કાવ્યો હરખઘેલી હેમા
કાવ્યો હરખઘેલી હેમા
હેમાંગીને સ્વપને પણ ખ્યાલ ન હતો કે તેનાં મમ્મી અને પપ્પાને પોતાનાં કુળનું અને પૈસાનું ખૂબ અભિમાન છે. બાળકો માતા અને પિતાનાં પ્યારને અને તેમનાં સંબંધને પિછાનતા હોય છે! ખરેખર શું હોય છે તે વખત આવે જાણવાં મળે છે.
આજે હેમાંગી હરખભેર દોડતી આવી. મમ્મીને ખુશ ખબર આપવાં હતાં. ઘરે આવી તો ખબર પડી મમ્મી તો મિત્ર સાથે ‘સંજુ’ જોવા ગઈ છે. ત્રણ વાગ્યાનો સમય હતો એટલે મમ્મીને ઘરે આવતાં સાત અથવા સાડા સાત જરૂર થાય. વળી જો મિત્રો બહાર જમવાં જવાનું નક્કી કરે તો ઘરે આવતાં રાતનાં નવ વાગી જાય.
પપ્પા તો ધંધાને માટે પરદેશ ગયાં હતાં. મોટો ભાઇ બહેનપણીઓમાંથી નવરો પડે તો ઘરે વહેલો આવે ને? હેમાંગીનો બધો ઉમંગ ફુગ્ગામાંથી હવા નિકળી જાય તેમ ફુસ થઈ ગયો.
‘હેમાંગી થોડો સમય મારી સાથે રહે’, હિમેશ કહી કહીને થાક્યો હતો.
ખુશ ખબર આપવાં માટે ઘેલી થયેલી હેમાંગી, હિમેશની વાતને ઠુકરાવી ઘરે આવી. શું પામી? એકલતા અને અફસોસ!
તેને વિચાર કરવાનો સમય મળ્યો. નિરાશા જરૂર થઈ પણ હર્ષનાં આવેશમાં તેને ખંખેરી નાખી.
‘સીતા બાઈ એક કપ મસાલાવાલી ચાય આણિ થોડાં ચિવડા માઝા સાઠી આણ’. કહી ડાઇનિંગ ટેબલ પર આવીને બેઠી. સીતા બાઈએ હેમાંગીને ઉછેરીને મોટી કરી હતી. હવે તે કોલેજમાં જતી થઈ ગઈ એટલે મમ્મીએ તેને રસોડામાં મદદ કરવા રાખી લીધી. હેમાંગી ઘણી વખત પોતાનાં દિલની વાત મમ્મી કરતાં ‘સીતા બાઈ’ને કરતી. નાનપણથી તેનો ખોળો ખુંદ્યો હતો.
મમ્મી તો બસ આખો વખત ‘કીટી પાર્ટી, સિનેમા અને ખરીદીમાં‘ વ્યસ્ત રહેતી. પપ્પા પૈસા બનાવવામાં અને પરદેશ ફરવામાં. પૈસાનો ઘરમાં ધોધમાર વરસાદ વરસતો. તેથી તો મમ્મીને છત્રીની જરૂર ન પડતી. ‘લેક્સસ’માં સદા ફરતી.
હેમાંગી વિચારી રહી, મમ્મીને આ ગમશે ખરું? પપ્પા શું કહેશે?
હા, હેમાંગીનાં પપ્પા ખુબ પૈસાપાત્ર હતાં. કિંતુ હિમેશ તેનાં કરતાં નીચા કુળનો હતો. તેમાં પાછો જૈન. બટાકા પણ તેનાં ઘરમાં ન ખવાય! હેમાંગી ખૂબ આધુનિક વિચાર ધરાવતાં કુટુંબમાં ઉછરી હતી. જ્યારે હિમેશે મમ્મીને મનાવી પોતાનો અભિપ્રાય જણાવ્યો, ત્યારે તેની મમ્મીએ નમતું જોખવું પડ્યું.
