ସତରେ ଆସନ୍ତ ତୁମେ

ସେ ଦିନର କଥା ମନେ ପଡ଼େ ମୋର

ଆଜି କିଆଁ ବାର ବାର ,

ବହଳ ନିଦର ସପନରେ ତୁମେ

ଆସିଥିଲ ମୋହ ଠାର ।

ଓଠରେ ତୁମର ଲାଗି ରହିଥିଲା

ଚେନାଏ ମଧୁର ହସ ,

ସେଇ ହସ ଦେଖି ନିମିଷକ ମଧ୍ୟେ

ହୋଇଗଲି ମୁହିଁ ବଶ ।

ଆଖି ଠାରି ଯେବେ ଡାକିଲ ପାଶକୁ

ଆନନ୍ଦେ ବିଭୋର ହେଲି ,

ଅପଲକ ନେତ୍ରେ ତୁମ ଶୋଭା ଚାହିଁ

ନିଜକୁ ପାସୋରି ଦେଲି ।

ମଧୁର ତାନରେ ଛନ୍ଦ ତୋଳି ତୁମେ

ବାଇଲ ମୋହନ ବଂଶୀ ,

ତୁମ ଅଙ୍କେ ମଥାରଖି ଆନନ୍ଦରେ

ପୁହାଉଥିଲି ମୁଁ ନିଶି ।

ସଜ କୁସୁମର ଭୁରୁଡୁରୁ ବାସ

ଛୁଟୁଥିଲା ତୁମ ଅଙ୍ଗୁ ,

ଡୁବି ଯାଇଥିଲି ଆନନ୍ଦ ସାଗରେ

କେତେ କ୍ଷଣ ତୁମ ସଙ୍ଗୁ ।

ସେତେବେଳେ କେଉଁ ବଇରୀ ଆସିକି

ସହସା ହୋଇଲା ଠିଆ,

ଆନନ୍ଦ ସାଗରୁ ଓଟାରି ଆଣିଲା

ଭିଡିକରି ମୋର ହିଆ ।

ଅଚାନକ ତୁମେ ଅପସରି ଗଲ

ସପନ ମୋ ଗଲା ଭାଜି ,

ସେ ଦିନୁ ସେ କଥା ପାସୋରି ପାରୁନି

ସୁମରୁଛି ତାକୁ ଆଜି ।

ସେଇ ସ୍ଵପ୍ନ ମୋର ସତ୍ୟ ହୁଅନ୍ତା କି

ସତରେ ଆସନ୍ତ ତୁମେ ,

ଏ ଜୀବନ ଆହା-ଧନ୍ୟ ହୋଇଯା'ନ୍ତା

ପ୍ରଭୁ ତଵ ଦରଶନେ ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