ଖୋଜୁଛି କାହାର ଛୁଆଁ

ଏଇ ଫୁଲ ମୋତେ ଆନମନା କିଆଁ

କରୁଅଛି ଆଜି ଏତେ ,

ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ମନର ମଣିଷ

ଆସି ମିଳିଯିବେ ସତେ ।

ଭାରି ଶୋଭାବନ ଦିଶେ ଏ କାନନ

ମୃଗ,ଶଶା ସବୁ ମିତ ,

ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କର କାକଳି ଶ୍ରବଣେ

ହରଷ ହେଉଛି ଚିତ୍ତ ।

ମୋ ତନୁରେ ଏବେ ଭରା ଯଉବନ

ଖୋଜୁଛି କାହାର ଛୁଆଁ ,

ଯାହା ସାଥେ ଏଇ ମନଟି ମିଶିିବ

ବିଶ୍ବେ ରଟିଥିବ ନାଆଁ ।

ଶୂର ବୀର ଆଉ ସୁପୁରୁଷ ସହ

ଥିବ ଦୟା,କ୍ଷମା ଗୁଣ ,

ନ୍ୟାୟବନ୍ତ ପଣେ ତାଙ୍କ ଯଶ କୀର୍ତ୍ତି

ଘୋଷୁଥିବେ ଜନଗଣ ।

ସେଇ ସୁଲକ୍ଷଣ ପୁରୁଷ ସତେକି

ହେବେ ମୋ ଜୀବନସାଥୀ ,

ତାଙ୍କ ପାଶେ ଏହି ଭରା ଯଉବନ

ଶରଧାରେ ଦେବି ପାତି ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।