ଜାଗୃତି

ରୁଧିର ନୁଁହ     ବଧିର ନୁଁହ

       କାହିଁକି ରହିଛି ମୁକ ।

ଉତ୍କଳ ବୀର    ସନ୍ତାନ ତୁମେ      

       ଜାଗି ଉଠ ଜଗି ଉଠ ।

ସ୍ୱାର୍ଥେ ଅନ୍ଧାରି    ନ ହୁଅ ଭାଇ      

       ସ୍ୱାର୍ଥ ତ ନୁଁହଇ ବଡ଼ ।

ସ୍ୱାର୍ଥେ ମାନବ    ଭୁଲିଯାଏ ପରା       

       ହିତା ହିତ ଜ୍ଞାନ ତାର ।

ଜାତିର ଟେକ    ରଖିଛି କାହିଁ      

      ସ୍ୱାର୍ଥେ ଜାର ମନ ବ୍ୟସ୍ତ ।

ଉନ୍ନତି ତାର      ହସ୍ତେ ଲେଖାନି        

      ଜାତିର କଳଙ୍କ ସେତ ।

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ହୁଅ      ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ହୁଅ

      ଦିଅ ଦୁଃଖି ମୁଖେ ଅନ୍ନ ।

ହସିବ ତେବେ      ସମାଜ ତୁମ       

      ହସିବେ ସକଳ ଜନ ।

ରକ୍ଷକ ଆଜି       ଭକ୍ଷକ ହୋଇ       

    ସମାଜକୁ ଲୁଟିଲେଣି ।

ନିଜ ଉନ୍ନତି       କରିବା ପାଇଁ      

   ଜନତାଙ୍କୁ ମାରିଲେଣି ।

ଜାଗ୍ରତ କର      ଉଦ୍ୟତ କର      

     ନିଦ୍ରିତ ମାନବେ ଯେତେ ।

ଶଙ୍ଖ-ଦୁନ୍ଦୁଭି       ବାଦ୍ୟ ବଜାଆ      

     ଉଦ୍ୟତ ସନ୍ତାନ ଯେତେ ।

ଭୂମି ଲୁଣ୍ଠିତ      ସମାଜ ଆଜି       

     ବିଶ୍ୱ ସଦନେ ପରା ।

କୋଟି ସୂର୍ଯ୍ୟର      ଦେଖାଅ ଶିଖା        

     ତୁମେ ଆଲୋକର ଧାରା....

  ସୁଜାତା