ଇଚ୍ଛା

ସତେ ଅବା ତା’ର ପଟ୍ଟା,

ମନମୁଗ୍ଧକାରୀ ହୋଇଥିଲା ବୋଧେ

ମୁଁ ହାତ ବଢେଇ ମଧ୍ୟ,

ଧରି ପାରିନଥିଲି ତା’କୁ

କାରଣ’ ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଥିଲି

ଏକ ବାରବୁଲା ବାଦଲ

ଆଉ, ସେ କେତେବେଳେ ଲଜ୍ଜ୍ୟାଶୀଳା କୁମାରୀ ତ

କେତେବେଳେ, ଲୁଚକାଳୀ ଖେଳୁଥିବା ବନମୟୁରୀ |

ଆଜି ତା’ର ନୁପୁର ମୂର୍ଛନାରେ,

କେଜାଣି କାହିଁକି,

ମୋ ମନ କଳି କଳେ ଉଠୁଛି,

ଇଙ୍ଗିତ କରିବାକୁ,

ତା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଛଳନାକୁ,

ପ୍ରେମର ଯୌନ ଫାଶରେ ପଡି,

ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି, ଖାଲି, ଶୋଷି ନେବାକୁ ତା’ର,

ଯୌବନର ଗନ୍ତାଘରକୁ |