સુવર્ણકાળ

બાંકડા ઉપર બેસી એણે હાશકારો લીધો. બાળકો રમતના મેદાન ઉપર છૂટેલા ઘોડા માફક દોડી ગયા . સવારથી શરૂ થયેલી દોડધામ જાણે હમણાં થોડા સમય માટે શમી હતી . ફરીથી ઘરે પહોંચી હજી રાત્રિનું ભોજન તૈયાર કરવાનું હતું અને ટીવીનું રિમોટ બળજબરીએ ખેંચી બન્નેને પથારી ઉપર ચઢાવવાના હતા . 

દિવસ તો ઢળવા આવ્યો હતો પણ એનો દિવસ હજી ઢળતા ઢળતા ત્રણ કલાક માટે વધુ ખેંચાવાનો હતો . વેકેશન તો ફક્ત બાળકોનું હતું . પોતાના માટે તો એજ દિનચર્યા અને ઘરમાં રહેતા બાળકો ગુણાકાર કરીને વધારતા એક પછી એક કાર્યો . પતિની નિયમિત ઓફિસ અને એમનો સમય સાચવવાની ફરજ વળી જૂદી .

અઠવાડિયામાં ક્યારેક બહાર જઈ વિતાવવા મળતા કેટલાક કલાકો અને આ રમતગમતના મેદાન ઉપર ગાળવા મળતી કેટલીક રાહતની શ્વાસો . જોકે એ કલાકો દરમિયાન પણ બાળકોની કાળજી અને દેખરેખ તો રાખવીજ રહી . નહિતર ભૂલથી એકાદ મિનિટ ધ્યાન હટે નહીં કે દુર્ઘટના જાણે તૈયારજ બેઠી હોય . 

થાકેલા મન જોડે એણે બાંકડા ઉપર ગોઠવાયેલી અન્ય સ્ત્રી તરફ નજર કરી . એક માતાજ કદાચ અન્ય માતાની પરિસ્થિતિ સમજી શકે એ આશાએ એણે પોતાના મનની વાત એ અજાણી સ્ત્રી તરફ હવામાં વહેતી કરી .

" આ વેકેશન શા માટે આવતું હશે ? "

એના શબ્દો થકી અજાણી સ્ત્રીના ચ્હેરા ઉપર વ્યંગ સભર હળવું હાસ્ય ફરી વળ્યું .

" હવે બે અઠવાડિયાજ બાકી રહ્યા છે . થોડી હજુ ધીરજ. " અજાણી સ્ત્રીના શબ્દો થકી પ્રોત્સાહન મળતા હૈયું વધુ છતું થયું .

" શાળાએ જતા હોય ત્યારે દરરોજ ડબ્બામાં જમવાનું પરત થાય અને ઘરમાં હોય ત્યારે દર એકાદ કલાકે ભૂખ ઉપડે . એક કામ પૂરું થતું ન હોય ત્યાં નવુજ કોઈ કામ વધાર્યું હોય . રસોઈ બનાવતા બનાવતા એમના ઝગડાઓ સાંભળવાના એ જુદા . શાળામાં હોય ત્યારે જે કાર્ય ત્રીસ મિનિટમાં પૂરું થતું હોય એજ કાર્ય કરતા વેકેશનમાં બે કલાક નીકળી જાય . ઘરની સાફસફાઈ એ ગાળા દરમ્યાન તદ્દન નિરર્થક . કાર્ટુનના અવાજો અને સંગીતથી કાન દુઃખે એ પાછું અલગ . ટીવી નિહાળવું, ઊંઘ કાઢવી અને શાંતિથી જપીને બેસવું એક સ્વપ્ન બની રહી જાય . બસ હવે બહુ થયું . હવે તો શાળા ક્યારે શરૂ થશે એની એક એક મિનિટ રાહ જોવાની અને તારીખ ઉપર ચોકડીઓ બનાવવાની . " 

અજાણી સ્ત્રી ખડખડાટ હસી પડી .

કદાચ એની હાલત પણ પોતાના જેવીજ હશે . 

" ચિંતા ન કરો . બાળકો મોટા થતા સમય નથી લાગતો . એક વાર મોટા થઇ જાય પછી પોતાના મિત્રો , ત્યાર બાદ પરિવારમાં એવા પરોવાઇ જશે ,ત્યારે આ બધો સમય ખુબજ યાદ આવશે , સુવર્ણકાળ સમો. માતૃત્વની લાગણી ભલે આજીવન સાથે રહેતી હોય પણ માતૃત્વની આ દોડધામ અને થાકનો લ્હાવો આજીવન ન મળશે . "

ધીરે રહી એ અજાણી સ્ત્રી બાંકડો છોડી ઉભી થઇ .

એક પુરુષ જોડે પહોંચેલ બાળકને જોઈ એના ચ્હેરા ઉપર તૃપ્ત સંતોષ છવાઈ ગયો . પોતાના પતિ અને બાળક જોડે એ અત્યંત હળવા અને પ્રફુલ્લિત હાવભાવો જોડે મેદાનની બહાર તરફની દિશામાં આગળ વધી રહી .

બાંકડા ઉપરથી ફાંટી આંખે એ નજર સામેનું દ્રશ્ય નિહાળી રહી .

શરીર અને મનનો બધોજ થાક એજ ઘડીએ અદ્રશ્ય થઇ ગયો .

શાળા ક્યારે શરૂ થશે ,એ વાતથી અજાણી સ્ત્રીના માતૃત્વને કશો ફરક પડવાનો ન હતો એ વાતનો પુરાવો આપતી પોતાના માનસિક વિકલાંગ બાળકનો હાથ ગર્વ સભર થામી એ નિરાંતે આગળ વધી રહી હતી .

આ સુવર્ણકાળ એને માટે આજીવન હતો . માતૃત્વનો થાક અને દોડાદોડી નો લ્હાવો પણ ......