હેમાંગીએ, હિમેશનાં મમ્મીની બધી શરત માન્ય રાખી. જે માતા અને પિતાએ અત્યાર સુધી (લગભગ ૨૮ વર્ષ) દીકરાને પાલવ્યો હોય તેમની વિરૂદ્ધ દીકરો ન જઈ શકે. કાલની કોને ખબર છે? કાલની ચિંતામાં આજને બરબાદ કરવી એ ગણિત સાવ ખોટું છે.
વકિલનું ભણતાં બન્નેને પ્રેમ થયો હતો. હવે એ પવિત્ર પ્રેમને લગ્ન દ્વારા વધુ પાવન કરવાં તેઓ તત્પર હતાં.
મમ્મી આવી. હજું તો હેમાંગી કાંઈ કહેવા મુખ ખોલે તે પહેલાં,
"તને એનું કુળ ખબર છે?”
“આપણા કરતાં નીચા કુળનો છે.”
“આ તો મને બહારથી ખબર પડી, કે તારું એની સાથે લફરું છે”.
“તને જરા પણ ભાન નથી.”
“પિતાજીની કે મારી આબરુનો વિચાર સુદ્ધાં ન કર્યો?”
મમ્મીએ રાતનાં દસ વાગે આવતાં સાથે બોંબમારો ચાલુ કર્યો. હેમાંગીને કાંઈ ખબર પડતી ન હતી. એ સ્તબ્ધ બનીને ઉભી હતી. કોઈ જાતનો પ્રતિભાવ ન આપ્યો. તે પળભર તો પથ્થરની પ્રતિમાની જેમ ખોડાઈ ગઈ. મમ્મીનું આ રૂપ તેણે ક્યારેય જોયું ન હતું. તેને મન પોતાની મમ્મી એકદમ આધુનિક અને નવા જમાનાની સાથે કદમ મિલાવી શકે તેવી હતી. હિમેશનાં કુટુંબનો કોઈ હઠાગ્રહ ન હતો. હેમાંગી સ્તબ્ધ થઈ ગઈ. તેનું મગજ એકદમ બરફ જેવું ઠંડુ થઈ ગયું. તેના ઉમંગનાં લીરે લીરા હવામાં લહેરાવાં લાગ્યા.
જ્યારે હોશમાં આવી ત્યારે તેણે મમ્મીને ધમ ધમ કરતી પોતાનાં રૂમમાં જતાં જોઈ. જોરથી બારણું બંધ કરી અંદર જતી રહી. પપ્પા કે ભાઈ તો હતાં નહીં.
સીતાબાઈ ઊંઘી ગઈ હતી ઉંચો અવાજ સાંભળીને બેઠી રહી. જેવાં શેઠાણી રૂમમાં ગયાં ત્યારે આવીને હેમાંગીને બાથ ભરી.
‘બેબી કાય બોલુ નકા. મેં બધું સાંભળ્યું. તુઝી આઈલા પૈસા અને શક્તિનું ખૂબ અભિમાન છે. હું આ તાર ઘરમાં, તારાં માટે નોકરી કરી રહી છું’. ગુજરાતી અને મરાઠી ભાષાની ભેળ બનાવીને બોલી રહી. હેમાંગીને અત્યારે ‘મા’ કરતાં સીતાબાઈ ખૂબ સમજણવાળી અને પ્રેમથી છલકતી દેખાઈ.
હેમાંગીએ પપ્પાજી પાછાં ન આવે ત્યાં સુધી મમ્મી સાથે વાત કરવાનું ટાળ્યું. હજું તેમને આવવાની પાંચ દિવસની વાર હતી. હિમેશે જવાબ માગ્યો તો કહે કે “મારાં પપ્પા આવે પછી બન્નેને વાત કરીશ”.
ત્યાં સુધીમાં વિચારોની ગડમથલ ચાલતી હતી. વકિલ હતી, જાતજાતનાં કિસ્સા સાંભળ્યા હતાં, સુલઝાવ્યા હતાં. આ કયાં જમાનાની વાત મમ્મી કરી રહી છે.
‘જ્યારે બે છોકરા અને બે છોકરીઓ એકબીજા સાથે પરણતાં હોય ત્યારે તેમનાં માતા, પિતા પણ ગુપચૂપ બેસી સંમતિની મહોર મારી રહ્યા હોય છે’.
