ଛୋଟ ପିଲା ପେଟ ପାଟଣା ପାଇଁ ବଡ଼ ବଡ଼ ଖାବାର ଦୋକାନ,ହୋଟେଲ କି କାହା ଘରେ ରହି ନିଜ ପେଟ ପୋଷୁଥିଲେ ।  କଡା କଡ଼ି ନିୟମ ନଥିଲା ଶିଶୁ ଶ୍ରମିକ ଉପରେ ଏତେଟା ସେତେ

ବେଳେ ।  ଵିଲ୍ ଖାଇ ପିଇ ମାସକୁ ପଚାଶ ଟଙ୍କା ପାଉଥିଲା ।  ପାପାଙ୍କୁ ମାସ ଶେଷରେ ସେଇ ପଚାଶ ଟଙ୍କା ଦେଲାବେଳେ ଵିଲ୍ ଭାରି ଖୁସି ହେଉଥିଲା ।  କେବେ କେବେ ଅଡର୍ ଖାଦ୍ୟ ନେଇ କାହା ଘରକୁ ଦେବାକୁ ଯାଉଥିଲା ।  ବାବୁ ମାନେ ଖୁସି ହୋଇ ପଚାଶ ପଇସା ବା ଟଙ୍କାଟିଏ ବକ୍ସିସ୍ ଦେଉଥିଲେ ।  ସେଇ ପଇସାରେ ସେ ତା ସାନ ଭାଇ ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ କେବେ କେବେ ଲେମନ୍ଚୁଚ୍ ବା ଚାନା ଚୁର୍ ନେଇ ଯାଉଥିଲା । ଓଃ କି ଖୁସି ହେଉଥିଲେ ତା ଭାଇ ଭଉଣୀ ।  ସେମାନେ ତିନି ଭାଇ ଓ ଗୋଟିଏ ଭଉଣୀ । ଭଉଣୀଟି ସବା ସାନ ମାତ୍ର ଦି ବର୍ଷର ହୋଇଥିଲା ମା ମଲା ବେଳକୁ ।  ଭାରି ଗେହ୍ଲା କରେ ଵିଲ୍ ତାକୁ ।

        ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ବେଳକୁ ଵିଲ୍ ବାପାଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ଚା ଦୋକାନଟିଏ ନିଜର କଲା ଖୋଲା ଆକାଶ ବର ଗଛ ତଳେ ପାଲ ଟାଙ୍ଗି ।  ଚା ରୁ ବିସ୍କୁଟ, ବିସ୍କୁଟ ରୁ ବରା, ବରାରୁ ଇଟିଲ୍ ଭୁଗୁନି କରୁ କରୁ ଛୋଟ ହୋଟେଲ ଟିଏ କଲା ଵିଲ୍ ।  ଭାରି ପରିଶ୍ରମୀ ପିଲା ଥିଲା ଵିଲ୍ ।  କୋଡିଏ ବର୍ଷ ବେଳକୁ ନାମୀ ହୋଟେଲ ତାଲିକାରେ ତା ନାଁ ଏଣ୍ଟ୍ରି ହୋଇ ସାରିଥିଲା ।  ସେତେବେଳେକୁ ଵିଲ୍ ବ୍ୟାଙ୍କ ବାଲାନ୍ସ ବି କିଛି ମୋଟା ଅଙ୍କର ହୋଇଗଲା ।  ଦିନେ ସାଙ୍ଗ ବ୍ରାଉନ କହିଲା ଚାଲ୍ "ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ରାସ୍ତା କଣ୍ଟ୍ରାକଟ୍ ଧରିବା । କୋଟିଏ ଟଙ୍କା ପୁଞ୍ଜି ଲଗାଇଲେ ମାସ ଶେଷକୁ ପାଞ୍ଚ କୋଟି ମିଳିବ । ଭାରି ମୁନାଫା କାମ । କରିବୁ"?

