ସେଇ ଜଣେ

ଭିଡ଼ ଭିତରେ ସମସ୍ତେ ଅଣନିଶ୍ଵାସୀ ହେଲା ବେଳେ

ମୁଁ କିନ୍ତୁ କାହିଁ ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଥାଏ !!

ଶତ ସିଂହର ବଳ ନେଇ

ଲଙ୍ଘିଚାଲେ ଜନସମୁଦ୍ରକୁ..

ମୋ ଭିତରେ ଉଙ୍କି ମାରୁଥିବା

ସବୁ ଦୁର୍ବଳତା ଓ ଅପାରଗତା ମାନ

କେମିତି କେଜାଣି କେଇକ୍ଷଣ ସମାଧିସ୍ଥ ହୁଅନ୍ତି--

ମୋତେ ଡରେଇବା ଛାଡ଼ି...

ଭିଡ଼ରେ ଥିବା 'ସେଇଜଣେ' କୁ ଦେଖିବାର ଠିକ୍ ପରେ ପରେ।

ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ମୁଁ ଆଗରୁ କେବେ କାହାକୁ ଦେଖିନି;

ପ୍ରାନ୍ତ କୈଶୋରରୁ ଆଦ୍ୟ ଯୌବନ ଭିତରେ..

ସଂଯମତାର ନୂଆଗଢ଼ା ପଥର ବନ୍ଧଟି--

କେତେଥର ଭାଙ୍ଗୁ ଭାଙ୍ଗୁ ରହି ଯାଇଛି

ଅନେକ 'ସେଇ ଜଣେ'ଙ୍କୁ ଉପେକ୍ଷା କରି..

ଅପେକ୍ଷା-ଉପେକ୍ଷାର ଧାଁଧପଡ଼ ଭିତରେ

ପ୍ରତି ଥର ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଲା ବେଳେ 'ସେଇ ଜଣେ'ର

'ଆଃ' ଟିକେର ପ୍ରେମରେ ପଡ଼ିଛି ଥରକୁ ଥର

ଜାଣି ପଡ଼ିବାର ନିଆରା ଝୁଙ୍କରେ।

'ସେଇ ଜଣେ' ପାଇଁ ତ ପୁନେଇଁର ଚକା ଜହ୍ନ,

ଅମାସିଆର କାଳି ଅନ୍ଧାରରେ--

ବେହିସାଵ ଘୁରିଛି

ଅଣ ଓସାରିଆ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ,ନଦୀକୂଳ

ସହରର ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ, ଗଳିକନ୍ଦି, ପାର୍କରେ

ଦିନ ଦିନ ରାତି ରାତି--

ଖରା, ବର୍ଷା, ଶୀତରେ..ମତୁଆଲା ମଜନୁ ଭଳି

ଅଜଣା, ନଥିବା ଠିକଣାକୁ ଖୋଜି ।

ମୋ ଭାବିବା ନ ଭାବିବାର ଘୁର୍ଣ୍ଣିବଳୟ ଭିତରେ

ନିଜକୁ ଖଣ୍ଡିଆଭୂତଟେ କରି ହଜିଛି,

ପର୍ଯ୍ୟାୟ ପରେ ପର୍ଯ୍ୟାୟ,

ପୃଷ୍ଠା ପରେ ପୃଷ୍ଠା--ଲେଉଟାଇ ଜୀବନରୁ,

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଅଲଗା କରିଛି,

ଭିଡ଼ ଭିତରୁ ଅନେକ 'ସେଇ ଜଣେ' ମାନଙ୍କୁ--

କ୍ଷୀର-ନୀର ଅଲଗା ଅଲଗା କରି,

ବେଜୁବାନ କିନ୍ତୁ ଚଞ୍ଚଳ ହଂସ ଟିଏ ପରି।

ତଥାପି କିନ୍ତୁ

ଅବଶୋଷର କ୍ଳାନ୍ତ ଗୋଧୂଳିରେ,

ନପାଇବାର ହତାଶିଆ ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସରେ--

ନିଜେ ଜମେଇ ଥିବା ଅନେକ

'ସେଇ ଜଣେ'ମାନଙ୍କର ଭିଡ଼ ଭିତରେ

ଚୁପଚାପ ଖୋଜୁଛି କେବଳ ସେଇ ଜଣକୁ----

ଯାହାକୁ ମୁଁ ଖୋଜି ଆସୁଛି

ଜନ୍ମ ପରେ ଜନ୍ମ, ଯୁଗ ପରେ ଯୁଗ..

ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ ନେଇ ।।

ଫ୍ରାନସିସ ଶତପଥୀ