ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ

ପ୍ରେମ ତ ପ୍ରେମ,ସେ ବହୁ ସ୍ୱରୂପିଣୀ

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।

ଏ ପ୍ରେମ ଦିଅଇ ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ସ୍ବୀକୃତି

ଦୈବୀ ପ୍ରୀତିରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠ ।

ସେ ପ୍ରେମେ ନ ଥାଏ ଛନ୍ଦ ବା ଛଳନା,

ଲାଂଛନା କି ପ୍ରତାରଣା ।

ଅମୃତ ଝର ସେ ପୀୟୂଷ ଧାର ସେ

ବିଶ୍ୱାସର ଧୂଳି କଣା ।

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରେ ସ୍ୱର୍ଗ ଜିଣି ହୁଏ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ କିଏ ପଚାରେ !

ଚିରନ୍ତନ, ଶୁଦ୍ଧ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ହୋଇ

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରଣୟେ ଝରେ ।

ବେଦ ବେଦାନ୍ତରେ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମର

ଅଛି କେତେ ଉପାଖ୍ୟାନ ।

ମଣିଷ କାହିଁକି, ଦେବତାମାନେ ବି

ସ୍ବୀକୃତିଛନ୍ତି ଏ ପ୍ରେମ ।

ପ୍ରେମ ହିଁ ଭକତି, ଭକତି ହିଁ ପ୍ରେମ

ଆତ୍ମିକ ଭାବରେ ଏକ ।

ଏକଲବ୍ୟ,ଧ୍ରୁବ, ବାଲ୍ୟ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

ଭକ୍ତି ପ୍ରେମେ ପରିକଳ୍ପ ।

ଶିଶୁ ଶାବକର ହୃଦୟରୁ ଝରେ

ଅନନ୍ତ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ।

ସେ ପ୍ରେମେ ନଥାଏ ପାପର ପ୍ରଲେପ

ଥାଏ ନିଷ୍କପଟ ଭ୍ରୁଣ ।

ଶିଶୁ ର ହୃଦୟ ପୁଣ୍ୟ ପ୍ରୀତି ମୟ

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିରୂପ ।

ଜୀବନ୍ତ ଠାକୁର, ପବିତ୍ର ମନ୍ଦିର

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ସ୍ୱରୂପ ।