କଳ୍ପନାରେ -୨୪

କଳା ରାତି ପରି କରିଛ କବରୀ

ତଥାପି ରୂପକୁ ସାଜେ

ଶୃଙ୍ଗାର ରସରେ ମନ ଚହଟିଲେ

ମୋହନ ମୁରଲୀ ବାଜେ ।

ରୂପ ସଜ୍ଜା ତୁମ ରୂପସୀ କରାଏ

ସ୍ଵରୁପେ ସୁରୂପ ଥାଏ

କୁଆଁରୀ ମନରେ ନିଆଁ ଲାଗିଗଲେ

ଅରୂପରେ ରୂପ ବହେ ।

ତୁମ ରୂପ ରଙ୍ଗ ନିଆଁକୁ ପତଙ୍ଗ

କାମନା ବାରୁଦ ତେଜେ

ହୃଦୟ ରାଗିଣୀ ହେଲେ ପ୍ରଣୟିନୀ

ମଦନକୁ ରତି ରାଜେ ।