ମାଡାମଙ୍କ ୱିସ୍ ଲିଷ୍ଟ

ପ୍ରଥମ ଦୃଶ୍ୟ

ସ୍ତ୍ରୀ: ଏଥର ମୋ ପାଳି, ମୁଁ କୁନି ପିଲାଟେ ଭଳି ବ୍ୟବହାର କରିବି ଆଉ ତୁମେ ତାକୁ ସହିବ ।

ସ୍ବାମୀ: ଓକେ, ଆଉ କ'ଣ ?

ସ୍ତ୍ରୀ: ରୁହ କହୁଛି, କାଲିଠୁ ମୁଁ ଲେଟରେ ଉଠିବି, ତୁମେ ବଡ଼ିଆ ସେ ବେଡ୍ ଟି ପ୍ରିପେର କରି ମୋତେ ଆଣିଦେବ । ଦେବ ନା?

ସ୍ବାମୀ: ଆଗକୁ...

ସ୍ତ୍ରୀ: ଓକେ ଦେନ୍ , ଶୁଣ ଆହୁରି ଅଛି... ପ୍ଲିଜ୍ ତୁମେ ମୋତେ ଜମାରୁ କାମ ପାଇଁ ଇରିଟେଡ୍ କରିବନି !

ସ୍ବାମୀ: ଆଚ୍ଛା, ମୁଁ ତୁମକୁ ବେଡ୍ ଟି ଆଣିଦେବି । ତୁମକୁ ଉଠାଇ ଦେବି ଆଉ ତୁମ କାନ ତଳକୁ ଗାଡ ଚୁମ୍ବନ ଦେବି ଏୟା ତ !

ସ୍ତ୍ରୀ: ଧେତ୍ ! ତମର ଆଉ କିଛି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ ଦୁଷ୍ଟ କୋଉଠିକାର! ଛାଡ ମୁଁ ଯାଏ ତେଣେ ତମ ଅଫିସ ଟାଇମ ହେଲାଣି । ତୁମ ଟିଫିନ ରେଡି କରେ । ନହେଲେ କହିବ କ'ଣ ନା ସ୍ତ୍ରୀ'ଟା ଘରେ ଥାଉ ଥାଉ ବାହାରେ ଟିଫିନ କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି ।

ଦ୍ବିତୀୟ ଦୃଶ୍ୟ

ସ୍ତ୍ରୀ: ଘରର ସବୁ କାମ ମୋତେ ହିଁ କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ବାବୁ ଆମର ଖାଲି ବଡ଼ ବଡ଼ କଥା କହିବେ । ଫୁଲେଇ ଫୁସେଇ ମୋତେ ଗାଁରୁ ଭୁବନେଶ୍ବର ନେଇ ଆସିଲେ ! କହିଲେ କଣ ନା .. ତୁମକୁ ନନ୍ଦନକାନନ ଡେଲି ବୁଲେଇ ନେବି । ଗୋଟେ ଦିନ କେବଳ ବାଘ ଭାଲୁ ଦେଖିବା, ଆର ଦିନ କେବଳ କୁମ୍ଭୀର, ସାପ, ବେଙ୍ଗ କଇଁଚ ସହ ଫୋଟ ନେବା । ସପ୍ତାହକୁ ପାଳି ପାଳି କରି ନନ୍ଦନ କାନନ ବୁଲିବା । ମୁଁ ପଚାରିଲି ନନ୍ଦନକାନନ କ'ଣ ତୁମ ବାରିପଟେ ଯେ,ମୋତେ ଖାଲି ସେ ଜଙ୍ଗଲ ଯନ୍ତାକୁ ନେବ ? ମୋ ଫଟା କପାଳ ସତକୁ ସତ ଘରଠୁ ବେଶି ଦୂର ନୁହଁ ନନ୍ଦନ କାନନ । ନା..ନା ମାନେ ନା । ମୋତେ ସବୁ ବୁଲିବାର ଅଛି ଯଦି ୟେ, ନ ନିଅନ୍ତି ମୁ ନିଜେ ନିଜେ ବୁଲିବି । ଆଜି ସେ ଆସନ୍ତୁ, ତାଙ୍କର ଦିନେକୁ ମୋର ଦିନେ ଯଦିି ନ କରାଇଛି ତାହେଲେ ମତେ ଚିହ୍ନିବେ....ହାରେ ମୁ କ'ଣ ଚାଲାକ ନୁହଁ ବୋଲି ଭାବିଛନ୍ତି?