     ପଚିଶି ବର୍ଷରେ ନିଜ ଭାଗ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା କରିବାକୁ ଯାଇ ଵିଲ୍ ଷାଠିଏ ହଜାର ଟଙ୍କା ଲଗାଇଲା ବ୍ରାଉନ ସାଙ୍ଗେ । ସତକୁ ସତ ରାସ୍ତା ହୋଇଗଲା ଦୁଇ ମାସରେ ।  ଭିତରେ ନାଲି ଗୋଡି,ବାଲି ପକାଇ ଉପରେ ନାଁ କୁ ମାତ୍ର ବଜୁରୀ ଓ ପିଚୁ ଢାଳି ରାସ୍ତା ଶୋଇଗଲା ଦୁରରୁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ କଳା ସାପ ଶୋଇଲା ପରି । ବ୍ୟାଙ୍କ ଆକାଉଣ୍ଟ କୁ ଚାଲି ଆସିଲା ଷାଠିଏର ତିନି ଗୁଣା ପଇସା । କେତେ ଲାଭ ଦାୟୀ ଏ କଣ୍ଟ୍ରାକଟରି କାମ । ବାଃ !! ଅର୍ଥ ରୋଜଗାର କରିବାର କି ସହଜ ବାଟ!!

      ବାସ୍ ଆଉ ପଛକୁ ଚାହିଁ ନାହଁ ଵିଲ୍ ।  ଖାଲି ପଇସା ଆଉ ପଇସା  ।  ବଣ ପାହାଡ଼ ଘେରା ଅଞ୍ଚଳରେ ପୁଣି ବେଶୀ ଲାଭ ।  ସେଠିକାର ପ୍ରକୃତିର ସରଳ ମଣିଷ ମାନେ କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟର ଙ୍କୁ ଦେବତା ଭାବିଲେ ।  ତାଙ୍କ ପାଇଁ ରାସ୍ତା,ପୋଲ,କୋଠା କରୁଥିବାରୁ ।  ପୁଣି କେଉଁଠି ଵାମ୍ଫି, କୂଅ ବି ଖୋଳା ହେଲା ।  ଡାକ ବଙ୍ଗଳା ହେଲା  ।  ଜଙ୍ଗଲରେ ଜଙ୍ଗଲ ଅଫିସରଙ୍କ ପାଇଁ କ୍ୱାଟର ହେଲା । ଏସବୁ ଦେଖି ଆଦିବାସୀ ଅଧିଷ୍ୟୁତ ଅଞ୍ଚଳ ଲୋକେ ସତରେ ଭାବିଲେ ସହରୀ ମଣିଷ ଗୁଡା ଦେବତା ।  ଶିକାର କରି ଗଦା କଲେ ପାଦ ତଳେ ।  ଚାହିଁ ରହିଲେ କଣ ସାହେବ କହିବେ କେଉଁ କାମ କରିବାକୁ ।  ଯଦି ଠିପିଏ ସହରୀ ନାଲି ପାଣି ଦେଇଦେଲ ଆଉ କଣ ଦେଖିବ କହିଲେ ସେଇତକ ପାଇଁ ଜୀବନ ଦେଇଦେବେ । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କଣ ବୁଝିବେ ସରକାର ଓ ତାଙ୍କୁ ଠକି ପଇସା ରୋଜଗାର କରନ୍ତି ତାଙ୍କ ସହରି ବାବୁମାନେ!

     ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନ ମିଶନାରୀ ବି ଗଢି ଉଠିଲା ସେଠାରେ । ବଣ ମୂଲକର ବଣ ମଣିଷ ପରି ଜୀବନ ଜୀଉଁଥିବା ଲୋକ କିଛି ନୂଆ କଥା ଜାଣିଲେ ।  ତାଙ୍କ ପିଲା ଦି ଅକ୍ଷର ପଢିଲେ । ସେଇଠି ଵିଲ୍ ଭଲ ପାଇଁ ବାହା ହେଲା ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଜାନିକୁ ।  ତା ଦୁଇ ଭାଇ ମନ ଇଚ୍ଛା ପଇସା ଉଡାଇଲେ ସିନା ମଣିଷ ହୋଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ ।

