Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

Tanvi Tandel

Inspirational Romance Tragedy

3  

Tanvi Tandel

Inspirational Romance Tragedy

સૌભાગ્ય

સૌભાગ્ય

5 mins
14.9K


કેલેન્ડર પર નજર પડી... બરાબર સત્તરમી તારીખ. આજે મહિનો થઇ ગયો... એ જ તારીખ, પતિના મરણને એ કમનસીબ દિવસને યાદ કરી રહ્યાં સંતોષબેન.

સંતોષ બેન એક પતિવ્રતા સન્નારી. પોતે પતિ સાથે સુંદર ઘરસંસાર ચલાવતાં હતાં. એક પુત્ર ને એક પુત્રી. પરફેક્ટ ફેમિલી એમનું. લગ્ન જીવનના ચોવીસ વરસ થયાં હતાં. આટલા વર્ષોમાં ક્યારેય સંતોષબેન તરફથી મનસુખલાલને કોઈ તકલીફ નહોતી પડી. બન્ને પતિ પત્ની સમાજના એક આદર્શ જોડામાં ગણાતાં. લગ્ન મરણ કે જ્ઞાતિના ગમે તે પ્રસંગે બન્ને પતિ પત્ની સાથે જ જાય. ખૂબ ચીવટથી સંતોષબેન ઘરકામ કરતાં અને કરકસર થકી સરસ રીતે ઘરખર્ચને પહોંચી વળતાં. મનસુખલાલ પણ સારું કમાતા. બન્નેએ પોતાના પુત્રને સારું ભવિષ્ય આપ્યું હતું. પુત્રીના મોભાદાર સારા ઘરે લગ્ન કરાવી મનસુખલાલ સાથે વાનપ્રસ્થાશ્રમ ભોગવતા હતા. મનસુખલાલ હવે રીટાયર્ડ થયા હતા.

નોકરી કરતા ત્યારે તો મનસુખલાલનો જોરદાર દબદબો હતો. બધું ટાઇમસર જ જોઈએ. સમયના ચુસ્ત આગ્રહી. સંતોષબેન બધુંજ એમના મુજબ જ કરે. એમના ટાઈમ ટેબલને ફોલો કરવામાં જ આખી જિંદગી પૂરી કરી હતી. છતાં ક્યારેય કોઈ ફરિયાદ ન હોય. પતિની સેવા બસ એ જ એમનો ધર્મ. સવારે ઉઠતાંની સાથે ગરમાગરમ રોટલી ઉતરી જાય પછી જ એ ચા પીએ. એમનું ઘડિયાળ. પાકિટ, કપડાં બધુંજ બેડ પર તૈયાર જોઈયે .એક પરફેક્ટ ગૃહિણી બની ને આટલા વર્ષો મનસુખલાલ ને સાચવતા.

રીટાયર્ડ થયા પછી પણ સમયનો સદુપયોગ કરવો એમજ એમનું માનવું. રોજ કંઇક વિશેષ હોય. બધું બરાબર ચાલતું હતું અને અચાનક હાર્ટ એટેકના અણધાર્યા હુમલાથી એમનું મૃત્યુ થયું. જિંદગી ભર જેના સાથનું વ્યસન થઈ ગયું હતું એ આમ અચાનક જતાં રહ્યા. આ આઘાત જીરવવો એમને માટે બહુ મુશ્કેલ બની ગયો. હંમેશ માટે સંતોષબેન એકલાં પડી ગયાં.

ઘરની બહાર નીકળવું બંધ કરી દીધું. બજારમાં મનસુખલાલ જોડે જ જતાં... બોલવાનું પણ બંધ થઈ ગયું હતું. મહિનાથી જીવન ચાલતું હતું પણ બધું નીરસ બની ગયું. ગઈ કાલે જ વહુએ ચોળી તુરિયાનું શાક બનાવ્યું હતું. હા, મનસુખલાલને બહુ ભાવતું... સંતોષ બેનથી એક કોળિયો પણ ગળે ન ઉતરી શકાયો. ડિશ એમની એમ મૂકી એ ઉંભા થઈ ગયાં. વારંવાર ઘણી બધી બાબતો એમને મનસુખલાલની યાદ અપાવતી.

દીકરો આરવ ઘણો સારો હતો... એકદમ મનસુખલાલ કોપી જ... નોકરી કરતો હતો. પુત્રવધુ તો એથીય સવાયી. સંતોષ બેનને દરેક રીતે સાચવતી. બન્ને જણા માને એકલું ના લાગે એ માટે વાતો કરવા બહુ પ્રયત્નો કરતા. સસરાના મૃત્યુ પછી તો સંતોષ બેનને કોઈ પણ ઘરકામ પણ ના કરવા દેતી. નોકરી કરે તો પણ ઘરનું કામ જાતે બધું પતાવીને જ જતી. પણ સંતોષ બેનને કામ કરવું હતું પણ કરે શું?

વહુ બેટા... નવરા સમય ન જાય... એથી સારું કે કામ કરીએ... લાવ આ કામ હું કરી દઉં...

પણ આર્જવી તો ના જ પાડે.

સમાજમાં પણ લોકો સંતોષ બેનની પુત્રવધુને વખાણતાં કે વહુ હોય તો આર્જવી જેવી. બન્નેની એક સુંદર દીકરી હતી પરી. સંતોષબેન એની સાથે સમય પસાર કરતાં. વહુ ને દીકરો ઓફિસ જાય ને પરી સ્કૂલમાં જાય ત્યારે ખાલી ઘર સંતોષ બેનને વધુ દુઃખી કરતું.