(ଘରର କଲିଂ ବେଲ୍ ବାଜି ଉଠିଲା)

ସ୍ବାମୀ : କ'ଣ ମାଡାମ୍ କୋଉ ଭାବନା ରାଇଜରେ ବୁଲୁଥିଲେ କି ? ଡୋର ଖୋଲିବାରେ ଏତେ ଲେଟ୍.. ହାଁ! ମୋ ବାବୁ ମୋ ଗେଲୁ ମୋ ସୁନାଟା ସତ ସତ କହିଦିଅ କନ କରୁଥିଲ ! ସତ କହଲେ ଆଜି ନାଟକ ଦେଖିଯିବା ।

ସ୍ତ୍ରୀ: ରଖ ହୋ ତମ ନାଟକ ତମ ପାଖରେ । ଘରେ ତ ଯାହା ନାଟ ଲଗାଉଛ ତାହା ପୁଣି କୋଉ କମ୍ କି ! କେତେ ଥର କହିଛି ମୋତେ ଆଇନକ୍ସ ନିଅ ବାବୁସାନ ଫିଲ୍ମ ଦେଖାଅ । ହେଲେ ତେମେ ଆପଣ କୋଉଠିକି ନେଇକି ଯାଅ ? ଏଇ ତମେ କହୁଥିବା ତମର ଆଉ ଗୋଟେ ଘର, ମୋ ସଉତୁଣୀର ଘର ରବୀନ୍ଦ୍ର ମଣ୍ଡପ । ଏଠି କାମ କରୁଛ ବୋଲି ମାଗଣାରେ ଯାହା ନାଟକ ଦେଖେଇ ନେଉଛ କେବେ କୋଉ ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟ ନେଇଛ ? କହିଲେ କହିବ କ'ଣ ନା ଧନଲୋ ଘରଠୁ ସହର ଅନେକ ଦୂର । ଯୁକ୍ତି କଲେ କହିବ ବାପ ଜେଜେ ଅମଳର ଘରଟା । ସହର ତଳିଆ ବୋଲି ସବୁବେଳେ ଖୁଣ୍ଟା ମାରୁଛ? କୋଉ ନାଟ୍ୟକାରଙ୍କ ହେଲପର ହେଇଛ ହୋ ତୁମେ ବି ତାଙ୍କ ଭଳିଆ ହେଇ ଗଲଣି । ସତେ ଯେମିତି ନିଜେ ନାଟକ ଲେଖୁଛ !

ସ୍ବାମୀ: ହଉ ସରିଲା ! ଏବେ ଯାଅ ଏ ବ୍ୟାଗଟା ନିଅ । ତମ ପାଇଁ ସରପ୍ରାଇଜ ଅଛି।

ସ୍ତ୍ରୀ: ସତ କହୁଛ ! କଣ ଅଛି ? ଖୋଲିବି ?

ସ୍ବାମୀ: ଏ ସବୁ ତୁମର, ତୁମ ପାଇଁ ହିଁ ଆସିଛି । ଯାଅ ସଜ ହୁଅ ଆଜି ତୁମକୁ ଗୋଟେ ଖାସ୍ ଯାଗାକୁ ନେବି । ତୁମକୁ ଭଲ ଲାଗିବ ।

ସ୍ତ୍ରୀ: ସତ! ଆଜି ଯହି ଫୁଲେଇ ଫୁସଲେଇ ନାଟକ ଦେଖାଇବାକୁ ରବୀନ୍ଦ୍ର ମଣ୍ଡପ ନେବ ତେଣେ ମୋତେ ଦେଖିବ ।

