યે રિશ્તા તેરા મેરા - 16

સાંજ પડી ગઇ. દિવસ આથમી રહ્યો, સુર્યનો પ્રકાશ ઓસરવા લાગ્યોને રાતની છાય બેસવા લાગી, મંદિરની ઝાલર સંભળાવા લાગી, અંશને મહેક આવે છે. ઘેર કોઇને ખબર નથી. સમય પાણીની જેમ રેલાય રહ્યો. જેટલાને પૂછ્યું બધા એ એક જ જવાબ આપ્યો "જુની હવેલીમા" ભુત-પ્રેત થાય છે, ત્યાંથી જ બેન નીકળ્યાં હોવા જોઇએ.

એક ડૉક્ટર હારી ગયો. સાઇંસવાળો હારી ગયો. પોતાના માણસને આમ ખોવાતું જોઈ તેને લાગ્યું આ વાત તે બચપણથી સાંભળતો આવ્યો છે. હવે, તે સાચી સાબિત થઇને તે મહેકને નહી મેળવી શકે ! બીજું તે ઘરના લોકોને શું જવાબ આપશે ? તે શું મોં બતાવશે ? એકવાર જીવથી ગયેલી મહેક આવીને પાછી જતી પણ રહી કે શું ? આમ, અંશની હિંમત પણ "લખોટી" માફક જ વેરાય ગઇ.

"ગગન થાળ તું શું ખરેખર જ મારી મહેકને સિતારો બનાવી ગયો?"

ત્યાજ એક માણસ રીક્ષાનો હોર્ન મારતો આવી રહ્યો. ઘણા હોર્ન માર્યા પછી તે નીચે ઉતર્યોને અંશના બંને બેગ પોતાના હાથમાં લઇને બોલ્યો; "અંશ, ભાઇજાન ! ટ્રેન તો જતી રહી, હું ઘેર જ જાવ છું. તમે બેસી જાવ."

અંશ; સલીમ !

સલીમ; જી, ભાઇજાન !

અંશ; શું "જુની હવેલીમાં" ખરેખર "ભુતપ્રેત" થાય છે ?

સલીમ; ભાઇજાન ! સાચીવાત તો "અલ્લાહતાલા" જાણે પણ લોકો વાતો જુરુર કરે છે. પણ ભાઇજાન, તું આવું કેમ પૂછે છે? તું તો ડૉ. યાર... ચલ... ચલ હવે...

અંશ; [સલીમને રોકતા બોલ્યો] મહેક ૫ઃ૭ની ગઇ હજુય આવી નથી. [સલીમે બેગ નીચે મુક્યા હેં અલ્લાહ ! ] [અંશના બંને ખભ્ભા પકડીને બોલ્યો] શું વાત કરો છો ભાઇજાન ?

અંશ; સાચી વાત !

સલીમ; ભાઇજાન અંધારું થઇ રહ્યું ! હવે ?

અંશ; તું સામાન લઇને ઘેર જા, હું મહેકને શોધવા જાવ છું.

સલીમ; ના, ભાઇજાન ! એ મારી પણ બેન છે. "હું હમણાં જ નવશાદ, હુસેન, આદમને ઇરફાનને બોલાવું છું."

અંશ; કેમ?

સલીમ; સાથ રહે ! [સલીમે આદમને કોલ કરીને આવવા કહ્યું દોસ્તોને લઇને] ભાઇજાન, આ "કાલીછાયામાં" જવા માટે બીજા જોડે હોય તો સારું પડે !

અંશ; સલીમ...

સલીમ; ભાઇજાન, આપણે "રાજમહેલના" રસ્તા પર જ જઇએ, શાયદ મહેક સામે પણ મળે ?

અંશ: ના આવવી હોત તો આવી ગઈ હોત ! બન્ને વાતો કરવા લાગ્યા.

અંશ; શું ખરેખર આ દુનિયામા ભૂતપ્રેત છે ?

સલીમ; ભાઇજાન, જીન-જીનાત છે કે નહીં તે અલ્લાહ જાણે?

અંશ; સલીમ એ લોકો...

સલીમ; ભાઇજાન, જલ્દબાઝી નહીં, ખુદા ખેર કરેગા !

અંશ; મહેકને કેટલો ડર લાગતો હશે ?

સલીમ; હમમ

અંશ; શું થશે ? હું ગયો હોત તો કશું ન તું પણ...