હિમેશને ધીરે રહીને તૈયાર કર્યો કે જો, ‘કદાચ મારાં મમ્મી અને પપ્પા કોઈ કારણસર ના પાડે તો આપણે અદાલતમાં લગ્ન કરી લઈશું. મારાં તરફથી સીતાબાઈ, જેણે મને બચપનથી ઉછેરી છે તે આવશે.’ ‘પપ્પાજી ખૂબ કમાય છે અને મમ્મી કીટી પાર્ટી, ફેશ્યલ, મેડિક્યોર, પેડિક્યોર અને સમાજમાં મંચ શોભાવવામાં મશગુલ છે. એને કદાચ એનાં મરતબા પ્રમાણે નો જમાઈ જોઈતો હોય તો મને ખબર નથી.
‘હિમેશને નવાઇ લાગી પણ કાંઇ ન બોલવામાં ડહાપણ લાગ્યું. એને હેમાંગી સાથે પ્રેમ હતો. જે છોડ પાંચ વર્ષમાં પાંગરીને સુંદર રીતે સોહી ઉઠ્યો હતો.
હેમાંગીનાં પપ્પાજી આવ્યા. દર વખતે માત્ર ગાડી અને ડ્રાઈવર લેવા જતાં. આ વખતે મમ્મી પપ્પાને લેવા એરપોર્ટ ગઈ. ઘરે આવતાં ગાડીમાં બરાબર ભંભેર્યા હતાં. રાતનાં બે વાગે આવ્યા હોવાથી હેમાંગી સૂઈ ગઈ હતી. સવારનાં બ્રેકફાસ્ટ ટેબલ પર પપ્પાજીનું સ્મિત સાથે અભિવાદન કર્યું ત્યારે તેમનાં મોઢાનાં હાવભાવ જોઈને સમજી ગઈ.
આજે અદાલતમાં બે કેસ હતાં. એક હિમેશનો અને બીજો હેમાંગીનો. બન્નેને આદત હતી જ્યારે કોઈનાં પણ કેસ ચાલતાં હોય ત્યારે બીજાની હાજરી આવશ્યક લેખાતી. હિમેશનો કેસ હતો છોકરીને સાસરીવાળા નોકરી કરવાની ના પાડતાં હતાં. છોકરી કોઈ પણ હિસાબે ઘરે રહેવા તૈયાર ન હતી. તેનો પતિ ‘ઘરનાં કહે તે પ્રમાણે તેણે કરવું જોઈએ તેનો હિમાયતી હતો’.
અદાલતે તેની અરજી ફગાવી દીધી. હિમેશ કેસ જીતી ગયો. છોકરીને નોકરી કરવાની પરવાનગી મળી ગઈ. હિમેશ કેસ જીતી ગયો એટલે બન્ને જણાં ખુશખુશાલ અદાલતની બહાર આવ્યા.
હેમાંગીનાં કેસમાં છોકરી ખૂબ ભણેલી હતી. છોકરો કુટુંબની પરિસ્થિતિને કારણે બી.એ થઈને કમાવાં લાગ્યો હતો. છોકરીનાં માતા અને પિતા છોકરાએ પોતાની દીકરી ભરમાવી, ભોળવી લગ્ન કર્યા તેમ કહેતાં હતાં.’ હેમાંગીનાં કેસની મુદત પડી.
હિમેશ અને હેમાંગી સાંજનાં ચાર વાગે અદાલતમાંથી બહાર નિકળી રહ્યા હતાં. સામેથી સીતાબાઈ અને હિમેશનાં માતા તેમજ પિતા આવતાં જણાયાં. બન્ને એ તેમને આવવાનું જણાવ્યું હતું. સીધા ‘રજીસ્ટર લગ્ન’ કરવાં પહોંચી ગયાં.
હેમાંગીનાં પપ્પા અને મમ્મીને ‘ઓબેરોય’માં રાખેલાં ભવ્ય રિસેપ્શન માટેનું કાર્ડ આપી સીતાબાઈને ઘરે જવા ટેક્સીમાં બેસાડી.