આજે એવું જ થયું. આર્જવી ને આરવ ઓફિસે ગયાં. પરી સ્કૂલમાં ગઈ હતી. સંતોષ બેન એક ખૂણામાં બેસી સૂનમૂન બેસી રહ્યાં હતાં. મનસુખલાલ ના મૃત્યુ પછી પંદરેક દિવસ તો ઘરમાં કોઈ ને કોઈ હોયજ. પણ બધા પોતપોતાના કામમાં જોડાઈ ગયાં હતાં. વહુ દીકરો પણ કેટલી રજા પાડે ? થોડા દિવસોથી એકલાં જ હોય બપોરના સમયે. થોડું જમીને એ ભૂતકાળમાં થોડો સમય સરી જતા જ્યાં જીવનના સુંદર પડાવો હતા, જ્યાં મનસુખલાલ હતા, મધુર વાતો, ખાટી મીઠી રકઝક, સુખી દાંપત્યની છબી હતી.

"અરે, મનસુખલાલ તમે?"

"હા, સંતુ..." (પ્રેમથી એ આ નામથી બોલાવતા.)

"સંતુ, ચાલને મારી સાથે... તૈયાર થઈ જા..."

સંતોષ બેન તો ફટાફટ રૂમમાં ગયાં. મનસુખલાલના ગુસ્સાથી એ પરિચિત. એમને ક્યાંય પણ જવાનું હોય તો સંતોષ તૈયાર થવામાં વધારે સમય લે એ ના ગમે. કબાટ ખોલ્યો. પણ આ શું...? ક્યાં ગઈ બધી સાડીઓ...? કબાટમાં બધી રંગવિહિન સાડીઓ જ ... અરે સફેદ રંગ તો મનસુખલાલ બેસણાંનો રંગ ઓળખાવતા. નફરત હતી એમને આ રંગ પ્રત્યે. સંતોષ બેનનું મન પડી ગયું.

અરે, ઉતાવળ કરને સંતુ... મોડું થશે... બહારથી અવાજ આવ્યો.

સંતોષ બેન તો હજુ સાડી શોધતાં હતાં. એ બેબાકળા બની ગયા. એટલામાં જ નજર એક નીચે દબાય રહેલી મોતીઓના ભરત વાળી સુંદર આસમાની સાડી પર નજર ગયી... હા... આ સાડી તો મનુને ખૂબ ગમે. એ જ તો લાવેલા પેલા વેલણ તાઇન... ના પેલું... શું...? હા, પ્રેમીઓનો દિવસ... ના વખતે સાડી પહેરીને તૈયાર થઈ ગયાં.

બહાર નીકળી મનસુખલાલને પૂછ્યું, "કેવી લાગુ છું ?"

"અરે... આ ..... શું...?" કોઈ નજરે ના પડ્યું. આખા ઘરમાં ફરી વળ્યા. "અરે અહીં જ તો હતા...!"

"અરે, સાંભળો છો? કહું છું... લો તૈયાર..."

પણ ઘરમાં તો કોઈ હતું જ નહિ. સંતોષ બેન વધુ ચિડાયાં. થોડીવારમાં નજર ફૂલોની માળા પહેરાવેલ ફોટા પર પડી. બાજુમાં મુકેલ ખુરસી જ્યાં કાયમ બેસી પેપર વાંચતા એ પણ ખાલી પડેલી હતી...

લાંબો નિ"સાસો નંખાય ગયો.

"અરે, મને શું થાય છે ? કેમ આટલા દિવસો પછી... આભાસ થયો... એ તો મને આ સંસારમાં એકલી મૂકી અનંત યાત્રાએ નીકળી ગયા."

ફરી એ દિવસ જ્યારે મૃત્યુ થયું હતું... ત્યારનું એમનું એ પાર્થિવ શરીર, એ લોકોની ભીડ, એમનું હૈયાફાટ રુદન, એ પોતાનાથી કાયમ માટે દૂર જય રહેલા મનસુખલાલ... બધું તાજુ થઇ ગયું. એ દ્ર્શ્યો આંખો આગળ આલેખાયા.

પોતાને એકલી મૂકવા બદલ ફોટા પાસે ઊંભા ઊભા ઠપકો પણ આપ્યો. હ્રદય રડું રડું થઇ રહ્યું. પોતાની સાડી જોઈ ફરી... અશ્રુઓને રોકાયા નહિ... ને જાણે ચોમાસાના ત્રણેય માસ એકવારમાં વરસી જાય એમ વરસાદ બની છલકાયા... એમ ને એમ બેસી રહ્યાં એ જ ખુરસી પર.

ઘડિયાળમાં પાંચના ટકોરા થયાં. વહુ ઓફિસથી ઘરે આવી. ડોર બેલ વગાડી પણ ઘર ખુલ્યું જ નહિ. આર્જવીએ જોયું તો દરવાજો અધખુલ્લી હાલતમાં હતો.

અંદર જઈ ખુરસી પર સૂતેલા સંતોષ બેનને જોયાં. બા આટલા મોડા ક્યારેય ઊંઘતા નહિ. ઓફિસથી આવે આર્જવી ત્યારે તો જાગે જ. બે ત્રણ બૂમ મારી પણ સંતોષ બેન ઊઠ્યાંજ નહિ. નજીક જઇ જોયું... અરે આ..... શું? સંતોષ બેનનું માથું ધળી પડ્યું. ફટાફટ આરવને ફોન કર્યો. આરવ ૧૦૮ બોલાવી દોડતો આવ્યો પણ... સંતોષ બેન તો મનસુખલાલ સાથે ફરવા, એમની અલગ દુનિયામાં, એ જ તારીખે... સમયસર પહોંચી ગયા હતાં. ક્યાંક મોડું ના પડાય...


Rate this content
Log in

Similar gujarati story from Inspirational