ଉଚିତ ବନ୍ଧୁ

ଲହୁ ଝୁଣିବାକୁ ଦେହରେ ଯେମିତି

ଲାଗେ ପରଜୀବୀ ଜୋକ

ସୁଖ ସମ୍ପଦରେ ଆପଣା ହିତରେ

ପାଖରେ ମିଳିବେ ଲୋକ ।

ସର୍ବଦା ଗାଇବେ ମୁହଁରେ ପ୍ରଶଂସା

ସ୍ଵାର୍ଥ ରହିଥିବା ଯାଏଁ

ସାଧନ ହୁଅନ୍ତେ ନିଜ ବାଟେ ନିଜେ

ଅପସରି ଯିବେ ଛାଏଁ ।

ଉପୁଜିଲେ ବାଧା ସୁଖେ ଅବା ମାନେ

ନିନ୍ଦା ଅପମାନ ଗାଇ

କୁତ୍ସା ରଟନାରେ କରିବେନି ହେଳା

ସ୍ଵଜନ ଗହଣେ ଥାଇ ।

ଜୀବନର ପଥେ ମିଳିବେ ଏମିତି

ଅନେକ ସହଜ ସାଥୀ

ସୁଖର ବେଳରେ ବନ୍ଧୁ ବୋଲାଇବେ

ଭୋଗ ବିଳାସରେ ମାତି ।

ସମ୍ପଦ ସରିଲେ ବିପତ୍ତି ପଡିଲେ

ମିଳିବନି କାହା ଦେଖା

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ତାଙ୍କ ମାନସ ପଟଳୁ

ଲିଭିଯାଏ ଭାବ ରେଖା ।

ବନ୍ଧୁ ଚିହ୍ନିବାର ଅସଲ ସମୟ

ଦୁଃଖ ପଡିଥିବ ଯେବେ

ସାହା ହେବା ପାଇଁ ବଢେ ଯାହା ହାତ

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ସେ ତେବେ ।

ମାଗିବା ଆଗରୁ ଅଯାଚିତ ଭାବେ

ବଢାଇ ନିଜର ହାତ

ବିପଦ ସାଗରୁ ପାରି କରିବାକୁ

ଧରି ନେଇଥାଏ କାତ ।

ଧନ ଜନ ମନ ସମର୍ପଣ କରେ

ନିଶ୍ଚୟ ସେ ଯଥାଶକ୍ତି

ବନ୍ଧୁ ଭାବ ନେଇ ବନ୍ଧୁକୁ ତାରଇ

ଧନ୍ୟ ତା'ର ଅନୁରକ୍ତି ।

ଉତ୍ତମ ବାନ୍ଧବ ସମ୍ମୁଖରେ କହେ

ଥିଲେ ଅବଗୁଣ ଦୋଷ

ଅନ୍ୟ କାହା ମୁଖୁ ମିତ୍ର ନିନ୍ଦା ଶୁଣି

ଅନ୍ତରେ ଭରଇ ରୋଷ ।

ଜଟିଳ ସମସ୍ୟା ଘେରରେ ରହିଲେ

ବନ୍ଧୁ ହିଁ ଦେଖାଏ ବାଟ

ଉଚିତ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ଜାଣିବା ବି ଏତେ

ନୁହଁଇ ସହଜ ପାଠ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା