ଗୋଲାପ

ତୁମେ ଟାଣି ଦେଲ କଣ୍ଟକର ପଥ

ମୋତେ ତ ନଥିଲା ଜଣା

ହେଲେ ମୁହିଁ ଖୁସି ଆଜିର ଦିନରେ

ହୋଇ ନାହିଁ ବାଟ ବଣା ।

ରଙ୍ଗିନ୍ ମନ ମୋ ବାସ୍ନା ଭରା ରୂୂପ

ରହି ଥାଏ ନିରାପଦେ

ପ୍ରଲୋଭନେ ପଡ଼ି ଭାବୁକ ପ୍ରେମିକ

କଣ୍ଟାରେ ଘୁଞ୍ଚନ୍ତି ପାଦେ ।

ଗୋଲାପ ନାମରେ ନାମିତ ହୋଇ ମୁଁ

ଗର୍ବିତ ଯେ ଚିର ଦିନ

ବିବାହ ଉତ୍ସବେ ଶୋଭା ବାଢୁ ଥାଇ

ବିମୋହିତ ଜନ ମନ ।

ବିଧି ଉଦ୍ୟାନରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବଢାଏ

ମୋ ବିନା ଶ୍ରୀହୀନ ବାଗ

ସେଥିପାଇଁ ଲୋଡ଼େ ମାଳି ନିତି ଦିନ

ହୃଦୟେ ଭରି ସରାଗ ।

କଣ୍ଟାରେ ପ୍ରାଚୀର ଗଢି ଦେଲା ତୁୁୁମେ

ମୋ ପ୍ରାଣ ସୁୁୁରକ୍ଷା ପାଇଁ

ଭୂଲି ବିନି କେବେ ତୁମକୁ ଜୀବନେ

ଥିବି ତୁମ ପଥ ଚାହିଁ ।।