Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer
Become a PUBLISHED AUTHOR at just 1999/- INR!! Limited Period Offer

Er.Sasanka Sekhar Panda

Tragedy

5.0  

Er.Sasanka Sekhar Panda

Tragedy

ସାଇତା ସ୍ମୃତି

ସାଇତା ସ୍ମୃତି

1 min
254


ଜୀବନରେ କେତେ ଫଗୁଣ ଗଲାଣି

ଆଜି କ୍ଳାନ୍ତ ବୋଲି ଭାବିବନି

ତୁମ ସ୍ମୃତି ସବୁ ସାଇତି ରଖିଛି

ଧିରେ ଧିରେ ଭାର ବଢିଲାଣି

ଚାହିଁଲେ ବି ଦୂରେ ରଖି ପାରୁନି ।

ଅନେକ କଷ୍ଟ ହେଉଛି

ଯନ୍ତ୍ରଣା ବି ମୁଣ୍ଡ ଟେକୁଛି

ତା’ ସାଙ୍ଗକୁ ଆଖିରେ ମେଞ୍ଚାଏ ଲୁହ

ଏ ସବୁ କାହିଁକି ଦେଲ କୁହ ?

ସକାଳର ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରତ୍ୟକ ମଣିଷ ପାଇଁ  

ହେଲେ ମଉଳା ସଞ୍ଜ କେବଳ ଥକି ପଡିଥିବା

ମଣିଷଙ୍କ ପାଇଁ, ହାରି ଯାଇଥିବା ଜୀବନ ପାଇଁ

ଏ କଥା ତୁମେ ବୁଝାଇ ଦେଲ

ଅସ୍ତଗାମୀ ସୁର୍ଯ୍ୟ ପରି ଫେରିଗଲ

ଲୁହର ଖାଣ୍ଡବ ବନରେ ଏକା ଛାଡି ଦେଲ

ଏମିତି କାହିଁକି କଲ ?

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ଯାଇ ରାତି ହୁଏ

ଅନ୍ଧକାର ଶୋଭା ପାଏ

ବିଜୁଳି ଚମକ ପରି

ମୋ ସାମ୍ନାକୁ ଚାଲିଆସ

ଅନ୍ଧକାରକୁ ଭେଦକରି ।

ସ୍ବପ୍ନ ଆଉ ବାସ୍ତବତାର ଅନ୍ତର

ମୁଁ ଜାଣି ନ ଥିଲି

ତୁମେ ଜଣାଇ ଦେଲ

ସ୍ବପ୍ନ କେବେ ବାସ୍ତବତାର ରୂପ ନିଏନି

କେବଳ ଦୁଃଖ ଦିଏ, ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ ।

ମୋ ସମ ତାଳରେ ଯିବାକୁ

ହାତଧରି ଚାଲୁଥିଲ

ସମୁଦ୍ରର ବେଳା ଭୁଇଁରେ

କେତେ ବାଲିଘର ତୋଳୁଥିଲ

ହେଲେ କ'ଣ କଲ ?

ମୋତେ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଠେଲିଦେଇ

ସୁଖର ଅନ୍ବେଷଣରେ ବାହାରି ଗଲ

ମନରେ ବିଷାଦର ସ୍ବର ଭରିଦେଲ

କେଉଁ ଭୁଲର ସାସ୍ତି ଦେଲ

ଏମିତି କାହିଁକି କଲ ?

ନିଜକୁ ବାରମ୍ବାର ପଚାରୁଛି

କ'ଣ ପାଇଁ ହାରିଗଲି

ନିଜକୁ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କରି ପାରିଲିନି ବୋଲି

ନା ତୁମ ବଗିଚାରେ ବାସହୀନ

ମଉଳା ଫୁଲଟେ ଥିଲି ବୋଲି ।

ତୁମେ ଫେରି ଆସ

ମୋ ପାଇଁ ନୁହେଁ

କେବଳ ତୁମ ସ୍ମୃତିକୁ ମୋ ପାଖରୁ ନେଇ ଯାଅ

ମୋତେ କଣ୍ଟକର ଶେଯରେ ଶୁଆଇ ଦିଅ ।


Rate this content
Log in