યે રિશ્તા તેરા મેરા-૧૯

બાપૂ લૅંન્ડલાઇનવાળા રૂમમા ગયા. ત્યા જવા માટે પે’લા કાજલનો રૂમ આવે પછી લાંબી લોબી આવે,પછી એક રૂમ આવેને એ રૂમમાંથી અંદરની રૂમમા જવાનુ.

બાપૂ; 'સારી તાલીમ વાળા છ માણસો મોકલો.'

માણસ; 'કેમ બાપુ ?'

બાપુ; 'ભુત-આત્માઓ એ છ માણસોને ઘાયલ કર્યા છે. કશી ખબર નથી પડતી શુ કરવુ ? એક બાજુ મહેક એ લોકો પાસે છે ને બીજી બાજુ પૈસા માંગે છે ને મારા છ માણસોને ઘાયલ કર્યા છે. મારો પરિવાર ખુબ જ ચિંતામા છે ને આત્માઓનો કહેર વધતો જાય છે. અંશની હાલત ખુબ જ ખરાબ છે. કશુ સમજાતુ નથી, બસ ઇશ્વર જે કરશે એ સારુ જ કરશે ! મને વિશ્વાસ છે મારા ઇશ્વરમા પુરો,બસ તમે માણસો મોકલો.

[આ બધુ બહાર પેલા રૂમમા અંશ, કાજલને સલીમ સાંભળી રહ્યા, બાપુ એ રૂમમાથી બહાર આવતા તેમને જોઇને ચોકી ગયા,]

બાપુ; 'ઓહ,તમે ?'

સલીમ; 'જી બાપુ'

બાપુ; 'કાજલ, તને ખબર છે આ રૂમ સુધી આવવાની મનાય છે.તેમ છતાય ....'

કાજલ; 'આ લોકો તમારી પાછળ આવ્યા પણ હુ તેના સુધી પહોચુ એ પે’લા અહીં ઉભા રહી ગયા. એટલે તમને ખલેલ ન પહોચે એ માટે હુ કશુ ન બોલીને આપની વાત શરુ હતી તો !

***

એક વીઘા એક જમીન પર મંડપ નાખવામા આવ્યા,પંખાને પાણી છોડતા ફુવારા પણ લગાવવામા આવ્યા. કોઇ હોલમા આ સગાઇ નથી. ખુલ્લી જમીન પર મંડપ લગાવીને આખી વ્યવસ્થા ઉભી કરવામા આવી છે. મંડપની દરેક ડીઝાઇનમા દિલ પડેને દિલમા જે.એન. લખેલુ છે. એક બરાબર વચ્ચે બગીચો તૈયાર કરવામા આવ્યો છે.

વચ્ચે રાધાક્રિશ્નાની મુર્તિને તેના ફરતે ફુવારા સિસ્ટમ છે. સર્કલની ચારે બાજુ અજબ-ગજબના ફુલના કુંડા રાખવામા આવ્યા છે ને વચ્ચે બતકની જોડી તરતી મુકી છે. પચાસથી વધારે સ્ક્રીન પર સ્ટેજ દેખાય છે. ગુજરાતી રાજયના દરેક વેપારીને બોલાવવામા આવ્યા છે. એક-એકને આ સગાઇમા આવવા માટે પાંચથી વધુ તો કોલ કરવામા આવ્યા છે.

આ સગાઇ વેડિંગ કરતા પણ અદભુત છે. થોડા-થોડા અંતરે પીંજરા મુકવામા આવ્યા છે ને તેમા રંગબેરંગી પક્ષીઓ કલરવ કરી રહ્યા છે.[ કોઇને કેદ કરવા એ મહાપાપ છે ને ગુનો પણ છે] મોરના મોટા પીંજરા મુકવામા આવ્યા છે. અદભુતને નયનરમ્ય તાદ્ર્શ્ય છે. સ્ટેજને હજારો ગુલાબથી મહેકાવવામા આવ્યુ છે.

