ବଦନାମ୍

ଶୁଣୁଥିଲି , ତମେ ଘରୁ ବାହାରୁନ !

ତଥାପି କେବେ ଯଦି

ପାଣି ପରି ସମୟ ମିଳେ

ବାହାରି ଦେଖିବ

ଜମାରୁ କମିନାହିଁ ସେ ଅସ୍ତଗାମୀ ସୁରୁଜର ଦୁଷ୍ଟାମୀ ।

ଏବେ ବି ସେ ପାହାଡ଼ ଉହାଡ଼କୁ

ହାଇ ମାରି ଢଳୁଢଳୁ

ରାଗରେ କି ଦହନରେ କେଜାଣି ?

ଘଡ଼ିଏ ଥ' ହୋଇଯାଏ

ଆହୁରି ଗରଗର ହୋଇ ଉଠେ

ଯେତେବେଳେ କେଉଁ ଗୋଟେ

ଚରିତ୍ରହୀନ ବୁଦା ଭିତରୁ

ଆବିଷ୍କାର କରି ନିଏ

ପ୍ରେମ ନାମେ ଲାଜ ଆଉ ଭୟକୁ ଉତାରି ଦେଇ

ପ୍ରେମିକ ଅକ୍ତିଆରରେ ନିଜ ଦେହ ଓ ଦହନକୁ ଜାଳୁଥିବା

ତମ ପରି କେଉଁ ଗୋଟେ ନିରୀହ ପ୍ରେମିକାର

ଗୋରା ତକ୍ ତକ୍ ଯୌବନକୁ ।

ସେ ସୁରୁଜ ରାଗୁଥିଲା କି ନାଇଁ ?

ଏଯାଏଁ ପାରିଲିନି ଜାଣି ;

କିନ୍ତୁ ସେ ଶଳାବୁଢ଼ା କଥା ପଚାରନି

ଏବେବି ସେ , ସେଇମିତି ହିଁ ଚିର୍ଲାଉଛି

ଝାପସା ଝାପସା ଦେଖିଦେଲେ କାହାକୁ ।

ଆଉ ଗୋଟେ କଥା ଜାଣିଛ ?

ତାକୁ ଏବେ ଏବେ ଚାଲିଶିଆ ଧରିଛି

ଯାହାକୁ ଦେଖିଲେ ବି

ତମ ଆଉ ମୋ ନାଁରେ ସୋଧୁଛି ।

ତମେ ତ ଜାଣିଛ !

ତମ ନାଁ ସହ ମୋ ନାଁ

କେମିତି ଦୁର୍ବଳ କରିପକାଏ ମୋତେ ;

ତାକୁ ଶୁଣିବା ପାଇଁ କି କାହିଁକି କେଜାଣି ?

ମୁଁ ଫି'ଦିନ ଯାଉଛି ସେଆଡ଼େ

ଆଉ ପ୍ରତି ମୁହଁରେ ଅଣ୍ଡାଳି ହେଉଛି ତମ ମୁହଁଟିକୁ

ଆଉ ପ୍ରତିଟି ଆଖିରେ ତମ ହଳକ ଆଖିକୁ ।

ପାଣି ପରି ସମୟ ମିଳିଲେ ଆସିବ..

ନିଶ୍ଚେ ଆସିବ...!

ମିଛ ବଦନାମ ଆଉ ଜମାରୁ ସହାଯାଉନି

ଭାବୁଛି ; ଆଉଥରେ ବଦନାମ ହେବା ...।