Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

3  

ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା - ୧

Children

ଜହ୍ନମାମୁଁ -149

ଜହ୍ନମାମୁଁ -149

3 mins
7.3K


ବୁଦ୍ଧିମାନ ବିଶୁ 1

କଂଚନପୁରର ଧନୀ ବ୍ୟବସାୟୀ ବିଶାଳଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ପୁତ୍ର ବିଶୁ ତା’ ପିଲାଟିଦିନରୁ ବଡ ଆଦରରେ ମଣିଷ ହୋଇଥାଏ । ତା’ର ଯେତିକି ଇଚ୍ଛା ସେ ସେତିକି ପଢେ, ତାକୁ କେହିବି ଗାଳି ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଏମିତି ସବୁଥିରେ ଅତ୍ୟଧିକ ସ୍ୱାଧିନତା ପାଇ ସେ ସରଳ ଭାବରେ ବଢୁଥାଏ । କ୍ରମେ ଯୁବକ ବୟସ ହେବାରୁ ତା’ର ପିତା ତାକୁ ବ୍ୟବସାୟରେ ରଖିବାକୁ ଚାହିଁଲେ । ହେଲେ ବିଶୁର ସାଂସାରିକ ଜ୍ଞାନ ଆଦୌ ନଥାଏ । ବ୍ୟବସାୟ ପାଇଁ ପ୍ରଖର ବୁଦ୍ଧି ଦରକାର; ତାହା ନଥିବାରୁ ତାକୁ ସମସ୍ତେ ଅଯୋଗ୍ୟ ବୋଲି କହୁଥା’ନ୍ତି ।

ତା’ର ଏପରି ସବୁ ଚାଲିଚଳଣ ଦେଖି ଦିନେ ତା’ର ପିତା ବିଶାଳ ତାକୁ କହିଲେ, “ଆରେ ବିଶୁ, ଦେଖିବାକୁ ତ ତୁ ମାମୁଁ ପରି ସୁନ୍ଦର ହୋଇଛୁ, ମାମୁଁ ପରି କାଣିଚାଏ ବୁଦ୍ଧି ହେଲେ ତୋର ଥା’ନ୍ତା । ମୁଁ ତ ଏଣିକି କ୍ରମେ ବୁଢା ହେଲିଣି । ତୁ ବ୍ୟବସାୟ ନ ସମ୍ଭାଳିଲେ ଘର କେମିତି ଚଳିବ? ଥରେ ଯାଇ ମାମୁଁ ଘରେ ରହି ମାମୁଁ ଠାରୁ ବ୍ୟବସାୟ ବୁଦ୍ଧି ଶିଖି ଆସ । ସେ କିପରି ସେଠାରେ ବ୍ୟବସାୟରେ ସଫଳ ହୋଇଛି ଆଉ ପୁଣି ଜନପ୍ରିୟ ମଧ୍ୟ ହୋଇଛି ।”

ବିଶୁ ଏ ବିଷୟରେ ଗଭୀର ଚିନ୍ତା କଲା । ପ୍ରକୃତରେ ମାମୁଁଙ୍କ ବିଷୟରେ ବହୁତ କିଛି ସେ ଶୁଣିଛି । କିଛିଦିନ ଯାଇ ସେଠାରେ ରହି ଆସିଲେ ଭଲ ହେବ । ପିତା ବିଶାଳ ଦିନେ ତାଙ୍କ ପୁଅକୁ ଡାକି କହିଲେ, “ଆରେ ବିଶୁ, ତୁ ଏଥର ମାମୁଁ ଘରକୁ ଯାଇ ବୁଝି ଆସ ଯେ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାହିଁକି ଲଙ୍କା ଓ ତେନ୍ତୁଳି ବୀକ୍ରି ପାଇଁ ସେ ପଠାଇ ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ଗାଁରେ ସେସବୁ ତ ବହୁତ ଶସ୍ତା । ଆମେ ଜିନିଷ ପାଇଁ ଏଠି ଅପେକ୍ଷା କରୁଛୁ । କହିଦବୁ ଯେ, ଆଉ ଦୁଇବସ୍ତା ଲଙ୍କା ଅଧିକା ଦେବେ । ଆଉ ଯାହା ଯାହା ପଠାଇବା କଥା ଶୀଘ୍ର ପଠାଇ ଦେବେ, ଯମାରୁ ବିଳମ୍ବ କରିବେ ନାହିଁ । ଯିବାବେଳେ ତୁ ତୋ ହାତରେ କିଛି ଟଙ୍କା ନେଇଯାଆ ।”

