Library
જેવી દ્રષ્ટિ એવી સૃષ્ટિ
જેવી દ્રષ્ટિ એવી સૃષ્ટિ
એક ગામના પાદરે એક વૃક્ષ નીચે એક સાધુ પોતાની નાનીશી ઝૂંપડીમાં રહેતા અને સાધના કરતા. એક વાર ત્યાંથી પસાર થતા એક માણસે એમને પૂછ્યું .
“હું કોઇ સારા ગામમાં રહેવા માંગુ છું. આ ગામના લોકો કેવા છે ?
સાધુએ એ વ્યક્તિને સામો સવાલ કર્યો, “પહેલા તમે રહેતા હતા એ ગામના લોકો કેવા હતા ?”
“સાવ નક્કામા, કકળાટીયા, એમના ત્રાસથી તો મે એ ગામ છોડીને બીજે રહેવાનું નક્કી કર્યું.”
સાધુએ પ્રત્યુત્તર આપ્યો, “તો ભાઇ તને અહીં નહીં ફાવે, આ ગામના લોકો પણ એવા જ છે.”
એ વ્યક્તિ થાકેલી હોવાથી થોડીવાર સાધુની પરવાનગી લઈ ત્યાં પોરો ખાવા બેઠી.
ત્યાં એટલામાં બીજો મુસાફર ત્યાં આવી ઉભો. એણે પણ સાધુને પૂછ્યું.” હું કોઇ સારા ગામની શોધમાં છું. આ ગામના લોકો કેવા છે ?”
“તમે પહેલા રહેતા હતા એ ગામના લોકો કેવા હતા ?” સાધુએ એને પણ પહેલી વ્યક્તિ જેવો જ સવાલ કર્યો.
“અરે ! એ ગામના લોકો તો ખુબ સારી ભાવનાવાળા અને સાલસ હતા પણ ત્યાંના હવાપાણી મને માફક ન આવ્યા માટે ના છૂટકે મારે એ ગામ છોડવું પડ્યું.”
“તો તમે આ ગામમાં જરૂર રહી શકો છો.’ સાધુએ જવાબ આપ્યો. પણ એ જવાબ સાંભળીને પહેલી વ્યક્તિ અત્યંત ગુસ્સે થઈ ગઈ. “બાપજી, આ તે કેવી વિચિત્ર વાત ? થોડીવાર પહેલાં તમે મને કહો છો આ ગામ રહેવા લાયક નથી અને હવે તમે આમને અહીં ખુશીથી વસવાટ કરવાનું કહો છો !”
સાધુએ સરસ જવાબ આપ્યો, “જો ભાઇ જેનામાં ખરાબી હોય એને બધે ખરાબી જ દેખાવાની. એની ખરાબીનો ચેપ અન્યને પણ લાગી જાય આથી મેં તમને અન્ય ગામ શોધી લેવાનું કહ્યું. આ ભાઇને સ્વભાવ સારો છે એટલે એમને સૌ સારા લાગવાના. સંગ એવો રંગ એ ન્યાયે એમની સારપથી એમની આસપાસના લોકોમાં ય સારી ભાવના કેળવાશે ને !”
મૂળ વાત છે દ્રષ્ટિકોણની. કારણ- જેવી દ્રષ્ટિ એવી સૃષ્ટિ. કમળો હોય એને બધે જ પીળું દેખાવાનું. સુંદરતા પામતા પહેલા સુંદર બનવું પડે. મન ચંગા તો કથરોટમેં ગંગા બાકી તો દૂધમાં પોરા કાઢતા લોકોની ક્યાં કમી છે ?
રામદાસની વાત છે. એ રામાયણ લખતા અને શિષ્યોને સંભળાવતા જતા હતા. હનુમાનજી પણ ગુપ્ત રૂપે તેમને સાંભળવા આવીને બેસી ગયા. સમર્થ રામદાસજીએ લખ્યું કે, “હનુમાનજી અશોક વનમાં ગયાં અને ત્યાં તેમણે સફેદ ફૂલો જોયા.” આ સાંભળતાની સાથે જ હનુમાનજી ત્યાં પ્રગટ થઈને બોલ્યા, “મેં ત્યાં સફેદ ફૂલ જોયા જ નથી. તમે ખોટું લખ્યું છે. સુધારી લો.” સમર્થ રામદાસજીએ કહ્યું, “મેં સાચું જ લખ્યું છે ફૂલો તો સફેદ જ હતા. “હનુમાનજી પોતાની જીદ પર અડી રહ્યા. “કેવી વાત કરો છો ! હું સ્વયં અશોક વનમાં ગયો હતો ત્યાં મેં કોઇ સફેદ ફૂલો જોયા જ નથી.” આખરે વાત ભગવાન રામચંદ્રજી પાસે પહોંચી. તેમણે કહ્યું, 'ફૂલો તો સફેદ જ હતા પરંતુ હનુમાનજીની આંખો ક્રોધથી લાલ થઈ રહી હતી એટલે તેમને ફૂલો સફેદ ન દેખાતા તેનો રંગ લાલ દેખાયો.“ આ નાનકડી વાતનો આશય પણ એ જ છે કે સંસાર તરફ પણ આપણી દ્રષ્ટિ જેવી હશે સંસારમાં પણ એવું જ દ્રષ્ટિ ગોચર થશે.
