ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସ୍ବପ୍ନ

କବିତା=୧୬

ଆଜି ଶିଶୁ ହେବ କାଲି ନାଗରିକ

ଏକଥାକୁ ଭୁଲ ନାହିଁ

ସେମାନେ ଯେ ଆମ ଦେଶ ଭବିଷ୍ୟତ

ଏକଥା ଅଜଣା ନାହିଁ ।

ଗରୀବ ଶିଶୁର ଦୁଃଖ ଯେ ଅନେକ

ପାଏ ସିଏ ନିର୍ଯାତନା

କଳ କାରଖାନା ହୋଟେଲରେ ଖଟି

ହୁଏ ସିଏ ଆନମନା ।

ପାଠ ପଢି ସିଏ ହେବ ଯେ ମଣିଷ

ଦେଖୁ ଥାଏ କେତେ ସ୍ବପ୍ନ

କାହାରି ଦୟା ଯେ ନ ଥାଏ ତା ପରେ

ଅଧୁରା ରହେ ତା ସ୍ବପ୍ନ ।

ନିଜେ ମୁଁ ଦେଖିଛି ରାସ୍ତାର କଡରେ

ବିକଳରେ ଥାନ୍ତି ଚାହିଁ

ବଡ଼ ବଡ଼ିଆଙ୍କ ଛୁଆ ଯେତେବେଳେ

ଯାଉଥାନ୍ତି ଧରି ବହି ।

ବାପା ମା ତାଙ୍କ ଗରୀବରେ ଗଣା

ପାଖରେ ନଥାଏ ପଇସା

ପେଟକୁ ମୁଠାଏ ଦାନା ଦେବା ପାଇଁ

କରୁଥାନ୍ତି ସିଏ ବେଉସା ।

ପିଲାଙ୍କୁ ଛାଡନ୍ତି ଖଣି ଖାଦାନରେ

ହୋଟେଲରେ ପର ଘରେ

ଖଟି ଖଟି ପିଲା ହୁଅନ୍ତି ନୟାନ୍ତ

ଖାଦ୍ୟ ମିଲେନି ଭଲରେ ।

ଯାହା ତାହା ମିଳେ ବାସି ଛଡା ଖାଦ୍ୟ

ଭୋକ ବିକଳରେ ଖା'ନ୍ତି

ସବୁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ମନରେ ମାରି

ଆଖିର ଲୁହକୁ ପିଅନ୍ତି ।

ପିଲାମାନ ତୁମେ ଦେଶ ଭବିଷ୍ୟତ

ଉଠାଅ ସଂକଳ୍ପ ସ୍ୱର

ନିଜ ସ୍ଵାଧୀନରେ ମଣିଷ ହୋଇ

ପରିଚିତ କର ନିଜର ।।

,*******

ଅମ୍ବିକା ସ୍ୱାଇଁ