નિરવાને જયદીપ એકબીજાનો હાથ પકડીને સ્ટેજ ઉપર આવ્યાને તાળીના ગડગડાટથી આ બંનેને વધાવી લેવામા આવ્યા. ગોર મહારાજે શ્લોક શરુ કર્યાને જયદીપે નિરવાને વીંટી પહેરાવી. નિરવાની આજુબાજુમા ગોરી-ગોરી મધમાખીઓ બણબણે છે તેણે તાળીનો ગડગડાટ કરી મુક્યો, જયદીપની બાજુમા બણબણતા ભમરાઓ એ પણ એ જ કર્યુ. જયદીપે નિરવાના હાથને ચુમ્યો, જુક્યોને પોતાના પ્રેમનો ઇઝહાર કર્યો.

જયદીપ; 'હુ તને પ્રેમ કરુ છુ, શુ તુ મારા પ્રેમનો સ્વીકાર કરે છે ? શુધ્ધ ગુજરાતીમા જયદીપ બોલ્યો.'

નિરવા; 'જી હા...દિલથી...' હસતા હસતા બોલી

પાંચ કિલોની કેક જુમ્મરની બાજુમાથી નીચે આવી. આ દ્ર્શ્ય મનમોહક છે. બધા નીહાળી રહ્યા. કેકમા જયદીપને નિરવાની તસ્વીર છે. આ બધુ પચાસ સ્ક્રીનમા દેખાય રહ્યુ. જયદીપે નિરવાનો હાથ જાલ્યોને કેક કાપી. પેલા નિરવાને ખવડાવીને પછી પોત-પોતાના ને એકબીજાના મમ્મી-પાપાને અને બીજી લોકોને પણ વહેચી. જયદીપને નિરવાના દોસ્તોએ ફુગ્ગા ફોડ્યાને સગાઇને મોજથી સેલીબ્રેટ કરે છે.

***

સલીમ; 'અંશ,આજે શુ કરીશુ? '

અંશ; 'કાજલને પટાવવાનુ !'

સલીમ; 'શુ ?'

અંશ; 'આપણે બંને કાજલને આપણી વાતોમા પુરી રીતે ફસાવીએ, આ પાર કે પેલે પાર. જે કોઇ રમત રમે છે એ પકડાય જશે. બાપુની વાતો પરથી એ નિર્દોષ સાબિત થાય છે.'

સલીમ; 'જી ભાઇજાન, તે જે રીતે વાતો કરી રહ્યા; પુરો વિશ્વાસ છે. બાપુ સાથે જે કોઇ રમત રમે છે. હવે આપણે તેને મુક્ત કરીશુ જ.'

અંશ; 'જી..આપણે બાપુને મુકત કરવા કાજલબા નો સહારો લઇશુ,જુઠ બોલીશુ,બસ બાપુને મુક્ત કરાવીશુ જ.'

***

મહેક ચોરી છુપીથી એ મોટા ઓરડાની [રૂમની] બહાર આવી.તેણે જોયુ તો એક રુમમા ૪-૫ ભુત વાતો કરી રહ્યા છે.ત્યાથી છુપીને આગળ બીજા રૂમ બાજુ ગઇ તો એક ભુતને એક ભુતની એકબીજાને વળગીને બેડ ઉપર સુતા છે.

ભુત; 'હુ તારા શરીર પર તો મરુ છુ.'

ભુતની; 'ને હુ તારા પર.'

ભુત; 'તુમને ક્યારેય એકલો ન મુકતી' [પોતાના તરફ ખેચતા બોલ્યો]

ભુતની; 'નહી, નહી છોડુ, હુ તને [પોતાના જ શરીર પર હાથ ફેરવાતા એ બોલી] આ દીલ બસ તને જ ચાહે છે ને તારા પર જ મરે છે.'

ભુત; 'તો તો તુ પે’લા પાસે કેમ જાય છે, મને નથી ગમતુ જ્યારે એ તને છૂએ છે ત્યારે.'

ભુતની; 'એ મારો પતિ છે, તેનો હક છે મારા પર.'

ભુત; 'ને હુ,? મારો હક ?'

ભુતની; 'બસ, હવે આમ મને તુ છેડતી ન કર, મને આમ કપડામા જ લપેટાયેલી રવાદે,મને તારો સ્પર્શ મદહોશ કરે છે.'

