ଛିଣ୍ଡା କମ୍ବଳ

ହୋଇପାରେ ହିତ ହାଡଭଙ୍ଗା ଶୀତ

କାହା ପାଇଁ ଖୁସି ଖେଳ

ଅଘରୀ ମୁଁ ରହି ପାରୁନାହିଁ ସହି

କେମିତି କାଟିବି ବେଳ ?

କାହା ଲାଗି ବିଧି ଖଞ୍ଜିଅଛି ନିଧି

ନହେଉ ପଛକେ ଲୋଡା

ମରୁଥାଇ ଥରି ଫଟାଭାଗ୍ୟ ଧରି

ଆମରି କରମ ପୋଡା ।

କୋଠାଘରେ ସ୍ଥିତ ଲୋକଙ୍କୁ କି ଶୀତ

ହଲାଇ ନପାରେ ତିଳେ

ବସନ ଅମାପ ଘରେ ଉଷ୍ମତାପ

ଚାହୁଁ କି ନଚାହୁଁ ମିଳେ ।

ଶୀତରେ ପରବ ଯେତେକ ଦରବ

ବିଳାସବ୍ୟସନେ ନୂଆ

କଲା ମାତ୍ରେ ଇଚ୍ଛା ସବୁ ତାଙ୍କ ପିଛା

ସହଳେ ହୁଅଇ ଥୁଆ ।

ମୁଁ ହୀନକପାଳୀ ଭରେନାହିଁ ଥାଳି

ନିରାହାରେ ଟଳମଳ

ହେମାଳ ଶୀତରେ କାହିଁ ମୋ ଭିତରେ

ସହିବାର ଆଉ ବଳ ?

ଘରଦ୍ଵାର ନାହିଁ ଆଶ୍ରାଟିଏ ଚାହିଁ

ଘୂରି ବୁଲେ ବାରପିଣ୍ଡା

ଢାଙ୍କିବାକୁ ଲାଜ ବସ୍ତ୍ର ନାହିଁ ଆଜ

ପିନ୍ଧୁଛି କନ୍ତରା ଛିଣ୍ଡା ।

ଏ ଧରା ଉପରେ ଆପଣା ରୂପରେ

କେହି ନାହିଁ ମୋର ଲୋକ

ମିଳିଗଲେ ଗଣ୍ଡେ ବିତିଯାଏ ଦଣ୍ଡେ

ତଥାପି କି ମରେ ଭୋକ ?

ଭଗବାନ ତୁମେ ଦେଇଛ ତ ଭୂମେ

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ଦାଉ

ଗରିବଙ୍କ ପାଇଁ ନଥିଲା କି କାହିଁ

ଦହିବା ଉପାୟ ଆଉ ?

ଦେଖ ମୋ ନନ୍ଦନ କଲାଣି କ୍ରନ୍ଦନ

ଶୀତରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି

ଛିଣ୍ଡା ପଣତରେ କେମିତି ସତରେ

ରଖିବି ଘୋଡାଇ କରି ?

ଘର ନାହିଁ ଯହିଁ ପାରୁନି ମୁଁ ସହି

ଦୋକାନ ପିଣ୍ଡାରେ ବସି

ଥରୁଅଛୁ ଦୁହେଁ ସ୍ତନ ଦେଇ ମୁହେଁ

ପିନ୍ଧାଲୁଗା ଯାଏ ଖସି ।

ନିରାଶା ବଳରେ ଛିଣ୍ଡା କମ୍ବଳରେ

ରଖିଲି ଭରସା ସବୁ

ହେ ବିଶ୍ବ ଆଧାର ଏବେ ଏ ବାଧାର

ନିବାରଣ କର ପ୍ରଭୁ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା