କୁନି-କୁନି କଥା

ମଞ୍ଜୁ ଦାସ

କୁନି ଥଣ୍ଟେ ଆଣେ ଚଢେଇ କାଠି-କୁଟା ଗୋଟାଇ

ଗଢିଦିଏ କୁନି ବସାଟି ସିଏ ମନ ଲଗାଇ l

ଥକିପଡ଼େ ନାହିଁ ହେଲେ ବି ଛୋଟ ଡ଼େଣା ତାହାର

ଅଣ୍ଡା ଦେଇ ଛୁଆ ଫୁଟାଇ ଗଢିଥାଏ ସଂସାର l

କୁନିକୁନି ଉଇ କରନ୍ତି କେଡ଼େ ବିରାଟ ହୁଙ୍କା

କେମିତି ଗଢନ୍ତି ଭାବିଲେ, ସତେ ଲାଗଇ ଶଙ୍କା l

ଏତେ କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରାଣୀ ହୋଇ ବି କରେ ବିରାଟ କାମ

ଧନ୍ୟ ସେଇ ଟିକି ପ୍ରାଣିଟି ପରିଚିତ ତା’ ନାମ l

ଟିକି ମହୁମାଛି ଉଡ଼ଇ ଫୁଲ ମହକ ଜାଣି

ଶହଶହ ଫୁଲ ଭିତରୁ ରସ ଆଣଇ ଟାଣି l

ତାକୁ ଆଣି ମହୁ ଫେଣାରେ ଯତନରେ ସାଇତେ

ବହୁ ଦିନ ପରେ ସେ ରସ ମିଠା ମହୁ ପାଲଟେ l

ଜଗତ ଜାଣିଛି ବାଜିଆ ଆଉ ଧରମା କଥା

ଅଳପ ବୟସେ ପରାଣ ତେଜି ରଚିଲେ ଗାଥା l

ଜୀବନ ପାଇଁକି ଟିକିଏ ତାଙ୍କ ନ ଥିଲା ମୋହ

ତେଜିଲେ ପରାଣ ଯେପରି ଭାବି ଉଠଇ କୋହ l

ଟିକିଟିକି ଜଳ ବିନ୍ଦୁରେ ଗଢା ହୁଆଇ ସିନ୍ଧୁ

ଟିକି ବୋଲି ହେୟ କାହାକୁ କେବେ ନ ଭାବ ବନ୍ଧୁ l

ଛୋଟିଆ ଶରୀରେ ରହିଛି କେତେ ବିରାଟ ଶକ୍ତି

ନିଷ୍ଠା, ପରିଶ୍ରମ, ସାଧନା ଥିଲେ ହେବ ସେ ପ୍ରାପ୍ତି l

ଆମ ‘ କୁନିକଥା ‘ କହଇ କେତେ ହିତ କାହାଣୀ

ଗୀତ, ଗପ ଆଉ ପୁରାଣ, ପୁଣି ମହତ ବାଣୀ l

ବୁଦ୍ଧି, ଜ୍ଞାନ କେତେ ରହିଛି ତାହା ଜାଣିବା ପାଇଁ

ଯେତେ ପ୍ରଶ୍ନ ଅଛି ଆସରେ, ଦେବା ଉତ୍ତର ତହିଁ l