ଭାରତ ମାଆର ବାହାଦୁର ଲାଲ୍

ସୈନିକ କୃଷକ ହିତେ  ପ୍ରାଣ ଯା' ଆତୁର

ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ ତୁମେ  ଲାଲବାହାଦୁର ।

ଅଭାବ ଅନୀତି ସାଥେ   ଟାଉଟର ନୀତି

ଭରିଥିଲା ଜାତିପ୍ରାଣେ   ଥିଲା ଧର୍ମଭୀତି ।

ଘାରିଥିଲା ଜନତାଙ୍କୁ   ଅଭାବ ଓ ଦୈନ୍ୟ

ଭଗାରି ରଚିତ ବ୍ୟୂହେ ଫଶିଥିଲେ ସୈନ୍ୟ ।

ମୁକ୍ତି ନାମେ ବିଭାଜିତ  ସୀମାନ୍ତେ ଜନତା

ଉଜୁଡା ଇଜ୍ଜତେ କାହିଁ    ନଥିଲା ସମତା ।

ମୁକ୍ତିକାମୀ ରକ୍ତମୁଖା   ଭ୍ରାତୃଦ୍ରୋହ ବଳେ

ସ୍ବାଧୀନତା ଜାଣିଥିଲେ ସ୍ବାର୍ଥାନ୍ବେଷୀ ଦଳେ ।

ଶୋଷିତ ଅଙ୍ଗକୁ କନା  ପେଟେ ନାହିଁ ଅନ୍ନ

ଶତ୍ରୁଙ୍କ ଘେରରେ ଯେତେ  ସଙ୍କଟ ଆସନ୍ନ ।

ନେହେରୁ ଶରୀର ଛାଡି ଗଲେ ଆରପାରେ

ଶାସ୍ତ୍ରୀ ତୁମ କାନ୍ଧ ଭାରୀ  ସଙ୍କଟର ଭାରେ ।

ସାମନ୍ତବାଦର ଦ୍ବାରେ   ଘୃଣ୍ୟ ରାଜନୀତି

ଶୋଷିତ ଜନତା ମନେ  ଥିଲା ଭୟଭୀତି ।

ଭାଇର ବୁକୁରେ ଗୁଳି   ବିବେକ ତ ନାହିଁ

ଯୁବକ ବିପ୍ଳବେ ମାତେ   ସ୍ବରାଜକୁ ଚାହିଁ ।

କବାଟ କୋଣରେ ବନ୍ଧା  ନାରୀଙ୍କ କଷଣ

ଶିକ୍ଷା ଓ ପ୍ରଗତି ପାଇଁ  ସହେ ଯେ' ଦୂଷଣ ।

ବିଫଳ ଅହିଂସା ନୀତି   ପ୍ରତିଶୋଧ ନିଆଁ

ପଡୋଶୀର ହୃଦ ଜଳେ ,  ସଶସ୍ତ୍ର ଦୁନିଆ ।

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ପୀଡା ଯେଣୁ   କରିଲ ସହନ

ଦେଶର ଉତ୍ଥାନେ ତେଣୁ   କଳ୍ପିଲ ବହନ ।

ସରଳ ଜୀବନ ବହି    ବିଳାସକୁ ତେଜି

ଜନତାଙ୍କ ସୁଖ ଦୁଃଖ   ପାରିଥିଲ ହେଜି ।

ସ୍ଳୋଗାନ ଉଦ୍ଘୋଷ କଲ  ଜାଣି ଷଡଯନ୍ତ୍ର

ଜୟ ହେ ଯବାନ ଜୟ  କିଷାନ -ଏ ମନ୍ତ୍ର ।