କାହିଁକି ଗଲୁ ଦ୍ୱାରିକା ପୁର

କାହିଁକି ଗଲୁ ତୁ ଦ୍ଵାରିକା ପୁର

ଲୁଣି ପାଣି ସମୁଦ୍ରକୁ

ଯାଇ ଭୂଲିଗଲୁ କଦମ୍ବ ମୂଳ

ଯମୁନା ନଇଁର ମିଠା ପାଣିକୁ ।

ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ଘରେଘରେ ପଶି

ଲହୁଣୀ ଚୋରାଇ ଖାଉଥିଲୁ

ଦ୍ଵାରିକା ଯାଇ ରାଜ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପାଇ

କ୍ଷୀର ଲହୁଣୀ ଭୁଲିଗଲୁ ।

ଗୋପୀ ମେଳରେ ମନ ଖୁସିରେ

ବଇଁଶୀ ବଜାଉଥିଲୁ

ଦ୍ଵାରିକା ପୁରେ ରାଜଗାଦିରେ

ରାଜକାର୍ଯ୍ୟ ତୁଲାଇଲୁ ।

ଗୋପର ବନ୍ଧୁ ସୁଦାମା ପାଖକୁ

ଯାଇତ ପାରିଲୁ ନାହିଁ

ଦ୍ୱାରିକାର ରାଜଗାଦୀ ମୋହରେ

ଭୂଲି ଯାଇଥିଲୁ ତୁହି

ମଥୁରାରେ ଜନ୍ମି ଗୋପରେ ବଢ଼ି

ଆନନ୍ଦରେ ରହିଥିଲୁ

ଦ୍ୱାରିକା ପୁରର କର୍ମଭୂମିରେ

ଜଂଜାଳରେ ବୁଡିଗଲୁ ।

ପ୍ରେମ ପାଗଳିନୀ ରାଧିକା ପାଇଁ

ଯମୁନା ଯାଉଥିଲୁ

ଦ୍ୱାରିକା ଯାଇ ରାଣୀଙ୍କ ମେଳେ

ରାଧାକୁ ଭୂଲିଗଲୁ ।

କାଣୀ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଗୋପପୁରରେ

ଗୋବର୍ଧନ ଉଠାଇ ଥିଲୁ

ଦ୍ୱାରିକା ପୁରେ ସୁଦର୍ଶନ ଧରି

ପ୍ରଜାପାଳନ କଲୁ ।

ବାଳୁତ କାଳରେ ଅସୁର ବିନାଶି

ଗୋପକୁ ରକ୍ଷା କଲୁ

ଦ୍ୱାରିକା ପୁରେ କୋକୁଆ ଭୟେ

ନିଜ ପ୍ରଜାକୁ ନାସିଲୁ ।

ବନ୍ଦୀଶାଳାରେ ଜନମ ହୋଇ

କେତେ ଯେ ଲୀଳା କଲୁ

ଶିଉଳି ଲଟା ମୂଳରେ ଶୋଇ

ଲୀଳା ସମାପ୍ତ କଲୁ ।

କେତେ ଯେ ଲୀଳା ସଂସାରରେ କଲୁ

ବର୍ଣ୍ଣିଲେ ସରିବ ନାହିଁ

ମୁଁ ଛାର ଅଧମ ଅଜ୍ଞାନ ନିର୍ବୋଧ

କ୍ଷମା କରିଦେବୁ ତୁହି ।