ସମୁଦ୍ର ପାଣି ଲୁଣିଆ କାହିଁକି?

ଅନେକ ଦିନ ତଳର କଥା । ଓଡିଶାର ଜଣେ ବଣିକ ସମୁଦ୍ର ପଥ ଦେଇ ଜାଭା, ସୁମାତ୍ରା ଓ ବୋର୍ଣ୍ଣିଓରେ ଓଡିଶାର ଦ୍ରବ୍ୟ ବିକ୍ରୟ କରି ସେଠାରୁ ସୁନା, ରୂପା, ହୀରା ଓ ନୀଳା, ମୋତି, ମାଣିକ୍ୟ ଆଦି ଜିନିଷ ନେଇ ଆସନ୍ତି । ସେଇ ସାଧବ ପୁଅମାନଙ୍କ ଲାଗି ଦେଶରେ ସୁନା ଫଳୁଥିଲା । ଏହାର ନାବିକମାନଙ୍କ ଉପରେ ଜଳ ଦସ୍ୟୁମାନେ ବାରମ୍ବାର ଆକ୍ରମଣକରି ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ସେହି ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ସମ୍ପତ୍ତିମାନ ଛଡାଇ ନେଉଥିଲେ ।

ଏକଦା ଗ୍ରାମର ସୌଦାଗର ଧନେଶ୍ୱରଙ୍କର ଜ୍ୟେଷ୍ଠପୁତ୍ର ରାଜେଶ୍ୱର ବ୍ୟବସାୟ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ସୁମାତ୍ରା ଦ୍ୱୀପ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ବାହାରିଲେ । ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ସାତ ଭାଇ । ବଡ ଭାଇର ନାମ ରାଜେଶ୍ୱର ତା’ ତଳ ଭାଇର ନାମ ବାଜେଶ୍ୱର, ବଟେଶ୍ୱର, ମଙ୍ଗେଶ୍ୱର, ତା’ ତଳ ଭାଇର ନାମ ଗନ୍ଧେଶ୍ୱର, ତା’ ତଳ ଭାଇର ନାମ ବିଜେଶ୍ୱର ଓ ସବା ସାନ ଭାଇର ନାମ ଅଜେଶ୍ୱର । ଏହି ସାତ ଭାଇମାନେ ବିଦେଶକୁ ବିଭିନ୍ନ ଉତ୍ପାଦିତ ଦ୍ରବ୍ୟ ନେଇ ସୁମାତ୍ରା ଇତ୍ୟାଦି ଦ୍ୱୀପରେ ବ୍ୟବସାୟ କରି ସେଠାରୁ ଧନ, ରତ୍ନ ନେଇ ଫେରି ଆସନ୍ତି । ବିଦେଶରୁ ଫେରିବାବେଳେ ଏହି ଧନେଶ୍ୱରଙ୍କର ପୁଅମାନଙ୍କୁ ବଡ ବୋହୂ ରଙ୍ଗ, ସୋଲି, ଉମା, ଶୁକ, ବିଦୁ ପ୍ରଭୃତି ସାତ ବୋହୂମାନେ ବନ୍ଦାପନା କରି ଘରକୁ ନେଇ ଆସନ୍ତି । ଧନେଶ୍ୱର ଘରେ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସବରେ ଭରିଯାଏ । ଲୋକେ କହନ୍ତି ଧନେଶ୍ୱରର ସାତଟି ପୁଅ ନୁହଁନ୍ତି ସାତଟି ରତ୍ନ । କାରଣ ଏମାନେ ନିଜ ଦେଶର ଉତ୍ପାଦିତ ଦ୍ରବ୍ୟ ଅନ୍ୟ ଦେଶରେ ବିକ୍ରୟ କରି ନିଜର ସୁନାମ ବଢାଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ହୀରା, ନୀଳା, ମୋତି ମାଣିକ୍ୟର ଭଣ୍ଡାର ଖୋଲି ଦେଇଥିଲେ ।

ଏହି ମାନଙ୍କର ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧିରେ ବାଧା ଦେଲା ସମୁଦ୍ରର ଜଳଦସ୍ୟୁ । ସେମାନେ ଅନ୍ୟ ଦେଶର ଲୋକ । ସମୁଦ୍ର ପଥରେ ଆସୁଥିବା ଡଙ୍ଗା ବା ଜାହାଜକୁ ଅଟକାଇ ମାରଣାସ୍ତ୍ର ପ୍ରୟୋଗ କରି ସେମାନେ ତାଙ୍କଠାରୁ ସମସ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ଲୁଟି କରି ନେଇ ଯାଉଥିଲେ । ଜଳଦସ୍ୟୁମାନଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ସାଧବ ପୁଅମାନେ ବିଦେଶକୁ ଯିବାକୁ ଭୟକଲେ । ସେହି ଜାଭା, ସୁମାତ୍ରା, ବାଲି ଦ୍ୱୀପରେ ସାଧବମାନଙ୍କର ପ୍ରଭାବ ବହୁତ ଥିଲା । ବାଲି ଦ୍ୱୀପରେ ସେମାନେ ବ୍ୟବସାୟ କରି ବହୁତ ଧନ ରତ୍ନ ଆଣୁଥିଲେ ।

ଏକଦା ରାଜେଶ୍ୱର ବାଲିଦ୍ୱୀପ ଠାରେ ପହଁଚିଲେ । ସେ ସେଠାରେ ବାଣିଜ୍ୟ କରି ଫେରିବା ସମୟରେ ଜଣେ ଋଷିଙ୍କ ସହିତ ତାଙ୍କର ଭେଟ ହେଲା । ସେ ରାଜେଶ୍ୱରଙ୍କୁ କହିଲେ ତୁମେ ଧନେଶ୍ୱରଙ୍କର ଉପଯୁକ୍ତ ପୁତ୍ର । ତୁମ ଲାଗି ବାଲିଦ୍ୱୀପର ଅଶେଷ ଉପକାର ସାଧିତ ହୋଇଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଖୁସି ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଚକି ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ଯାହାକୁ ତୁମେ ଚକେଶ୍ୱର ବୁଲ୍… ବୁଲ୍… ବୁଲ୍ ଯା… କହିଲେ ସେ ଚକିଟି ଆପେ ଆପେ ବୁଲିବ ଓ ଚକେଶ୍ୱର… ଚକେଶ୍ୱର ରୁକଯା… ରୁକଯା… ବୋଲି କହିଲେ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ ଚକିକୁ ଯାହା ମାଗିବ ସେ ତାହା ଦେବ । ସେତେବେଳେ ଲୁଣ ଅଭାବ ଥିବାରୁ ଓ ଜଳଦସ୍ୟୁମାନଙ୍କ ଠାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ସୁନା, ରୂପା, ହୀରା, ମୋତି ପରିବର୍ତ୍ତେ ପଖାଳ ଭାତରେ ଲୁଣ ଗଣ୍ଡେ ଦେବା ପାଇଁ ସେ କୌଣସି ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ଧାତୁ ନଆଣି ସେହି ଚକିଟିକୁ ଆଣିଲେ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଭାବିଲେ ଜଳଦସ୍ୟୁ ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇ ଯିବେ ।

ବଣିଜ ସାରି ଫେରିବା ବାଟରେ ରାଜେଶ୍ୱର ମନେମନେ ଚିନ୍ତାକଲେ ଲୁଣ ନିହାତି ଦରକାର । ତେଣୁ ସେ ତାନ୍ତ୍ରିକଙ୍କ କଥା ଅନୁସାରେ କହିଲେ – ଚକେଶ୍ୱର ବୁଲ୍… ବୁଲ୍… ବୁଲ୍ ଯା… ଲୁଣ ଦେଇଯା । ଚକିଟି ଆପେ ଆପେ ଘୂରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଓ ସେଥିରୁ ପ୍ରଚୁର ଲୁଣ ବାହାରି ବୋଇତ ଭିତରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଗଲା ।

ବୋଇତ ବାଲିଦ୍ୱୀପ ଛାଡି ସମୁଦ୍ର ମଧ୍ୟ ଭାଗରେ ଆସି ପହଁଚି ଯାଇଥାଏ । ଜଳଦସ୍ୟୁମାନେ ଏଥିରେ ହୀରା, ନୀଳା, ମୋତି ଥିବ ଭାବି ପୂର୍ବପରି ବୋଇତ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କଲେ । ସେମାନେ ରାଜେଶ୍ୱରଙ୍କ ସହିତ ସମସ୍ତ ସାତ ଭାଇମାନଙ୍କୁ ହତ୍ୟା କଲେ ଓ ଜାହାଜରୁ ସୁନା, ରୂପା, ମୋତି, ମାଣିକ୍ୟ, ହୀରା, ନୀଳା ନପାଇ ନିରାଶ ହେଲେ । ସେତେବେଳକୁ ବୋଇତରେ ଲୁଣ ବୋଝେଇ ହୋଇ ଯାଇଥାଏ । ବୋଇତଟି ଲୁଣ ଭାରରେ ଆପେ ଆପେ ଭାରୀ ହୋଇ ବୁଡିଗଲା । ଏହାଦ୍ୱାରା ଜଳଦସ୍ୟୁମାନେ ବୁଡି ମରିଗଲେ । ବୋଇତଟିରେ ଥିବା ସେଇ ଚକିରୁ ଏଯାଏଁ ଲୁଣ ବାହାରି ସମୁଦ୍ର ପାଣିକୁ ଲୁଣିଆ କରି ଦେଇଛି । ସେହି ଚକିଟିକୁ ବନ୍ଦ କରିବାର ଉପାୟ କେହି ଜାଣି ନଥିବାରୁ ସେହି ଚକିଟି ସମୁଦ୍ର ମଧ୍ୟରେ ଥାଇ ଘୂରୁଛି ଓ ସେଥିରୁ ଲୁଣ ନିର୍ଗତ ହୋଇ ସମୁଦ୍ର ପାଣିକୁ ଲୁଣିଆ କରିଦେଉଛି ।

ବିଶେଷ ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ:- କେତେକ କାହାଣୀ ମନୋରଂଜନ ଏବଂ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଉବ୍ଦେଶ୍ୟରେ କେବଳ କଳ୍ପନା ଭାବଧାରା ଦ୍ୱାରାହିଁ ପ୍ରତିବେସିତ। ଯଦି କୌଣସି କାହାଣୀରେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଆଧାର ନଥାଏ ତାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିବା ଅନୁଚିତ୍।