ସ୍ବାମୀ: ହଉଲୋ ମୋ ଗେଲୁ ଯା, ଏବେ ବ୍ୟାଗରେ ଥିବା ତମ ୱିସ୍ ଲିଷ୍ଟ ମୁତାବକ ଚାଇନା କାନଫୁଲ, ପ୍ୟାରିସ ମେହେନ୍ଦି, ନ୍ୟୁୟର୍କ କାଜଲ, ଜାପାନ ହ୍ୟାଣ୍ଡବେଗ,ଇରାନ ଅତର । ଆଉ କ'ଣ କହିଥିଲ ହଁ ଲାକମିର ମେକଅପ୍ କିଟ୍ ବି ଅଛି । ହଁ ସବା ତଳେ ହାଇଦ୍ରାବାଦୀ ଲେହେଙ୍ଗା । ତୁମେ ଲେହେଙ୍ଗାକୁ ଖୁବ୍ ମିସ୍ କରୁଛ ମୁଁ ଜାଣେ । ବ୍ଲାକ ରେଡ୍ କଲରର ଶାଡୀ ବି ଅଛି ବେକ୍ ଲେସ ବ୍ଲାଉଜ ବି । ଦେଖ ତୁମର ଶାଡୀ କି ଲେହେଙ୍ଗା ପସନ୍ଦ । ମୁଁ ତ କହିବି ଆଜି ତମେ ଖାଣ୍ଟି ଓଡ଼ିଆଣୀ ହୋଇ ମୋ ନାଟକ ଦେଖିବାକୁ ଯାଅ ।

ସ୍ତ୍ରୀ: କ'ଣ ? ତୁମ ନାଟକ! ୟା ଭିତରେ ତୁମେ ନାଟୁଆ ହୋଇଗଲଣି ! ବୋଉଲୋ ଉଜୁଡ଼ି ଗଲା ମୋ ସଂସାର । କ'ଣ କରିବି ଏବେ ?ଏ ଲୋକଟାକୁ ବାହା ହେଇ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଅନ୍ଧାର ହେଇଗଲା । ଏବେ ଏ ଲୋକଟା ଖାଲି ରାତିରେ ଚମକିବ ଦିନରେ ମୋ ଉପରେ ଦାଉ ସାଧିବ । ନା କିଛି କରିବ ନ କରେଇ ଦେବାକୁ ଦେବ । ଖାଲି କହିବ ମୋ ଗୋଡ଼ ଚିପ, ମୋତେ ପଇଡ ପାଣି ଦିଇ । ଗରମ ନୁହେଁ ଭାତ ପଖାଳ କରି ଦିଅ । ମୁଁ ମଲିଲୋ ମୋ ମାଆ ।ତୁ ସରଗରେ ଥାଇ ଦେଖୁଥା ! ତୋ ଜୋଇଁ ପୁଅ ଏବେ ନାଟ ମହଲର ମେନେଜରରୁ ନାଟକାର ହେଲାଣି । କାହାକୁ କହିବି ଦୁଃଖଲୋ ।

ସ୍ବାମୀ: ଚୁପ୍ ! ପୁରା ଚୁପ୍ । ବେଶି କହୁଛ । ରଖହୋ ତମ ୱିସ୍ କିଟ୍ । ନାଟକୁ ତମର ପାଉଡର ବେଶି । ଲୋଡା ନାହିଁ ତମକୁ ନେଇ କୋଉ ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟ ନେଇଯିବା କି ମନ୍ଦିର । ମୁ ଯାଏ ମୋ କାମରେ । ଏବେ ଜେଏଲଟି, ମାନେ "ଯା ଲେଖା ତାର" ।

ସ୍ତ୍ରୀ: ମୋ ବାବୁ ରାଗିଲା କି? ମୁ ଥଟ୍ଟା କରୁଥିଲି ଲୋ । ଆକ୍ଟିଂ କରୁଥିଲି । ମୋ ସୁନାଟା ପରା ରାଗନା ପ୍ଲିଜ୍ । ଏଇନା ଗଲି ଆଉ ଆସିଲି । ତମେ ଯୋଉଠିକି ନେବେ ସେଠିକି ଯିବି । ମୋର କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ ତୁମେ କେବଳ ତୁମେ ମୋ ସାଥିରେ ମୋ ପାଖରେ ରୁହ । ମୋ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ରୁହ । ତୁମେ ଯାହା କରୁଛ କର ମୋର କିଛି ଆପତ୍ତି ନାହିଁ ବାସ୍ ଏମିତି ଭଲ ପାଉଥାଅ । ମୁଁ ୱିସ୍ କରୁଛି କି ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ତୁମେ ହିଁ ମୋ ସ୍ବାମୀ ହୁଅ ବାସ୍ ।

ସ୍ବାମୀ: ଉଉଉମା....ହଉ ଏ ଗୋଟେରେ ହେବ ନା ଆଉ ଦେବି?