      ବିସ୍ମୟ ହୁଏ ଵିଲ୍!ପଇସା ପାଇ ନ ପାରିବାରୁ ଵିଲ୍ ହୋଇଗଲା ଗୋଟିଏ ହୃଦୟ ହିଁନ ଟଙ୍କା ପଛରେ ଧାଇଁବା ଚାରିଗୋଡ଼ିଆ ମଣିଷ ନାମ ଧାରୀ ପଶୁ ।  ପଇସା ପାଇ ପାଇ ତା ଭାଇ ମାନେ ହୋଇଗଲେ ଗୁଣ୍ଡା, ଛତରା,ଅମଣିଷ । କଣ ସତରେ ଏ ପଇସା ! ନାହିଁ ଖରାପ,ବହୁତ ଅଛି ବେଶୀ ଖରାପ !

       ଜାନିର ଝିଅ ଓ ପୁଅଟିଏ ହେଲେ ।  ଵିଲ୍ କଣ୍ଟ୍ରାକଟ୍ରି କାମ ସରିଗଲା ସେ ଏରିଆରୁ ।  ଵିଲ୍ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସିଲା ଜାନି ଓ ଛୁଆ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ ।  ସହର ଆସି ବାହା ହେଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ମିତ୍ରାକୁ ।  ଭୁଲିଗଲା ଜାନି ସେହ୍ନ ପ୍ରେମ ।  ଭୁଲିଗଲା ତା ଛୁଆ ଦିଟା ଙ୍କୁ ।  ମଦ, ମାଂସ, ପାର୍ଟି,କ୍ଳବ,ନାରୀ ସାଙ୍ଗରେ ମାତି ଧରାକୁ ସରା ମନେ କଲା ସେ ।  କୋଠା, ଗାଡି ହୋଟେଲ ଯେଉଁଠି ଦେଖିବ ଵିଲ୍ ର । ତଥାପି ପଇସା ରୋଜଗାର ନିଶା ଛାଡୁ ନଥାଏ ।

       ଖଣି ଲିଜ ନେଲା । ଦୁର୍ନୀତି ରେ ବୁଡି ଗଲା । ଏମିତି କେଉଁ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଛି ଯେଉଁଠି ଵିଲ୍ ଗଛିତ କରି ନାହିଁ ଟଙ୍କା!! । ଜାନି ତା ଝିଅ ପୁଅଙ୍କୁ ଧରି ଖୋଜି ଖୋଜି ଆସି ପଚାରି ପଚାରି ପହଁଞ୍ଚି ଗଲା ଵିଲ୍ ଘରେ । ମିତ୍ରା ଗାଳି ଗୁଲଜ କରି ତଣ୍ଟିଆ ଦେଇ ବିଦା କରିଦେଲା ଵିଲ୍ ଆଗରେ ତାକୁ ।  ମନ୍ତ୍ରୀ ଝିଅ ପାଟି ଖୋଲିଲେ ଜେଲ ।  ଖରାପ ଲାଗୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ଵିଲ୍ ନିରୁପାୟ ।  ସବୁରି ଅଜାଣତେ ଜାନିକୁ ବୁଝେଇ ଫେରେଇ ଦେଲା ।  କଥା ଦେଲା ମାସେ ଦି ମାସେରେ ଥରେ ଅଧେ ଯିବ ।  ପିଲାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଦାୟିତ୍ୱ ବହନ କଲା ବି ।  ଜାନି ଏତିକିରେ ଭାରି ଖୁସି ।  କିନ୍ତୁ ମିତ୍ରା ସବୁ ପାଇଲା ପରେ ବି ନା ପ୍ରେମ,ସେହ୍ନ,ସମ୍ମାନ ଦିଏ ।  ସେ ସବୁବେଳେ ମଜଗୁଲ ତା ହିପି ଦୁନିଆଁରେ ।  ତାର କେବଳ ଟଙ୍କା ଆବଶ୍ୟକ ।  ବୋଧେ ଵିଲ୍ ର ଟଙ୍କାକୁ ମିତ୍ରା ବିବାହ କରିଥିଲା ତାକୁ ନୁହେଁ ।