ભુત; 'આજે હુ તને નહી છોડુ'

ભુતની; 'હુ છૂટવા ચાહતી પણ નથી'[કિસ કરીને બોલી]

આ બંને એકબીજામા એટલા વ્યસ્ત કે મહેક ત્યા બહાર ઉભી તેનુ ભાન પણ નથી. દારુના નશામાને રતિકામમા નગ્નવસ્થામા વ્યસ્ત બેસુધ્ધ છે. મહેક પોતની આંખ પર હાથ રાખી આગળ નિકળી. ૩,૪ રૂમમા પણ આજ ચાલી રહ્યુ છે.ત્યા થી આગળ નીકળી...

મોટાબાપુ; 'હુ અહીંથી છૂટીશને તો તને તો નહી જ છોડું. તુ મને જીવિત નહી રાખતો.''

રાજીવ; જીવતો બચીશ તો ને બાપૂડિયા ?'

મોટાબાપુ; 'મને ખબર છે આ કાવત્રુ કોનુ છે ?'

રાજીવ; 'તે શુ કરી લેવાનો કહે ? તારો ભાઇ નીરો પણ હેલ્પ માટે નહી આવી શકે ? એ પણ ચુપ છે.અમારા કારણે !'

મોટાબાપુ; 'હુ રાજા બનાવાનો હતોને ચાર ગામનો ધણી પણ.......તમે લોકો એ બાજી પલટાવી દીધી, મારા ભાઇ ને પણ ફસાવ્યો, નીરાને પણ.'

વિરજી; 'તે બાપુ તમને અહીં કેદમા ક્યા વાંધો છે ?મોજ કરો મોજ ! [બધા હસવા લાગ્યા]

દેવજી; 'બસ, બાપુ ખજાનાનો પતો આપો એટલે આપણે બધા છુટા.'

મોટાબાપુ; 'મારી નાખો,કાપી નાખો પણ એ નહી બને.'

રાજીવ; [ગળચીથી પકડી બાપુને] 'તો તુ ગયો બાપૂડિયા.'

મોટાબાપુ; 'મારે જીવવુ પણ નથી.'

પૂજાબા; 'અમે મરી જઇશુ, પણ તમારા જેવા નાલાયકના હાથમા ખજાનો નહી છોડિયે.'

સેજલ; 'તો..મહારાણી...નહી...નહી...મોટામહારાણી તારી પૂજા થઇ ગઇ.' [પાછળથી મોટા લાંબા વાળ મહારાણીના પકડ્યાને બોલી]

પૂજાબા; 'મૃત્યુ ગળે લગવીશુ પણ ખજાનો તો નહી જ મળે. ક્યારેય નહી.'

ઝરણા; 'પૂજાબાના ગાલ પકડતા બોલી એ તો અમે જાણીને જ રહિશુ.'

સેજલ; 'જો...તો.. અમારા ભંડાર ભરાય જ છે. કરોડો આવે છે કરોડૉ. એકાદી માછલીને પકડીને લાવીએ તો !'

ઝરણા; 'આ વખતે ડૉકટર ફસાવ્યો ડૉકટર.'

[મહેકના દિલમા સનસનાટી ઉપડી તે ડરી જ ગઇને હેબતાઇ પણ ગઇ. મોટા મહારાજાને-મહારાણી જીવિત છે.? પોતાના મનમાં સવાલ થયો ? લોકો કહે એ તો દેવલોકમાં છે ? કેટલાય પ્રશ્ન મહેકને આવવા લાગ્યા.]

સેજલ; ત્રણ કરોડ માંગ્યા છે. તે આપી જશેને મહેકને છોડાવી જશે.

[મહેક ડરી ગઇ, તેના પગ નીચેથી જમીન જાણે સરકી ગઇ. તે કોઇ જુએ પેલા સરસરતી ચાલી ગઇ છેક ઓરડામા જઇને બેસી ગઇ. કોઇને ખબર ન પડે એ રીતે.]