ସ୍ତ୍ରୀ: ଆର ଗାଲରେ କିଏ ପଡ଼ିଶା ଲୋକ ଆସି ଦେବକି ? ଦିଅ ଜଲଦି ମୁଁ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଛି । ....ଥାଙ୍କ ୟୁ । ମୁଁ ଏଇନା ଗଲି ଆଉ ଆସିଲି ଲୋ ବେବି । ଦଖିବ ଆଜି ଏମିତି ସଜ ହେବି ଯେ, ତମ ଆଖି ଟେରା ହୋଇଯିବ । 

(ଘର କବାଟ ପଡୁ ପଡୁ କରତାଳିରେ ଫାଟି ପଡ଼ିଲା ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ । ରବୀନ୍ଦ୍ର ମଣ୍ଡପ ସାରା ଗୋଟିଏ ଚର୍ଚ୍ଚା । ଏ ନାଟକ ହିଁ ବେଷ୍ଟ ପ୍ଳେ'ର ପୁରସ୍କାର ପାଇବ । ଦର୍ଶକଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚା ମଧ୍ୟରେ ଉଦଘୋଷିକା ଆସି ମଞ୍ଚ ଉପରକୁ ନାଟକର କଳାକାର, ନିର୍ଦ୍ଦେଶକଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କଲେ । ଲେଖକ ବି ମଞ୍ଚ ଉପରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ । ଆଉ ଭିଆଇପି ସିଟ ରେ ନାଟକ ଦେଖୁଥିବା ଲେଖକଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ନା କାନ୍ଦିପାରୁଛନ୍ତି ନା ହସିପାରୁଛନ୍ତି । ଲେଖକ ମଞ୍ଚ ଉପରେ ରହି ନିଜ ସଫଳତାର ଶ୍ରେୟ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦେଲେ । ଖୁସିରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇଗଲେ ମଞ୍ଚ ତଳେ ବସିଥିବା ଲେଖକଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ । ଲେଖକ ଆଗକୁ ଯାଇ କୁହନ୍ତି ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପରେ ଏମିତି ଜଣେ ନାରୀକୁ ପାଇ ସେ ଧନ୍ୟ । ଆଉ ଏହା ବି କୁହନ୍ତି ଯେ, ଆଜି ମୁ ଯାହା ..ତା ପଛରେ କେବଳ ଏଇ ନାରୀର ହାତ ରହିଛି । କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ ମହିଳା ଜଣକ । ନିଜ ଲେଖକ ସ୍ବାମୀ ମୁହଁରୁ ଏତେ ପ୍ରଶଂସା କେବେ ଶୁଣି ନଥିଲେ । ପାଖରେ ବସିଥିବା ଅନ୍ୟ ଜଣେ ମହିଳାକୁ କହିଲେ । ଏହା କୌଣସି ନାଟକର କାହାଣୀ ନୁହଁ । ଏ ହେଉଛି ଆମ ଘରର ନିତିଦିନିଆ ଘଟଣା । ଦେଖୁନାହାନ୍ତି ଏ ଲୋକଟା ନିଜ ଘରକୁ ବି ଛାଡ଼ିଲେନି ! "ସତରେ ତୁମେ ତ ନାଟୁଆଟେ" ହିଁ କହି ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ଫ୍ଲାଇଁ କିସ୍ ଦେବାରେ କୁଣ୍ଠାବୋଧ କଲେନି ।ସେତେବେଳେ କରତାଳିରେ ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେଉଥାଏ ରବୀନ୍ଦ୍ର ମଣ୍ଡପ )