ମୋ ସ୍ୱପ୍ନର ଓଡିଶା

ହାଣ୍ଡିର ଚାଉଳ ଗୋଟିଏ କଅଣ

ସବୁତକ ଦେଲି ଚିପି

ଗୋଟାଏ ବି କେହି କାମକୁ ନୁହନ୍ତି

ଶେଷରେ ପାରିଲି ମାପି ।

ଯାହା ଆଗେ ଗଲି ଗୁହାରି ଜଣେଇ

ସେ ଥିଲା ସର୍କାରୀ ଜୋଇଁ

ଗୁହାରି ଶୁଣିବା ପଛକୁ ରଖିକି

ଦେଖିଲା ଆଗ କଣେଇ ।

ଛାତି ଧଡ ଧଡ , ମନ ଖଡ ଖଡ

ଧାଇଁଲି ଡାକ୍ତର ପାଶେ

କି ଦେଖିବ ନାଡି, ଉପରୁ ତଳକୁ

ଚାହିଁକି ମୁରୁକି ହସେ ।

ଘରର କବଲା କରିବା ପାଇଁକି

ଯେବେ ଗଲି ଦପ୍ତରକୁ

ସାର୍ ଙ୍କୁ ଫୁର୍ସତ ହେବ ବା କେମିତି

ଫୋନ୍ ହଟେ କି କାନର ପାଖୁ ?

ନର୍ଦ୍ଦମାର ପାଣି ଘରେ ପଶିଲାଣି

ଧାଇଁଲି ପୌର ବିଭାଗେ

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମତେ ଲୁଚିଲେ ସାଆନ୍ତେ

ଆଡସୁରା ଦେଇ ବାଗେ ।

ବୈଶାଖ ମାସର ମୁଣ୍ଡଫଟା ଖରା

ଦହି ଦେଉଅଛି ପ୍ରାଣ

ବିଜୁଳିବାଲାଙ୍କ କିବା ଯାଏ ଆସେ

ଲାଇଟ୍ ଗଲେ ରାତିଦିନ !

ରାସତା ଘାଟର ଅବସ୍ଥା କଥାଟି

ଯେତେ କହିଲେ ବି ଥୋଡା

ଗାଡି ପେଲି ପେଲି ଅବସ୍ଥା ମୋହର

ହୁଏ ବାରଣ୍ଡା ଦି’ କଡା ।

ପାଣି ପାଇପରୁ ସଁ ସଁ ଶବ୍ଦ

ଶୁଣୁଛି ଲଗେଇ କାନ

ପାଣି ବଦଳରେ ଶୀତଳ ପେୟକୁ

ପିଏ ଭାଇ, ମାରି ମନ ।

ସର୍କାରୀ କ୍ୱାଟର ପାଇକି ଗରବ

କରିବାର ଦିନ ଗଲା

ଝରକା କବାଟ ଗୋଟାଏ ଧକ୍କାରେ

ହେଇଯାଏ ଠିଆ ମେଲା ।

ଟ୍ରେନ୍‌ ବସ୍‌ ଅଟୋ ଧାଡି ଧାଡି ଛୁଟେ

ପେଟ ଭର୍ତ୍ତି ଯାତ୍ରୀ ନେଇ

ଆୟୁଷ ବଳରେ ଠିକଣା ଜାଗାରେ

ଦିଏ ନେଇ ପହଞ୍ଚେଇ ।

ଶିକ୍ଷା ବିଭାଗର କଥା କି କହିବି

ହେଇଛି ସେ ବ୍ୟବସାୟ

ମାଷ୍ଟ୍ର ଛାତ୍ର ମିଶି ସିନେମା ଦେଖନ୍ତି

ନାହିଁ କା’ ମନରେ ଭୟ ।

ଖଜୁରୀ ଗଛର କିସ ବାହୁନିବି

ମୂଳରୁ ପାହାଚେ ଭରା

ଏଇ ମୋ ଓଡିଶା, ଯାହା ପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ

ଦେଖିଥିଲି କେତେ ସାରା !