      ପାପା ବି ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ ଆର ପାରିକୁ । ଜାନି ତା ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ ତା ଦୁନିଆଁ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ । ଭାଇ ମାନେ ନିଜ ନିଜ ସଂସାର ଭିତରେ ମସ୍ତ ।  ମିତ୍ରା ତା କ୍ଳବ,ନାଚପାର୍ଟିରେ ଖୁସ୍  । ଆଉ ଵିଲ୍ ଟଙ୍କା ପଛେ ଗୋଡ଼ାଇ ପାଗଳ । ହଠାତ୍ ଦିନେ ଖଣି ଲିଜ୍ ଦୁର୍ନୀତି ମାମଳାରେ କ୍ରାଇମବ୍ରାଞ୍ଚ ଚଢ଼ାଉ କଲା ଵିଲ୍ ଘରେ ।  ଲବ୍ଧ ପ୍ରତିଷ୍ଠ ଖଣି ଲିଜ୍ ମାଲିକ ଵିଲ୍ କୁ ବାନ୍ଧି ନେଲେ ପୋଲିସ୍ ।  କୋର୍ଟର ରାୟ ଆଜୀବନ କାରାଦଣ୍ଡ ।

     ଵିଲ୍ ର କଣ ଜୀବନ ଥିଲା ଯେ ।  ଏଗାର ବର୍ଷରୁ ସେତ ଧାଉଁ ଥିଲା ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ହୋଇ ପଇସା ପଛେ । ଟିକେ ହେଲେ ବଂଚିଥାନ୍ତା ନିଜ ପାଇଁ ।  ଜାନି ମନେ ପଡ଼ିଲା । ତା ନାଁରେ କରି ଦେଇ ଯାଇଛି କିଛି କୋଠା, ଓ ରଖି ଦେଇ ଯାଇଛି କିଛି ପଇସା ।  ପିଲା ଦି ଟାଙ୍କୁ ମଣିଷ କରିବ ସେ ।  ଭଲରେ ରଖ ତାକୁ ଭଗବାନ ।  ଜେଲ ଚାରି କାନ୍ଥ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଟିକେ ପଚାରୁଥିଲା ଵିଲ୍ କାହିଁକି ଏପରି ଦୌଡିଲୁ ଟଙ୍କା ପଛେ ।

      ହଠାତ୍ ଦିନେ ନିୟୁଜ ପେପର୍ ର ବ୍ରେକିଂ ନିୟୁଜ ଥିଲା ବିଖ୍ୟାତ ଶିଳ୍ପପତି,ଖଣି ଦୁର୍ନୀତି ର କିଙ୍ଗ ଵିଲ୍ ଙ୍କର ହୃଦ ଘାତ ଜନିତ ମୃତ୍ୟୁ ।  ଵିଲ୍ ରଭାଇମାନେ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ମିତ୍ରା ଦୌଡୁଥିଲେ ଵିଲ୍ ଓକିଲଙ୍କ ପାଖକୁ କାହା ନାଁରେ କେତେ ସମ୍ପତ୍ତି ରଖି ଯାଇଛି ଵିଲ୍ ।  ଜାନି ବୋଧେ ଜାଣିଲା ବେଳକୁ କବର ତଳେ ସବୁ ଦିନ ଲୁଚି ଯାଇଥିବ ସେ ।

   ଏବେ ଵିଲ୍ କବର ତଳେ ।  ନା ଅଛି ଟଙ୍କା ନା ଅଛି ନାମ ନା ଅଛି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ।  ଵିଲ୍ କବର ତଳେ ଭାବୁଛି ସେ କଣ ଜୀବନ ସାରା ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ପଇସା ପଛରେ ଦୌଡୁଥିଲା କେବଳ ଏଇ କବର ତଳକୁ ଆସିବା ପାଇଁ !