ପ୍ରେମ

ବୟସ ମାତ୍ର ସତର ଆଉ ଶତାବ୍ଦୀ ବିତିଗଲା ମୁହୂର୍ତ୍ତକରେ ।

ନିଜ ସାଥେ ନିଜେ ହାରିଗଲି, ମୋତେ ଛୁଇଁଦେଇ ପଚାରିଲୁ ଯେବେ ତୁ - " ଏଇଟା କଣ ପ୍ରେମ ? "

ଶିହିରି ଗଲା ତନୁ , ଗୋଳମାଳ ହେଇଗଲା ମୋ କିଶୋର ମନ ।

ଉନ୍ମାଦ ହେଉଥିଲା ଛାତି ଭିତରଟା ଆଉ ଧୋଖା ଦେଇଗଲା ମୋର ଉପସ୍ଥିତ ବୁଦ୍ଧି ।

ତୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ଉଡ଼ିଗଲୁ , ଆଉ କାହା ନୀଡ଼କୁ ।

ବୋଧେ ପାଇଗଲୁ ତୋ ଅଛିଣ୍ଡା ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରକୁ !

"ଏ ପ୍ରେମ ଟା କଣ !", ସତରେ କଣ ସେଦିନ ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି ?

ହଃ। ହଃ। ହଃ।

ମୁଁ ତ ଆଜି ବି ଜାଣିନି ! ଆଜି ବି ତୋ ସ୍ମୃତିରେ ମୁଁ ଚାହିଁ ରହେ , ମୁକ୍ତ ଆକାଶକୁ ।

ତୋ ସାଥେ ବୁଲୁଥାଏ ମୁଁ ଅନ୍ତରୁ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଯାଏ ।

ପକ୍କା ପ୍ରେମିକ ପରି ମୃଦୁ ମୃଦୁ ହସେ । ଚାଲିଥାଏ ଛାଇ ପରି,ତୋ ଛାଇ ସାଥେ ।

ତଥାପି କିଛି ଲୋକ ମୋତେ କହନ୍ତି " ପାଗଳ ",

ଆଉ ତୋତେ କହନ୍ତି " ପୁନେଇ ଜହ୍ନ " । ହେଲେ ଏମିତି କାହିଁକି ?

ଓହୋ ! ଏବେ ବୁଝିଲି , ଏଇଟା ବୋଧେ ପ୍ରେମ ।