***

સલીમ ને અંશ મહેમાનગૃહમા ગયા, તેણે કાજલબાને મળવા બોલાવ્યા.

[એક સેવક ગયોને કાજલબા પોતાના કામમા વ્યસ્ત છે એ સોંગ લિસન કરી રહ્યા છે લેપટૉપ સામે બેસીને ત્યા સેવક તેને અંશ બોલાવે છે તેવા સમાચાર આપે છે.તે આવે છે]

કાજલબા; 'બોલો શુ કામ છે ?'

અંશ; 'બાપુ છે ?'

કાજલ; 'ના, પાપા તો બહાર ગયા.'

સલીમ; 'ક્યા ?'

કાજલ; 'મને કહીને થોડી જાય છે.'

અંશ; 'શુ સલીમ તુ પણ ? સાંભળ કાજલ.'

કાજલ; 'શુ-શુ થયુ કેમ આમ ડરેલા છો ?'

અંશ; 'પહેલા પ્રોમીઝ,પછી વાત.'

કાજલ; 'પણ'

અંશ; 'પ્રોમીઝ,કરો પછી જ વાત. તુ આરતીબાની કસમ લે. અમે જે વાત કરીએ તેમા તુ હેલ્પ કરીશ. અમારો સાથ આપીશ. રાજાસાહેબને મહારાણીને નહી કહે. માત્ર ચુપચાપ હેલ્પ જ કરીશ.'

કાજલ; 'મને કશુ સમજાતુ નથી.'

સલીમ; 'અંશ,જવા દે.એ પ્રોમીઝ નહી કરે. નીરાબાપુ ભલે ફસાય આપણે શુ ? બસ મહેકદીદી પરત ફરે એટલે આપણે છૂટા પછી કોણ ફરીને પણ અહીં જુએ. [બંને જવા લાગે છે.]

કાજલબા; 'ઓકે, ઓકે. પ્રોમીઝ. હુ તમારી વાત સાંભળીશ, કોઇને નહી કહુ, તમને હેલ્પ કરીશ.'

અંશ; 'સાંભળ, કાજલ. મને લાગે છે બાપુ ભુતપ્રેતના સંકજામા યા કોઇ એ તેને પુરા ફસાવેલા છે.'

કાજલ; 'મો પર હાથ રાખીને શુ ?'

સલીમ; 'જી, ભુતપ્રેત બાપુને ફસાવે છે. હેરાન કરે છે.'

અંશ; 'શાયદ એ ભુતપ્રેત બાપુને ફસાવે છે.યા કોઇ માણસો એ મોટામહારાજાને મહારાણીને પકડેલા છે કીડનેપ કરેલા છે. તે મારી નાખવાની ધમકી આપે છે.'

કાજલ; 'શુ? બાપુને મમ્મા જીવિત છે.'

અંશ; 'શાયદ !

સલીમ; 'અગર કોઇ માણસો ફસાવે છે તો એ લોકો જીવિત છે ને'

અંશ; 'આત્માઓ વળગ્યા તો ! એ જીવિત નથી.'

કાજલબા; 'નો,નો,નો એવુ કશુ જીવિત નથી. માત્ર ભુતપ્રેત-આત્મા જ ફસાવે છે બાપુને.'

અંશ; પચીસ વર્ષથી ચાલતો આ સિલસિલો બંદ કરવો જ જોઇએ. પાંચસો માણસોની બલિ બહુ થઇ ગઇ. બસ હવે.'

સલીમ; એ બાપુ આગળ ભુતપ્રેત બનવાનું નાટક કરે છે.

અંશ; 'બાપુને પુરા ફસાવેલા છે. તારા બાપુને હેરાન કરે છે.ધમકી મારે છે. બાપુને સખત સખત પરેશાન કરે છે.'

સલીમ; 'બાપુ સાચુ બોલે તો શાયદ એ મારી નાખવાની ધમકી પણ બાપુને આપતા હોય એવુ પણ બને ?'

અંશ; 'શાયદ,તારા મોટાબાપુને મોંટામહારાણીને...?'

કાજલ; 'ના,ના, બાપુ ક્યારેય ન ડરે.ક્યારેય નહી.'