સલીમ; ભાઇજાન, લો આવી પણ ગયા, ૩૦ મિનિટમાં મારા મિત્રો હાજર.

નવશાદ; બોલ ભાઇજાન કોને ટપકાવવાનું છે ? આ મારી શમશેર...

સલીમ; આજે જીન છે કે નહીં એ પાક્કુ કરવાનું છે ?

હુસેન; શું ભાઇજાન આમ ખુલ્લી તલવારે દોડાવો છો ?

સલીમ; લે... મારી "દીદી" ગાયબ થઇ છે !

આદમ; શું ?

સલીમ; જી મહેક...

હુસેન; ઓહ, નો !

નવશાદ; સલીમ ભાઇજાન આજે તો જોઇ જ લઇએ ! આ ૨૫ વર્ષથી ચાલે છે એ શું છે ?

ઇરફાન; "યે મેરે ખુદા અગર હમ સબ અપની બહન કો બચાને વાસ્તે જા રહે હૈ, તો મેરે મૌલા કરમ કર, અગર હમ નેક કામ કર રહે હૈ તો હમારા હર એક કદમ મંઝીલ કી ઓર બઢા. યે મેરે ખુદા હમે તુમ્હારી ગિરફ્ત મે લે તાકી હમ નૈકી કી રાહ કો બુલંદ કર પાયે.હે ખુદા ! હમે રાહ દિખા !"

અંશ; [ખુદા સામે મદદ માંગતો હોય તેમ બંન્ને હાથથી] આમીન ! બધા એ અંશ સામે જોયુને ઇરફાન,સલીમ,હુસેન,આદમ] આમીન ! બોલ્યા.

સુવર્ણનગરનો એક ભાગ ગાઢ જંગલને ડુંગરથી ઘેરાયેલો છે તો વચ્ચે મોટી નદીને એક બાજુ સુવર્ણનગર ગામ. રેલવે સ્ટેશનથી પોણૉ કી.મી દુર "રાજમહેલ" આવે આ અમીરવર્ગનો એરીયા, વચ્ચે મધ્યમવર્ગનો એરીયાને છેવાડે ગરીબવર્ગ. આ ગરીબવર્ગના લોકો અમીરવર્ગના ઘરમાને મહેલ કે હવેલીમાં કામ કરવા પણ આવે ને પોતાનું ગુજરાન ચલાવે. "રાજમહલથી" જમણી બાજુ ઓરસ-ચોરસ એક કી.મી ગાઢ જંગલ. જ્યાંથી મહેક નીકળીતી રેલવે સ્ટેશન જવા માટે. રાજમહેલથી ૧૦૦ ફૂટ દૂર "પુરાણી રાજાશાહી હવેલી".

મોટી હવેલીને મોટુ ફળિયું. જ્યાં એક-એક ફૂટ પાંદડાના થર જામી ગયા છે. ફળિયામાં ઉભો "તુલસીક્યારો" છે ને "તુલસીક્યારાની" કોતરણી અવર્ણીય છે. જેમાં તુલસીમાં સુકાય ગયા છે ને તુલસીમાનું સૂકું મૂળિયું હજુય વિધમાન છે.

આ હવેલીની બહારની દીવાલો પર કૃષ્ણ જન્મથી લઇને તેના મૃત્યુ સુધીની તમામ કોતરણી કંડારેલી છે. એ કૃષ્ણ જન્મ, યમુનામાં સુડલામાં લઇને જતા વાસુદેવજી, અઘાસુર, બકાસુર, કાગાસુર, રાધાનો પ્રેમ, રુકમણિને ભાલકાતીર્થ, આ બધા જ સ્થાનના દ્રશ્યો જાણે કૃષ્ણના જીવનને જીવંત કરે છે.

અંદર દરેક ઓરડાને રૂમમાં રામ જન્મથી તેના દેહવિલય સુધીની તમામ ધટનાનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે. આ બધી જ કોતરણી જાણે રામને કૃષ્ણ હજુ જીવંત હોવાનો પુરાવો પૂરે તેવું લાગે છે. હાલની પરિસ્થિતિ કંઇક અલગ છે. આ હવેલી નાનકડા જંગલનો એક ભાગ બની ગઇ છે. "ભુતપ્રેતને આત્માનુ નિવાસસ્થાન બની ગઇ છે."

બધા જ મિત્રો આ હવેલી સુધી પહોંચી જાય છે. તેના દરવાજા પાસે આવીને જોવા લાગે છે. બધા એકબીજાને ચુપ-ચુપ કરે છે. રેલવે સ્ટેશનથી બધાના હાથમાં તલવાર છે. એ પણ મ્યાન બહાર છે. જ્યારે અંશના હાથમાં માત્ર એક જ ફૂટનું ધારદાર ચપ્પુ છે. એ પણ સલીમે 'તારી રક્ષા માટે' કહીને આપ્યું છે. આગળ સલીમ બોલ્યો, 'ડૉ. અંશ, તમારું કામ ઘાવ પર મરહમ લગાવવાનું છે, નહીં કે ઘાવ આપવાનું.'

અંશ; જી... તું સાચું કહે છે

હજુ મિત્રો હવેલીની નજીક-નજીક આંટા મારે છે. ત્યાં જ કોઇ પાચેક માણસો સફેદ કપડામાં રેલવે સ્ટેશન તરફ જતા જોવા મળ્યા. આ મિત્રો એ તેનો પીછો કર્યો પણ થોડીવારમાં એ ગાયબ થઈ ગયા.

પછી મિત્રો તેની શોધખોળ કરવા લાગ્યાને રેલવે સ્ટેશન સુધી પહોંચી ગયા. પણ કોઇ જોવા ન મળ્યું. થાકીને બધા વાતો કરવા લાગ્યા અને બેસી ગયા.

નવશાદ; મારા અમ્મી કહે છે એક પાક જીન હોયને એક નાપાક. પાક જીન મનુષ્યને હેલ્પ કરે છે ને નાપાક હેરાન કરે છે.

આદમ; નાપાક તો "જન્નતનશીન" પણ કરી દે !

હુસેન; તેઓ મોટા કદમાને ઊંચા હોય છે.

ઇરફાન; એ આપણને ખૂબ જ ડરાવેને હેરાન કરે [એક્શન સાથે] હૂ...હૂ....હૂ....હૂ ઓ.... [ઘડીભર બધા ડરી જાય છે.]

સલીમ; છોડો આ ફાલતુ વાતો, જે કરવાનું છે એ જ કરોને?

ત્યાં જ થોડે દૂર કોઇ સફેદ વસ્ત્રમાં જતુ દેખાયું. આ સમયે કોઇ જ ઉભું ન થયું. ડરામણી વાતોથી ડરી જઇને એકબીજાને વળગીને લપાઇને બેસી ગયા. એ લોકો પાછા ફરી ગયા પુરાણી હવેલીના રસ્તે પણ કોઇ પાછળ ન ગયું એ સફેદ વસ્ત્રધારીની.

અંશ; હવે, આપણે સવારે રાજાસાહેબને જ મળીશું.

સલીમ; જી

બધા; જી... એ...મ કહ્યું.

(આ સમયે રાજાસાહેબ પાસે ન જવાય કેમ કે રાતના ૧૧ વાગી ગયા. રાજમહેલ બંદ થય ગયો હોય પણ કેમેય કરી સવાર પડે ને રાજાસાહેબ પાસે જવાય. અંશ માટે આ રાત્રી તેની જિંદગીની સૌથી લાંબી રાત્રી થઈ પડી.)

[સુર્યોદય થયોને સુર્યના સોનેરી કિરણો નીકળ્યા. રાજાસાહેબની હવેલીમાં થોડી મોડી ચહલ-પહલ થવા લાગી. રાજમહેલનો રજવાડી દરવાજો ખુલ્યો.સેવકો અંદર જતા દેખાવા લાગ્યા. રાજમહેલની સફાઇ થવા લાગી. આરતીબા આવીને તુલસી પૂજા કરવા લાગ્યા. થોડીવાર પછી સુર્યને નમસ્કાર કરતા રાજાસાહેબ દેખાયા, પછી થોડીવારે રાજકુંવરી કાજલબા તેના ભીના વાળને સરખા કરતા દેખાયા... આ બધું પેલા મિત્રો દૂરથી ટેકરી પરથી આ મિત્રો બધું જોઇ રહ્યા.]

સલીમ; અંશ, હવે જઇએ

અંશ; હમમ

ઇરફાન; લાગે છે રાજમહેલમાં સવાર થઇ ગઇ. કળીઓ ફૂલ બની ગઇને આહ... સુગંધ અહીં આવવા લાગી.

[આ સમયે કાજલબા ભીનાવાળને સહેલાવતા સીડી નીચે ઉતરી રહ્યા. ઇરફાન તેને જોય રહ્યો એટલે જ એ બોલ્યો]

સલીમ; ઇરફાન

ઇરફાન; સલામ ભાઇ જાન !

