ସୁପ୍ତ ସ୍ଵାଭିମାନ

ଅନ୍ତର ଜଳୁଛି ହୃଦୟ କାନ୍ଦୁଛି

ଶୋଇଛି ଆମ ବିବେକ

ପାଣିରେ କୁମ୍ଭୀର ନାହିଁ ଜାଣି ବୀର

କଇଁଚ କାଢିଚି ବେକ ।

ସ୍ଵପ୍ନରେ ଭାସଇ କର୍ମଠୁ ଦୂରେଇ

ଆଜିର ସମାଜ ଦେଖ

ପାଇବା ଲୋଭରେ ସ୍ଵାଭିମାନ ମାରେ

ପରିଣାମ ଜାଣି ରଖ ।

କାହିଁ ସେଇ ଜାତି ହୋଇଛି କି ଇତି

ଇତିହାସ ଏବେ ସବୁ

ସ୍ଵାଭିମାନ ରକ୍ଷା ଥିଲା ଯା'ର ଦୀକ୍ଷା

ଲୋପ ପାଇଛି କି ଭବୁ ?

କାଞ୍ଚନ ସଦୃଶ ଆମରି ଏ ଦେଶ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଲୋଭନୀୟ

ଆମର ସଂସ୍କୃତି ଆଦର୍ଶ ଓ ନୀତି

ହୋଇଛି ଆକର୍ଷଣୀୟ ।

ଟାଣି ହୋଇ ଆସି କେତେ ପରଦେଶୀ

ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରି

ନିଜର ଜୀବନ ବଦଳାଇ ପୁଣ

ଜପୁଛନ୍ତି ହରି ହରି ।

ହେଲେ ଆମେ କାଇଁ ନିଜଠୁ ଦୂରେଇ

ଧାଇଁଚେ କେଉଁ ଦିଗରେ

ଦିଗହରା ହୋଇ ନିଜକୁ ହରେଇ

ଫସୁଚେ ଭ୍ରମ ଜାଲରେ ।

ସୁପ୍ତ ସ୍ଵାଭିମାନ କରି ଜାଗରଣ

ପାଇବା ନିଜକୁ ଏବେ

ମହାନ ସଂସ୍କୃତି ସ୍ନେହ-ଶ୍ରଦ୍ଧା-ପ୍ରୀତି

ଧ୍ବଜା ଉଡାଇବା ଭବେ ।

ଖାଇ ତେବେ ରାଣ କରିବା ଯେ ପ୍ରଣ

ରଖିବା ଜାତିର ମାନ

ଲୋଭ ମରୀଚିକା ନ ପାଇବା ଧୋକା

ଉଠୁ ସୁପ୍ତ ସ୍ଵାଭିମାନ ।।

  ..... ପଦ୍ମାଳୟା ମିଶ୍ର