ଅଭିନୟ

ପଦ୍ମାଳୟା ମିଶ୍ର

ସୁଖର ଆୟୂଷ ଅଳପ ଲେଖିଛ

ଦୁଃଖର ଲମ୍ବା କାହିଁକି

ମହାବାହୁ ହୋଇ ହାତ ବଢଉନ

ଆଶିଷ ଦେବା ପାଇଁକି ?

ମୋ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଶରୀରେ ତୁମରି ଆତମା

ଅଭିନୟ କରେ ପଶି

ଅଭିନୟ ନିଶା ସରିଗଲା ପରେ

ଅଚାନକ ଯାଅ ଖସି ।

କରୁଣ କ୍ରନ୍ଦନ ଶୁଭେ ସେହି କ୍ଷଣି

ନିସ୍ତେଜ ଶରୀର ଦେଖି

କିଛି ଦିନ ଲୁହ ହୃଦୟରେ କୋହ

ଦୁଃଖ ସିନ୍ଧୁ ଯାଏ ଶୁଖି ।

ତୁମେ ହିଁ ସର୍ଵର୍ତ୍ତ ତୁମେ ନାଟ୍ୟକାର

ଜାଣିଛି ସବୁ ଏ ମନ

ତଥାପି କାହିଁକି ମୁଁ ମୋର କହଇ

ଲୋଭ କରଇ ଜୀବନ ।

ହେ ବିଶ୍ବ ନିୟନ୍ତା ପାଳନ କରତା

ଆଞୁଳାରେ ଭର ଖୁସି

ଦୁଃଖ ଦୂର କରି ସୁଖ ଦିଅ ହରି

ପୀରତି ଦିଅ ପରଷି ।।