સલીમ; 'પોતાના લોકોના જીવ બચાવવા માટે માણસ મજબૂર બની જાય છે. જોઇલે તારી નજર સામે એક ડૉકટરને. પોતાના ઘૂંટણિયે આવી ગયો છે.'

કાજલબા; 'હુ હમણા જ બાપુને કહુ છુ,પુછુ છુ.'

અંશ; 'કાજલબા, તમે પ્રોમીઝ કરી છે.અમને હેલ્પ કરવાની.તમે કસમ પણ લીધી છે.'

સલીમ; 'તમારા રાજા-મહારાજાને લાંછન લાગશે.'

અંશ; 'એક રાજા ‘’વચન આપે એ પછી ફરે નહી’’ તેના પર કલંક લાગશે.'

સલીમ; 'શુ આવા જ વચન આપો છો તમે ? શુ આજ પ્રથા છે તમારી ? આજ આબરુ છે તમારી ?'

કાજલ; કાન પર હાથ મુકી 'બસ-બસ. હુ રાજમહેંલની કસમ ખાવ છુ. આ વાત ત્રણ સિવાય કોઇને ખબર નહી પડે, નહી પડે.

[એ રડવા લાગે છે અંશને સલીમ એકબીજાની સામે જોઇને હસે છે,પોતાના પ્લાનને સફળ થતા જોઇને.અંશ કાજલબાને સાંત્વન આપે છે.]

અંશ; 'લે પાણી પી લે.'

[કાજલ પીવે છે]

અંશ; 'લે પકડ.'

કાજલબા; 'ચારે બાજુ ફેરવીને જુએ છે પછી પુછ્યુ આ શુ છે ?'

સલીમ; 'રેકોર્ડેર.'

કાજલબા; 'તે આનુ શુ કરવુ ?'

અંશ; તેનાથી....' (બાપુ આવી જાય છે)

બાપુ; 'અરે કાજલ,તુ શુ કરે છે ?' (કાજલબા રેકોર્ડેર પાછળ ધીમેથી રાખીને)

કાજલબા ;'થોડા અચકાતા,અચકાતા, બા....પુ....બ...સ આ લોકોને મળવા.'

અંશ; 'અમને દિલાસો આપવા આવ્યા.' [અંશ કાજલબાની વાત કટ કરતા બોલ્યો]

સલીમ; 'જી...જી...'

બાપુ; 'અરે તમે તો હુ આવ્યો તો ડરી ગયા. તમતમારે વાતો કરો મને પ્રોબ્લેમ નથી.'

કાજલબા; ' નહીં, બાપુ બસ,સમાચાર પુછવા એ રાજધર્મ છે, એ જ નિભાવુ છુ.'

બાપુ; 'એ મારી દિકરી છે. રાજકુંવરી અંશ-સલીમ.'

અંશ; 'જી બાપુ,સમયે-સમયે કાજલબા અમને પુછી જાય છે કે અમે કેમ છીએ.?'

બાપુ; 'જી વાતો કરો મારે કામ છે.' (બાપુ પાછળ ફરી ફરીને જોતા-જોતા ચાલ્યા જાય છે.) (સલીમ રેકોર્ડેર કાજલબાને હાથમા આપે છે)

અંશ; 'કાજલ, આ રેકોર્ડેર તારે બાપુના લૅંન્ડલાઇન ફોન પાસે રાખવાનુ છે, બાપુ જે વાત કરે એ રેકોર્ડ થઇ જાયને આપણંને હકિકતની ખબર પડે.'

કાજલબા; 'જી....આપણે જાણી શકીએ કે બાપુને આખરે પરેશાન કરનાર કોણ છે? આત્મા કે જીવતો આત્મા ?'

અંશ; 'જી'

સલીમ; 'હા'

[કાજલબા જતા તહે છે. અંશને સલીમ ખુશ થઇ જાય છે. કાજલબા ટેલિફોનરૂમ સુધી કેમ પહોચવુ એ વિચારતા-વિચરતા જતા રહે છે પોતાના રૂમમા] (ક્રમશ:)