ମାଆ

ମୋ ମାଆ ଅଶିକ୍ଷିତ ହେଲେ ବି

ତା ବୁଦ୍ଧିକୁ ନୁହଁ କିଏ ସରି

ନିଜେ ଲୁହ ପିଇ ସଭିଙ୍କୁ ହସାଏ

ପେଟରେ ଓଦାକନା ପକାଈ

ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ସଭିଙ୍କୁ ପରଷେ 

ସିଏ ମୋ ପାଗିଳି ମାଆ ॥

ନୁଆ ଲୁଗା ଖଣ୍ଡେ କେବେ କିଣିନି

ଅନ୍ୟକୁ ପିନ୍ଧାଇବା କିନ୍ତୁ ଭୁଲିନି

ଦିନ ରାତି ଏକ କରି ଅଳସ ନିଏନି

କାମ କରି କରି ଥକିଯାଏ ହେଲେ

କାହାକୁ କେବେ ସେ କହିନି

ସିଏ ମୋ ପାଗିଳି ମାଆ ॥

ସେ ଛନ୍ଦ କି କପଟ ଜାଣିନି 

ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦର କଥା ଧରେନି

ଜାଆଙ୍କୁ ଅସମ୍ମାନ କରିନି

ଭୋକରେ କାହାକୁ ଛାଡେନି

ସିଏ ମୋ ପାଗିଳି ମାଆ ॥

ହଁ ରେ ହଁ ନିତି ନିତି କରିଛି

ଜଂଜାଳ ବୋଲି କଦା କହିନି

କାହାକୁ ଅମାନ୍ୟ ବି କରିନି

ଶୋଈବାକୁ ଧ୍ୟାନ ଦେଈନି

ସିଏ ମୋ ପାଗିଳି ମାଆ ॥

ଗୋ ସେବା ଠାରୁ ବୄକ୍ଷସେବା

କାହାରିକୁ ଘୄଣା କେବେ କରିନି

ସକଳ ତୀର୍ଥ ସେବା କୁ ମଣି

ଘର କେବେ ସିଏ ଛାଡିନି

ସିଏ ମୋ ପାଗିଳି ମାଆ ।

ଅସୁସ୍ଥ ଥିଲେ ବି ଅଭିନୟ କରେ

ସତେ ଯେପରି ସେ ହସ୍ତିନୀ

ପର୍ବପର୍ବାଣୀରେ ପିଠା ଖୁଆଈବା

ଆଜିଯାଏଁ ସିଏ ଭୂଲିନି 

ସିଏ ମୋ ପ୍ରାଣ ପ୍ରେରଣା

ସିଏ ମୋ ପାଗିଳି ମାଆ ॥