ହେ ଅପ୍ରାପ୍ତ ମୃତ୍ୟୁ,ନିନ୍ଦନୀୟ

ମୃତ୍ୟୁ ବା ଯଦିଓ ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ ହୁଏ

ଅପ୍ରାପ୍ତ ମରଣ

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିଷ୍ଠୁରତା ।

ନିଷ୍ଠୁର ନିୟତି ଅବିଚାର କରି

ସିଦ୍ଧ ମରଣକୁ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ ଅନ୍ୟଥା ।

ସଂସାର ସୂତ୍ରରେ ମଣିଷ ଜନମ

ବିଧି ସମ୍ବିଧାନେ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବନର ପ୍ରାପ୍ତି ।

ମରଣ ଶୀଳ ସେ,ମରିବ ତ ଦିନେ

ଅପ୍ରାପ୍ତ ମରଣ

କିପାଁ ଅବିଚାର ନୀତି !

ଈଶ୍ୱର ସ୍ୱୀକୃତି, ସାଙ୍ଗକୁ ପ୍ରକୃତି,

ମାନବିକତା ବି

ବଞ୍ଚିବାକୁ ପ୍ରୟୋଜନ ।

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁକି ବିକାଶ ବ୍ୟବସ୍ଥା

ସାଧନା, ସୁଯୋଗ

ଆବଶ୍ୟକ ଆୟୋଜନ ।

ଜନ୍ମ ଟି ଯଦିଓ ବିହିତ ବାସ୍ତବ

ମୃତ୍ୟୁର କରାଳ

ଆଦୌ ଅବାସ୍ତବ ନୁହେଁ ।

ଅକାଳ ମରଣ କୁତ୍ସିତ କଷଣ

ଆକଷ୍ମିକ ହୋଇ

ଭାଗ୍ୟେ ବିଫଳତା ଦିଏ ।

ଜନ୍ମ ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ ସଦା ସୁନିଶ୍ଚିତ

ଦୁଇଟି ପାଖୁଡା

କାନ୍ତ କୋମଳ କଳି ।

ଜନ୍ମ ଦିଏ ହସ ମୃତ୍ୟୁ ଟି ଉଦାସ

ଉଭୟେ ଉଦାର

ବନ୍ଧନର ବାହୁବଳୀ ।

ହେ ଅପ୍ରାପ୍ତ ମୃତ୍ୟୁ, ନିନ୍ଦନୀୟ ତୁମେ

ଜୀବ ଜଗତକୁ

ଅବାନ୍ତର ଅଭିଶାପ ।

ରହିଯାଅ ଟିକେ ଥମିଯାଆ ସଦା

ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ବିଧାନ

ହେଉ ନିର୍ଲିପ୍ତ,ନିଷ୍ପାପ ।