[બધા રાજમહેલમાં જાય છે ને રાજાસાહેબને મળવા માટે નીચે બોલાવવા અંશ કહે છે. એક સેવક ઉપર જાય છે, રાજાસાહેબ જય શ્રી ક્રિશ્ના ! આપને નીચે અંશને તેના સાથી મિત્ર બોલાવે છે. રાજાસાહેબ, રાણીસાહેબા, કાજલબા, ભગીરથભા બધા નાસ્તો છોડીને નીચે જાય છે.]

અંશને તમામ મિત્રો રાજાસાહેબને પ્રણામ કહે છે.

રાજાસાહેબ; પ્રણામ ! બોલ અંશ શું થયું ? આમ સવાર-સવારમાં કેમ આવવું થયું ?

અંશ કાલે ૫ વાગાથી અત્યાર સુધી જે થયું એ બધું જ રાજાસાહેબને રજેરજ સાચે સાચું કહી દે છે. રાજા સાહેબ સાંભળીને ડરી જાય છે કાજલબાની આંખો ફાટી જાય છે આરતીબા હે ઇશ્વર ! ન થવાનું તે શું કર્યુ હે માતાજી. રાજાસાહેબ ડરી જાય છે ને બોલતા અચાકાય છે. તે કશુક અજુગતું થય ગયું તેવું ફીલ કરે છે. રાજાસાહે હૂકમ કરે છે.

રાજાસાહેબ; સેનાસૈનિકો ! આ બાજુને પેલી બાજુ ૮-૮ની ટુકડી તેનાત થય જાવ. હવે પછી આ વિસ્તારમાં કોઇ ચકલું પણ ન ફરકવું જોઇએ.

સેનાસેનાપતિ; જી મહારાજા !

અંશ; પણ ?

કાજલબા; અંશ... પાપાનો આજ અસૂલ છે. એક જીવ માટે એ તમારા બધાનો જીવ જોખમમાં ન મૂકી શકે?

આરતીબા; અંશ, એ આ વિસ્તારના રાજા છે ને તેની પ્રજાનું રક્ષણ કરવું એ તેની ફરજ.

ભગીરથભા; અંશભાઇ, લોકશાહીમાં પણ ચાર ગામમાં રાજાશાહી ચાલે છે તેનું કારણ રાજાસાહેબનો સ્વભાવ જ છે.

સલીમ; બધું જ સાચું પણ, ત્યાં ગયા વગર ખબર કેમ પડશે...?

રજાસાહેબ; મહેકને શોધવાની અને સલામત લાવવાની જવાબદારી મારી છે તમે નિશ્ચિંત થઇ જાવ, મહેક સહી-સલામત આવી જશે.

સલીમ; પણ કેમ? તમે ભૂતપ્રેત-આત્માના મિત્ર છો?

કાજલબા; ના, એ મિત્ર નથી ! પણ એ લોકો બાપુનો કોંટેક અવશ્ય કરે છે.

અંશ; પણ કેમ?

કાજલબા; પૈસા માટે ! પુરાણી હવેલીનો ટેલિફોનને રાજમહેલનો ટેલીફોન બંન્ને કનેકટ છે. એટલે એ લોકો જ્યારે પણ કોઇ વ્યક્તિ ફસાવે ત્યારે બાપુનો કોંટેક અવશ્ય કરે છે. પૈસા માટે યા સોના માટે. એ લોકોને "કીડનેપ" જ આ બે વસ્તુ માટે કરે છે.

રાજાસાહેબ; જી... હા... બિલકુલ સાચી વાત.

અંશ; પણ...?

રાજાસાહેબ; જા... અંશ... હવે બે જ કલાકમાં ફોન આવશે. તું ચિંતા ન કર. કાજલબા તમે આ લોકોની મહેમાનગતિની વ્યવસ્થા કરો.

[સલીમ, અંશને તેના મિત્રોના મનમાં અનેક પ્રશ્ન ગુંજી રહ્યા ભુતપ્રેત-આત્માને જીન –જીનાતને પૈસા કે સોનાની શું જરુર છે? આ બધું શું ચાલે છે હવેલીમાં ? આ કોની સાજીશ છે ? શું રાજાસાહેબને કોઇ દ્વારા ફસાવેલા છે કે પછી બીજું કશું છે?]

વધુ આવતા અંકે....