ମୀରା

କାହିଁକି ଯେ ସେଦିନ ମୁଁ ଦେଖିଲି ସପନ

ଜୋଛନାର ପ୍ରତିବିମ୍ବରେ , ବସନ୍ତର ଛାୟାଛନ୍ନ ଶୀତଳ ଅପରାହ୍ନରେ ।

ଆଶ୍ଵିନର ରକ୍ତାକ୍ତ ଗୋଧୂଳି ବେଳାରେ ଆଉ ଚଇତିର କଅଁଳ ପାହାନ୍ତିରେ ।

କିଏ ଫୁଙ୍କି ଦେଲା ମୋ କାନେ , ଘୋର ବେଦ ମନ୍ତ୍ରଟିଏ ।

ଗୁମସୁମ ଗୁମସୁମ ବିଭୋର ବେଳାରେ ।

ମୁଁ ତ ଘୁରି ବୁଲୁଥିଲି ନକ୍ଷତ୍ରରୁ ନକ୍ଷତ୍ର , ନିଜ ଅନ୍ତଃମନକୁ ଦାହ କରି ।

ଚିର ଦିନ ପାଇଁ ସ୍ୱାଗତ କରିଥିଲି ତୁମ ଆବର୍ତ୍ତମାନକୁ ।

ନିଜଠାରୁ କରିନେଲି ନିଜକୁ ଅଲଗା ।

ସ୍ୱପ୍ନକୁ ବି କରିଦେଲି ରାତିଠୁ ଅଲଗା ।

ଆଜି ଯଦି ମୃତ୍ୟୁ ବି ଆସେ , ଆଉ ଡର ନାହିଁ ।

ପଥହରା ହେଇଯିବ ସେ , ଏଠି ମୁଁ ଯେ ନାହିଁ ।