ପରଦିନ ବିଶୁ ଯାଇ ତା’ ମାମୁଁ ଘରେ ପହଁଚିଲା । ବାହାରୁ ଦେଖିଲା ଉଷା ଏକାକୀ ବସି ରହି ପଢୁଛି । ବିଶୁ ଜାଣିଥିଲା ଯେ ମାମୁଁଙ୍କର ଦୁଇପୁଅ । ଝିଅ ନଥିବାରୁ ମାଇଁଙ୍କ ଭାଇର ଝିଅ ଉଷାକୁ ପିଲାଟିଦିନରୁ ନିଜ ଝିଅ ଭାବରେ ସେମାନେ ପାଳିଥାନ୍ତି । ଉଷା ନିଜ ପଢାରେ ଏତେ ମନ ଲଗାଇ ଥାଏ ଯେ ବିଶୁ ସେଠାରେ ପହଁଚିବା ସେ ମୋଟେ ଜାଣିପାରି ନାହିଁ । ବିଶୁ କିଛି ଶବ୍ଦ କରିବାରୁ ସେ ମୁଣ୍ଡଟେକି ଚାହିଁଲା ଓ ବିଶୁକୁ ଦେଖି ପଢା ଛାଡି ଉଠି ଆସିଲା । ସେ ବିଶୁକୁ ନମସ୍କାର କରି ସମସ୍ତିଙ୍କର କୁଶଳ ବିଷୟ ପଚାରିଲା । ବିଶୁ ଉଷାକୁ ତ ଛୋଟବେଳେ ଯାହା ଦେଖିଥିଲା । ମାତ୍ର ଏବେ ତ ସେ ବଡ ହୋଇଗଲାଣି, ସୁନ୍ଦର ମଧ୍ୟ ହୋଇଗଲାଣି । ଚାରିଆଡକୁ ଚାହିଁ ସେ ଦେଖିଲା ଓ ପଚାରିଲା, “ମନେ ହେଉଛି ଘରେ କେହିବି ନାହାଁନ୍ତି, ସବୁ ଗଲେ କୁଆଡେ?”

ଉଷା କହିଲା, “ପାଖ ଗ୍ରାମରେ ହେଉଥିବା ଏକ ବିବାହ ଉତ୍ସବରେ ଯୋଗ ଦେବାକୁ ସମସ୍ତେ ସେଠାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି । ଏବେ ଫେରିବେ । ମୋର ପରୀକ୍ଷା ଥିବାରୁ ମୁଁ ଯାଇନାହିଁ ।” ତା’ପରେ ବିଶୁ ଗୋଡହାତ ଧୋଇ ଆସିଲା ଓ ଉଷା ତା’ ପାଇଁ ଖାଇବାକୁ ବାଢିଦେଲା । ସେତିକିବେଳେ ଜଣେ ବୁଢୀ ବାହାରୁ ଭିତରକୁ ଆସି କହିଲା, “ଉଷା, ମା’ ବାପା ଆସିଲେଣି? ସଂଧ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ ତାଙ୍କର ଆସିବା ଉଚିତ୍ । ଏକେଲା ତୋତେ ଛାଡିଦେଇ ଏତେବେଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ ଗଲେ କୁଆଡେ?”

ଉଷା ପଚାରିଲା “ଆଈ, ସେମାନେ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସି ନାହାଁନ୍ତି । ବାଟରେ ହୁଏତ ଆସୁଥିବେ । ବାହାଘରରେ ଏପରି ବିଳମ୍ବ ହେବାଟାତ ସ୍ୱାଭାବିକ୍ । ଆଈ, ଆପଣଙ୍କର କ’ଣ କିଛି ଦରକାର କି?”

ନୂଆ ଲୋକ ଦେଖି ବୁଢୀ ବିଶୁ ଆଡକୁ ବାରମ୍ବାର ଚାହିଁଲା । ତା’ପରେ ସେ କହିଲା, “ଗାଁରୁ ଲଳିତା ଓ ଛୁଆମାନେ ଆସି ପହଁଚିଛନ୍ତି । ଦୁଧ ଥିଲେ କ’ଣ ହେବ? ଘରେ ତ ଚିନି ଟିକିଏ ବି ନାହିଁ । କିପରି ଚାହା କରିବି? ଆଗରୁ ଏକଥା ଜାଣିଥିଲେ କିଣି ରଖିଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ଏତେବେଳେ କୁଆଡକୁ ଯିବି?”

“ବାସ୍ ଏତିକି ମାତ୍ର କଥା ତ? ମୁଁ ଚିନି ଦେଇ ଦେଉଛି ।” ଏହା କହି ଉଷା ରନ୍ଧାଘରୁ ଡବାଏ ଚିନି ଆଣି ସେ ବୁଢୀକୁ ଦେଲା । ବୁଢୀ ଖୁସି ହୋଇ ଉଷାକୁ ଅନେକ ଆଶୀର୍ବାଦ କରି ଚିନି ଧରି ସେଠୁ ଚାଲିଗଲା ।

ବିଶୁ ଏସବୁକିଛି ମନଦେଇ ଦେଖୁଥିଲା । ବୁଢୀ ଯିବା ପରେ ସେ କହିଲା, “ଉଷା, ତୋର ମାମୁଁଙ୍କ ପରି ସଂସାର ବୁଦ୍ଧି ଅଛି ନା ନାହିଁ? ଏଇ ଯେଉଁ ବୁଢୀକୁ ଏତେ ଚିନି ଦେଲୁ ସେ ତାହା ଫେରାଇବ ନା ନାହିଁ?”


Rate this content
Log in

Similar oriya story from Children