ଜୀବନ

ମୋ ଜୀବନ ଏକ ନିର୍ବାପିତ ଫର୍ଦ

ନିର୍ବାପିତ ହୋଇ ରହିଗଲା

ଯାହା ଲେଖିଥିଲି ହୃଦ କଲମରେ

ଆଖିର ଲୁହରେ ବହିଗଲା

ମୋ ଜୀବନ ଏକ ନିର୍ବାପିତ ଫର୍ଦ

ନିର୍ବାପିତ ହୋଇ ରହିଗଲା ।

ପିଲା ଦିନେ ଯାହା ଖେଳ ଭାବିଥିଲି

ଯଉବନେ ଦୁଃଖ ରଖିଦେଲା

ଯଉବନେ ଯାହା ଗଢି ତୋଳିଥିଲି

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ବାଧକ ହୋଇଗଲା

ମୋ ଜୀବନ ଏକ ନିର୍ବାପିତ ଫର୍ଦ୍ଦ

ନିର୍ବାପିତ ହୋଇ ରହିଗଲା ।

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଯାହା ରଖିଥିଲି

ଏ ଜୀବନ ଯାହା ଗଢିଥିଲା

ନିମିଷକ ମଧ୍ୟେ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ସବୁ

ଅକାରଣେ ଯାହା ସରିଗଲା

ମୋ ଜୀବନ ଏକ ନିର୍ବାପିତ ଫର୍ଦ୍ଦ

ନିର୍ବାପିତ ହୋଇ ରହିଗଲା ।

ସୁଖ ଶିରୀ ମାନ ସହି ନପାରିଲା

ଜୀବନେ ଭରିଲା ଅମାନୁଷା

ବିଶ୍ଵାସେ ବିଶ୍ଵାସ କଲା ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ

ପୁରିଗଲା ମୋର ଜିଜୀବିଷା ।

ନିର୍ବାପିତ ଫର୍ଦ ପୁଣି କି ଲେଖିବି

ଲେଖା ହେବ ମୋର ଲୁହ ଭିଜା

ହୃଦ କଲମରୁ ରକତ ସ୍ୟାହିରେ

ଲେଖିଲେ ଯିବ କି ମନଘେଞ୍ଚା ।

ଏ ଜୀବନ ଏକ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ପରି

ଅସଫଳ ମୋତେ ଦେଇଗଲା

କାହାକୁ କହିବି ମୋର ଦୁଃଖ ଆଉ

ଅଭିନୟ ମୋର ସରିଗଲା

ମୋ ଜୀବନ ଏକ ନିର୍ବାପିତ ଫର୍ଦ୍ଦ

ନିର୍ବାପିତ ହୋଇ ରହିଗଲା ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା